ابن ابی‌الدم، ابراهیم بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

«ابن اَبِى‌الدَّم، شهاب‌ الدين ابواسحاق ابراهيم بن عبدالله بن عبدالمنعم هَمْدانى حَمَوى»، مورّخ و قاضىِ شافعى اهل حماه (سوريه) (583-642ق1187/-1144م) بود. نسبت هَمْدانى وى مربوط به قبيله بزرگى به نام هَمْدان در يمن است. وى در صباوت به بغداد سفر كرد و به آموزش فقه و استماع حديث پرداخت و از ابن سكينه حديث شنيد. در بغداد از الناصر لدين‌الله (خلافت 575-622ق1179/- 1225م) خلعت گرفت و چون به حماه برگشت، خلعت خليفه به تن او بود. در مصر، دمشق و حماه حديث مى‌گفت و جزء غطريف تأليف ابواحمد محمد بن احمد بن غطريف (د 377ق987/م)، از احاديث قاضى ابوبكر طبرى را تدريس مى‌كرد.