غیبت و مهدویت در تشیع امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۵: خط ۴۵:




    «غيبت و مهدويت در تشيع اماميه از ديدگاه دكتر جاسم حسين و دكتر ساشادينا» اثر فارسى محمود رضا افتخارزاده، نقد و بررسى آراء و نظرات دو تن از شيعيان روشنفكر در زمينه عقيده مهدويت است.
    '''غيبت و مهدويت در تشيع اماميه از ديدگاه دكتر جاسم حسين و دكتر ساشادينا''' اثر فارسى محمود رضا افتخارزاده، نقد و بررسى آراء و نظرات دو تن از شيعيان روشنفكر در زمينه عقيده مهدويت است.


    كتاب به منظور آشنايى محققين با عقايد دكتر جاسم حسين و دكتر عبدالعزيز عبدالحسين ساشادينا و نكات ضعف اعتقادات آن‌ها درباره مهدويت، در سال 1369ش ترجمه و تهيه شده است.
    كتاب به منظور آشنايى محققين با عقايد دكتر جاسم حسين و دكتر عبدالعزيز عبدالحسين ساشادينا و نكات ضعف اعتقادات آن‌ها درباره مهدويت، در سال 1369ش ترجمه و تهيه شده است.
    خط ۱۰۵: خط ۱۰۵:
    نويسنده در اين تحليل، بر روى سه نكته مهم ايده مهدويت كه ناشى از ديدگاه‌هاى مؤلفان است، متمركز شده است. اين سه نكته عبارتند از:
    نويسنده در اين تحليل، بر روى سه نكته مهم ايده مهدويت كه ناشى از ديدگاه‌هاى مؤلفان است، متمركز شده است. اين سه نكته عبارتند از:


    1- نقش احاديث در تحول عقيده به امام غايب.
    #نقش احاديث در تحول عقيده به امام غايب.
     
    #تنظيم و تبيين عقيده مهدويت.
    2- تنظيم و تبيين عقيده مهدويت.
    #ترويج عقيده به غيبت (دكترين غيبت).
     
    3- ترويج عقيده به غيبت (دكترين غيبت).


    وى معتقد است گرچه پژوهش جاسم حسين ملاحظات قابل توجهى را پيرامون وظايف دوره وكلا و پس از حيات امامان(ع) در برداشت، اما تفاسير شخصى او از متون مذهبى، پژوهش او را ذهنى كرده است.
    وى معتقد است گرچه پژوهش جاسم حسين ملاحظات قابل توجهى را پيرامون وظايف دوره وكلا و پس از حيات امامان(ع) در برداشت، اما تفاسير شخصى او از متون مذهبى، پژوهش او را ذهنى كرده است.
    خط ۱۲۹: خط ۱۲۷:




    1- مقدمه و متن كتاب.
    #مقدمه و متن كتاب.
     
    #«امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم،(1388)، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج2 ص1025.
    2-، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم،(1388)، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج2 ص1025.