۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نويسنده در مقدمه كوتاه خود بر جلد دوم با استناد به آيات و روايات سعى مىنمايد كه اظهار نظر در تفسير آيات را حرام و كفر بنماياند و براى اجتناب از اين حرام مىنويسد: «از اين جهت ما در اين تفسير از نقل آراء فاسده مردمان و بيانات فلاسفه و عرفاء و از سخنان [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] و قتاده و عضدى مسلكان دورى جسته و صرف نظر نموديم و هرگز بيان نخواهيم كرد، چه اين عمل تجاوز كردن از امر و دستور خداوند و ائمه باشد.» | نويسنده در مقدمه كوتاه خود بر جلد دوم با استناد به آيات و روايات سعى مىنمايد كه اظهار نظر در تفسير آيات را حرام و كفر بنماياند و براى اجتناب از اين حرام مىنويسد: «از اين جهت ما در اين تفسير از نقل آراء فاسده مردمان و بيانات فلاسفه و عرفاء و از سخنان [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] و قتاده و عضدى مسلكان دورى جسته و صرف نظر نموديم و هرگز بيان نخواهيم كرد، چه اين عمل تجاوز كردن از امر و دستور خداوند و ائمه باشد.» | ||
از سوى ديگر تفسير جامع در حقيقت گردآورى روايات تفسير منسوب به امام حسن عسكرى(ع) به [[التفسير (عیاشی)|تفسير عياشى]] | از سوى ديگر تفسير جامع در حقيقت گردآورى روايات تفسير منسوب به امام حسن عسكرى(ع) به [[التفسير (عیاشی)|تفسير عياشى]] و تفسير منسوب به على بن ابراهيم قمى است، نه جامع معانى و روشهاى تفسيرى؛ به همين دليل، تفسير جامع را بايد نوعى ترجمه اين چند كتاب روايى دانست، زيرا مؤلف در اين تفسير جز ترجمه و نقل روايات و ديدگاهها، در نقد و بررسى و تحليل كلمات، سخنى و توضيحى از خود نياورده است. | ||
ايشان در مقدمه دوازدهم خود، كتابهايى را كه از آنها روايات را نقل مىنمايد به شرح ذيل مىنويسد: «اول كتاب [[الکافی|كافى]] [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ كلينى]]، دوم فقيه و توحيد و اعتقادات و علل و ساير كتب [[ابنبابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] | ايشان در مقدمه دوازدهم خود، كتابهايى را كه از آنها روايات را نقل مىنمايد به شرح ذيل مىنويسد: «اول كتاب [[الکافی|كافى]] [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ كلينى]]، دوم فقيه و توحيد و اعتقادات و علل و ساير كتب [[ابنبابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] [[شيخ صدوق]]، سوم كتاب [[بصائر الدرجات في فضائل آل محمد(ص)|بصائر الدرجات]] [[صفار، محمد بن حسن|محمد بن حسن صفار]] و سعد بن عبدالله قمى و [[التفسير (عیاشی)|تفسير عياشى]]، فرات بن ابراهيم، مناقب [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، كامل الزياره ابن قولويه و كتاب تفسير آيات ولايت اهل بيت(ع) محمد بن عباس ماهيار معروف به ابن حجام است كه از كتب متقنه اخبار مىباشد. | ||
ديگر اصل [[سلیم بن قیس هلالی|سليم بن قيس]] هلالى، كتاب تهذيب و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، كتاب خصال و اكمالالدين و محاسن شيخ برقى و [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] طبرسى و تفسير برهان [[بحرانی، هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]] و اختصاص [[شيخ مفيد]].» | ديگر اصل [[سلیم بن قیس هلالی|سليم بن قيس]] هلالى، كتاب تهذيب و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، كتاب خصال و اكمالالدين و محاسن شيخ برقى و [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] طبرسى و تفسير برهان [[بحرانی، هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]] و اختصاص [[شيخ مفيد]].» | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
