دراسات في منهاج السنة لمعرفة ابن تيمية مدخل لشرح منهاج الكرامة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
«دراسات فى منهج السنة لمعرفة [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ، مدخل لشرح منهاج اكرامة» اثر [[حسینی میلانی، علی|سيد على حسينى ميلانى]] به زبان عربى است. مؤلف در اين اثر، به بررسى كتاب «منهاج السنة» اثر «[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] » و نقد آراء و شخصيت وى پرداخته است. به عقيده مؤلف، كتاب «منهاج السنة» كه رد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] بر كتاب «منهاج الكرامة فى معرفة الامامة» اثر [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] است، بهترين ابزار براى شناخت شخصيت علمى و اخلاقى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] مى‌باشد. | «دراسات فى منهج السنة لمعرفة [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]]، مدخل لشرح منهاج اكرامة» اثر [[حسینی میلانی، علی|سيد على حسينى ميلانى]] به زبان عربى است. مؤلف در اين اثر، به بررسى كتاب «منهاج السنة» اثر «[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] » و نقد آراء و شخصيت وى پرداخته است. به عقيده مؤلف، كتاب «منهاج السنة» كه رد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] بر كتاب «منهاج الكرامة فى معرفة الامامة» اثر [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] است، بهترين ابزار براى شناخت شخصيت علمى و اخلاقى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] مى‌باشد. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
مؤلف در مقدمه كتاب، ابتدا شخصيت [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، اساتيد وى و كتاب «منهاج الكرامة» را معرفى كرده و سپس در ده باب، به نقد آراء [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و تبيين تناقضات گفتارى وى پرداخته است. | مؤلف در مقدمه كتاب، ابتدا شخصيت [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، اساتيد وى و كتاب «منهاج الكرامة» را معرفى كرده و سپس در ده باب، به نقد آراء [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و تبيين تناقضات گفتارى وى پرداخته است. | ||
در اين اثر نظرات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ، درباره «تجسيم و تشبيه»، «صفات خدا»، «امامت و خلافت»، «شخصيت حضرت زهرا(س)»، «اهل‌بيت(ع)»، «تشيع» و... بيان شده و در بخش نهايى، نظرات علماى اهل سنت مانند «صفى‌الدين هندى»، «ابوحيان اندلسى»، «[[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانى]]»، «تاج‌الدين سبكى» و ديگران درباره شخصيت علمى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] آمده است. | در اين اثر نظرات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]]، درباره «تجسيم و تشبيه»، «صفات خدا»، «امامت و خلافت»، «شخصيت حضرت زهرا(س)»، «اهل‌بيت(ع)»، «تشيع» و... بيان شده و در بخش نهايى، نظرات علماى اهل سنت مانند «صفى‌الدين هندى»، «ابوحيان اندلسى»، «[[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانى]]»، «تاج‌الدين سبكى» و ديگران درباره شخصيت علمى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] آمده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
مولف از [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نقل مى‌كند كه درباره عصمت ائمه(ع) گفته است: «عصمت انبياء بدعت است و اولين كسى كه اين بدعت را گذاشت، ابن سباء بود و اين قول از ابن سباء و تابعينش معروف است.» سپس [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ادامه مى‌دهد كه عصمت ابوبكر و عمر، برتر از عصمت على(ع) است. در مورد تقيه گفته است كه رافضه انسان‌هاى منافقى هستند كه با مجوز تقيه، چيزى مى‌گويند كه به آن اعتقاد ندارند اما نويسنده به تمامى اين شبهات، به خوبى پاسخ داده است. | مولف از [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نقل مى‌كند كه درباره عصمت ائمه(ع) گفته است: «عصمت انبياء بدعت است و اولين كسى كه اين بدعت را گذاشت، ابن سباء بود و اين قول از ابن سباء و تابعينش معروف است.» سپس [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ادامه مى‌دهد كه عصمت ابوبكر و عمر، برتر از عصمت على(ع) است. در مورد تقيه گفته است كه رافضه انسان‌هاى منافقى هستند كه با مجوز تقيه، چيزى مى‌گويند كه به آن اعتقاد ندارند اما نويسنده به تمامى اين شبهات، به خوبى پاسخ داده است. | ||
مولف مى‌گويد كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] ، منكر شفاعت نيست بلكه از ظاهر عبارات او استفاده مى‌شود كه شفاعت بعد از دخول جهنم حاصل مى‌شود و مخصوص پيامبر است و افرادى را كه ذره‌اى از ايمان در قلبشان باشد از جهنم خارج مى‌كند. | مولف مى‌گويد كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]]، منكر شفاعت نيست بلكه از ظاهر عبارات او استفاده مى‌شود كه شفاعت بعد از دخول جهنم حاصل مى‌شود و مخصوص پيامبر است و افرادى را كه ذره‌اى از ايمان در قلبشان باشد از جهنم خارج مى‌كند. | ||
در ادامه، مولف جواب مى‌دهد كه از ادله و روايات استفاده مى‌شود كه شفاعت مطلق است و محدود به بعد از جهنم نمى‌شود، بلكه قبل از آن را هم شامل مى‌گردد، مانند حديث معروفى كه رسول خدا(ص) فرمودند: «الشفاعه لاهل الكبائر من امتى». | در ادامه، مولف جواب مى‌دهد كه از ادله و روايات استفاده مى‌شود كه شفاعت مطلق است و محدود به بعد از جهنم نمى‌شود، بلكه قبل از آن را هم شامل مى‌گردد، مانند حديث معروفى كه رسول خدا(ص) فرمودند: «الشفاعه لاهل الكبائر من امتى». | ||