۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
== سفر به ایران == | == سفر به ایران == | ||
آیتالله خویى در سال 1350ق، به زیارت حضرت امام رضا(ع) نایل آمدند. | آیتالله خویى در سال 1350ق، به زیارت حضرت امام رضا (ع) نایل آمدند. | ||
در اوایل ماه رجب سال 1368ق، بار دیگر از نجف اشرف به قصد زیارت حضرت ثامنالحجج(ع) و معالجه کسالت قلب و سینه، راهى ایران گشته و از راه همدان عازم قم شدند. آنگاه که خبر ورودشان به قم رسید بزرگان حوزه و دانشمندان، همراه انبوه مردم تا هشت فرسنگى قم به استقبال او آمدند. | در اوایل ماه رجب سال 1368ق، بار دیگر از نجف اشرف به قصد زیارت حضرت ثامنالحجج(ع) و معالجه کسالت قلب و سینه، راهى ایران گشته و از راه همدان عازم قم شدند. آنگاه که خبر ورودشان به قم رسید بزرگان حوزه و دانشمندان، همراه انبوه مردم تا هشت فرسنگى قم به استقبال او آمدند. | ||
خط ۱۶۵: | خط ۱۶۵: | ||
پس از 96 سال حیات پرافتخار و برجاى نهادن خدمات بزرگ دینى و دهها اثر جاویدان و تحمل فشارها و رنجها و مصیبتهاى فراوان در حکومت ظالمانه صدام و پس از یک سال دورى از جوار جد بزرگوارش امیرالمؤمنین على(ع) و تبعید به کوفه، سرانجام خورشید فروزان زندگانى آیتالله العظمى خویى در عصر روز شنبه هشتم صفر 1413ق، براى همیشه غروب کرد و مسلمانان را با اندوهى جانکاه مواجه نمود. | پس از 96 سال حیات پرافتخار و برجاى نهادن خدمات بزرگ دینى و دهها اثر جاویدان و تحمل فشارها و رنجها و مصیبتهاى فراوان در حکومت ظالمانه صدام و پس از یک سال دورى از جوار جد بزرگوارش امیرالمؤمنین على(ع) و تبعید به کوفه، سرانجام خورشید فروزان زندگانى آیتالله العظمى خویى در عصر روز شنبه هشتم صفر 1413ق، براى همیشه غروب کرد و مسلمانان را با اندوهى جانکاه مواجه نمود. | ||
او که در زندگى بهسان جدّش حضرت موسى بن جعفر(ع) به طاغوت عصر خود مبتلا شده بود، پس از وفات نیز به سرنوشت جده مظلومهاش حضرت زهرا(س) مبتلا گشته و در نیمههاى شب با حضور مأموران امنیتى بعث، پیکر پاکش غریبانه و مظلومانه و بدون تشییع، پس از نماز توسط حضرت آیتالله حاج [[سیستانی، علی|سید على سیستانى]]، بهوسیله چند تن از شاگردان و یارانش در مسجد خضرا به خاک سپرده شد. | او که در زندگى بهسان جدّش حضرت موسى بن جعفر(ع) به طاغوت عصر خود مبتلا شده بود، پس از وفات نیز به سرنوشت جده مظلومهاش حضرت زهرا (س) مبتلا گشته و در نیمههاى شب با حضور مأموران امنیتى بعث، پیکر پاکش غریبانه و مظلومانه و بدون تشییع، پس از نماز توسط حضرت آیتالله حاج [[سیستانی، علی|سید على سیستانى]]، بهوسیله چند تن از شاگردان و یارانش در مسجد خضرا به خاک سپرده شد. | ||
با انتشار خبر وفات ایشان گرچه با اعلام حکومت نظامى در نجف و کوفه و آمادهباش نیروهاى نظامى در بغداد و شهرهاى مرکزى و جنوبى عراق، از برپایى هرگونه مراسمى جلوگیرى به عمل آمد، اما از نخستین ساعات بامداد روز نهم صفر صداى قرآن در تمام نقاط ایران طنینانداز شد و از سوى دولت جمهورى اسلامى سه روز عزاى عمومى اعلام گردید و در و دیوار شهرها و روستاها سیاهپوش شد و مردم به نوحهخوانى و عزادارى پرداختند. | با انتشار خبر وفات ایشان گرچه با اعلام حکومت نظامى در نجف و کوفه و آمادهباش نیروهاى نظامى در بغداد و شهرهاى مرکزى و جنوبى عراق، از برپایى هرگونه مراسمى جلوگیرى به عمل آمد، اما از نخستین ساعات بامداد روز نهم صفر صداى قرآن در تمام نقاط ایران طنینانداز شد و از سوى دولت جمهورى اسلامى سه روز عزاى عمومى اعلام گردید و در و دیوار شهرها و روستاها سیاهپوش شد و مردم به نوحهخوانى و عزادارى پرداختند. |
ویرایش