در دنباله مطلب مىنويسند: «بايد دانست آنچه علماى شيعه تفسير نوشتهاند در بيشتر آيات از تفسير شيخ ثقه ابى الحسن [[قمی، علی بن ابراهیم|على بن ابراهيم بن هاشم قمى]] نقل نمودهاند...» و به استدلال بر اين كلام مىپردازد. | در دنباله مطلب مىنويسند: «بايد دانست آنچه علماى شيعه تفسير نوشتهاند در بيشتر آيات از تفسير شيخ ثقه ابى الحسن [[قمی، علی بن ابراهیم|على بن ابراهيم بن هاشم قمى]] نقل نمودهاند...» و به استدلال بر اين كلام مىپردازد. | ||
با توجه به بيان ايشان تفسير جامع ترجمه [[تفسير القمي|تفسير قمى]] | با توجه به بيان ايشان تفسير جامع ترجمه [[تفسير القمي|تفسير قمى]] مىباشد كه با منابع روايى ديگر آن را تكميل نموده و با ضميمه كردن ترجمه آيات و برخى اطلاعات مختصر، نام آن را تفسير جامع نهاده و منظور، جامع [[تفسير القمي|تفسير قمى]] و روايات كتب روايى شيعه، مىباشد. | ||
مفسر قبل از آغاز تفسير، مقدماتى را در دوازده بخش ارائه داده كه به ذكر عنوان آنها (براى آشنايى با تفسير و روش و محتويات آن) اكتفا مىكنيم. | مفسر قبل از آغاز تفسير، مقدماتى را در دوازده بخش ارائه داده كه به ذكر عنوان آنها (براى آشنايى با تفسير و روش و محتويات آن) اكتفا مىكنيم. | ||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
دوازدهم:كتابهائيكه از آنها روايت مىكنيم. | دوازدهم:كتابهائيكه از آنها روايت مىكنيم. | ||
پس از بيان مقدمات دوازدهگانه به ترجمه مقدمات [[تفسير القمي|تفسير قمى]] | پس از بيان مقدمات دوازدهگانه به ترجمه مقدمات [[تفسير القمي|تفسير قمى]] مىپردازد. | ||
پيش از اين گذشت كه روش اصلى مفسر در اين تفسير، روش روايى و مأثور است، كه با ذكر روايات اهل بيت(ع) به تفسير آيات و فرازهاى آنها مىپردازد. امّا از نظر ترتيب و ورود و خروج در مباحث، شيوه ايشان بدينگونه است كه: ابتداى سورهها با ذكر نام سوره و احياناً، اشاره به وجه تسميه آن وارد بحث شده، اطلاعاتى راجع به مكى يا مدنى بودن ترتيب نزول، عدد آيات (به شمارش كوفيين و غير آنها)، تعداد كلمات و حروف، ارائه مىدهد، پس از آن به بيان فضيلت سوره و خواص آن مىپردازد. | پيش از اين گذشت كه روش اصلى مفسر در اين تفسير، روش روايى و مأثور است، كه با ذكر روايات اهل بيت(ع) به تفسير آيات و فرازهاى آنها مىپردازد. امّا از نظر ترتيب و ورود و خروج در مباحث، شيوه ايشان بدينگونه است كه: ابتداى سورهها با ذكر نام سوره و احياناً، اشاره به وجه تسميه آن وارد بحث شده، اطلاعاتى راجع به مكى يا مدنى بودن ترتيب نزول، عدد آيات (به شمارش كوفيين و غير آنها)، تعداد كلمات و حروف، ارائه مىدهد، پس از آن به بيان فضيلت سوره و خواص آن مىپردازد. | ||
سپس دسته آيات مورد نظر را مطرح و ترجمه آن را بازگو مىكند. در قسمت بعد به تفسير آيات با كمك روايات مىپردازد و با ذكر منبع روايات و قائل آن ترجمه آن را بدون متن عربى مىآورد. در قسمت سوم، ترجمه [[تفسير القمي|تفسير قمى]] | سپس دسته آيات مورد نظر را مطرح و ترجمه آن را بازگو مىكند. در قسمت بعد به تفسير آيات با كمك روايات مىپردازد و با ذكر منبع روايات و قائل آن ترجمه آن را بدون متن عربى مىآورد. در قسمت سوم، ترجمه [[تفسير القمي|تفسير قمى]] است كه به تناسب دسته آيات، بيان مىگردد. | ||
مفسر به تناسب برخى آيات، از مباحث موضوعى در حد لزوم، غفلت نورزيده و به بيان آن مىپردازد، مانند: بحثى در حقيقت سحر و اقسام آن، عمل مرتاضان، سحر ساحران فرعونى و...كه در ذيل آيه 102 سوره بقره، ج 1، ص 231، مطرح كردهاند. | مفسر به تناسب برخى آيات، از مباحث موضوعى در حد لزوم، غفلت نورزيده و به بيان آن مىپردازد، مانند: بحثى در حقيقت سحر و اقسام آن، عمل مرتاضان، سحر ساحران فرعونى و...كه در ذيل آيه 102 سوره بقره، ج 1، ص 231، مطرح كردهاند. |
ویرایش