یادبودهای سفارت استانبول: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' « ' به ' «'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' « ' به ' «')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۵: خط ۳۵:
نویسنده درباره سفر محمدعلی شاه به استانبول می‎نویسد: در اسفند 1297 که دولت شوروی عدسه را تصرف کرد، محمدعلی شاه که در آنجا پارکی عالی خریده و در عمارتی شاهانه زندگی می‎کرد، به‎همراه ملکه جهان (مادر احمد شاه) و دو پسر و یک دختر و بیست‎وسه نفر از ملازمان و وسایل بر یک کشتی فرانسوی سوار شده و به‎سوی استانبول آمدند. جمعیت شاه و همراهانش که سوار این کشتی بودند، چهار هزار نفر، ولی ظرفیت آن هزار نفر بود<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
نویسنده درباره سفر محمدعلی شاه به استانبول می‎نویسد: در اسفند 1297 که دولت شوروی عدسه را تصرف کرد، محمدعلی شاه که در آنجا پارکی عالی خریده و در عمارتی شاهانه زندگی می‎کرد، به‎همراه ملکه جهان (مادر احمد شاه) و دو پسر و یک دختر و بیست‎وسه نفر از ملازمان و وسایل بر یک کشتی فرانسوی سوار شده و به‎سوی استانبول آمدند. جمعیت شاه و همراهانش که سوار این کشتی بودند، چهار هزار نفر، ولی ظرفیت آن هزار نفر بود<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.


احمدشاه در نامه‎ای که توسط یکی از ناخداها به سفارت فرستاد درباره ماجرای توقیف کشتی به دست انگلیسی‎ها به بهانه وجود بالشویک‎ها در آن، می‎نویسد: « اودسا بالشویکی شد. من و همراهانم با یک کشتی فرانسوی فرار کردیم. چهار روز است در دریا بی‎قوت و غذا مانده‎ایم. حالا که کشتی به دهنه بسفر رسیده، انگلیسی‎ها به‎ خیال اینکه مبادا در این کشتی بالشویک باشد، نمی‎گذارند وارد اسلامبول شود. شما از سفارت انگلیس اجازه بگیرید که ما را بگذارند پیاده بشویم»<ref>ر.ک: همان</ref>.
احمدشاه در نامه‎ای که توسط یکی از ناخداها به سفارت فرستاد درباره ماجرای توقیف کشتی به دست انگلیسی‎ها به بهانه وجود بالشویک‎ها در آن، می‎نویسد: «اودسا بالشویکی شد. من و همراهانم با یک کشتی فرانسوی فرار کردیم. چهار روز است در دریا بی‎قوت و غذا مانده‎ایم. حالا که کشتی به دهنه بسفر رسیده، انگلیسی‎ها به‎ خیال اینکه مبادا در این کشتی بالشویک باشد، نمی‎گذارند وارد اسلامبول شود. شما از سفارت انگلیس اجازه بگیرید که ما را بگذارند پیاده بشویم»<ref>ر.ک: همان</ref>.


پس از اجازه گرفتن از سفارت انگلیس، یک قایق موتوری (به‎همراه غواص سفارت و پرچم ایران) برای پیاده کردن محمدعلی ‎شاه و همراهانش به‎اتفاق یک افسر انگلیسی فرستاده شد تا شاه و همراهانش را به ساحل بیاورند. ملکه‎ جهان و خانم‎های ایرانی دوست داشتند که در منزلی دربست ساکن شوند تا کسی مزاحمشان نشده و آزاد باشند، اما به دلیل فراهم نبودن چنین جایی آنان به دبستان ایرانیان که حیاطی بزرگ و حوض و فواره‎ای داشت، رفتند و به دلیل ورود آنان به مدرسه، آنجا تعطیل شد که باعث اعتراض عده‎ای گردید. نویسنده، در ادامه از آگهی کردن در روزنامه به‎منظور یافتن منزل جدید برای شاه و همراهان و یافتن چنین جایی سخن می‎گوید و از اینکه آنها به دلیل سختی آمدوشد در زمستان، مجددا خانه‎ای را در استانبول کرایه کردند تا زمستان را در آنجا سپری کنند، ولی اجاره کردن منزل در استانبول مدتی به‎طول انجامیده و این امر باعث شده که شاه و همراهان تا یافتن منزل اجاره‎ای دوم در سفارتخانه بمانند. وی همچنین از روابط سرد شاه در ابتدای امر که پس از دیدن توجه فرزندش احمدشاه به سفیر، به روابط گرم با وی تبدیل شد، سخن می‎گوید. او می‎نویسد: گرمی این روابط به جایی رسید که محمدعلی شاه اغلب روزها یا به ملاقات من در سفارت می‎آمد و یا به بیوک‎آطه دعوتم می‎کرد<ref>ر.ک: همان، 38-41</ref>.
پس از اجازه گرفتن از سفارت انگلیس، یک قایق موتوری (به‎همراه غواص سفارت و پرچم ایران) برای پیاده کردن محمدعلی ‎شاه و همراهانش به‎اتفاق یک افسر انگلیسی فرستاده شد تا شاه و همراهانش را به ساحل بیاورند. ملکه‎ جهان و خانم‎های ایرانی دوست داشتند که در منزلی دربست ساکن شوند تا کسی مزاحمشان نشده و آزاد باشند، اما به دلیل فراهم نبودن چنین جایی آنان به دبستان ایرانیان که حیاطی بزرگ و حوض و فواره‎ای داشت، رفتند و به دلیل ورود آنان به مدرسه، آنجا تعطیل شد که باعث اعتراض عده‎ای گردید. نویسنده، در ادامه از آگهی کردن در روزنامه به‎منظور یافتن منزل جدید برای شاه و همراهان و یافتن چنین جایی سخن می‎گوید و از اینکه آنها به دلیل سختی آمدوشد در زمستان، مجددا خانه‎ای را در استانبول کرایه کردند تا زمستان را در آنجا سپری کنند، ولی اجاره کردن منزل در استانبول مدتی به‎طول انجامیده و این امر باعث شده که شاه و همراهان تا یافتن منزل اجاره‎ای دوم در سفارتخانه بمانند. وی همچنین از روابط سرد شاه در ابتدای امر که پس از دیدن توجه فرزندش احمدشاه به سفیر، به روابط گرم با وی تبدیل شد، سخن می‎گوید. او می‎نویسد: گرمی این روابط به جایی رسید که محمدعلی شاه اغلب روزها یا به ملاقات من در سفارت می‎آمد و یا به بیوک‎آطه دعوتم می‎کرد<ref>ر.ک: همان، 38-41</ref>.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش