ابن بیطار، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR03172.jpg|بندانگشتی|ابن بیطار، | [[پرونده:NUR03172.jpg|بندانگشتی|ابن بیطار، عبدالله بن احمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|ابن بیطار، | ! نام!! data-type='authorName'|ابن بیطار، عبدالله بن احمد | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type='authorOtherNames'| ابن البیطار، | |data-type='authorOtherNames'| ابن البیطار، عبدالله بن احمد | ||
ابن البیطار المالقی | ابن البیطار المالقی | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
اندلسی مالقی، ضیاء الدین عبدالله | اندلسی مالقی، ضیاء الدین عبدالله | ||
مالقی، ابو محمد | مالقی، ابو محمد عبدالله بن احمد | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
«ضياء الدين ابومحمد | «ضياء الدين ابومحمد عبدالله بن احمد بن البيطار المالقى معروف به ابن بيطار»، از دانشمندان نامدار اسپانياى اسلامى (اندلس) است كه در شهر مالقه در اندلس در نيمه دوم قرن ششم هجرى در يك خانواده اهل علم متولد شد. اگرچه اطلاعات دقيقى در مورد دوران كودكى و نوجوانى او در دست نيست، اما او در اشبيليه نزد برخى از اساتيد از جمله نزد ابوالعباس نباتى متوفى به سال 637ق، و ابن الحجاج الاشبيلى و عبدالله بن صالح الكتامى شاگردى نموده است. | ||
ابن بيطار بعد از فراگيرى علوم گياهى در حوالى سال 617ق، درحالى‌كه حدود 20 سال داشت، اندلس را به مقصد مغرب اقصى و الجزاير و تونس و ليبى فعلى به‌منظور فراگيرى علوم گياهى ترك كرد، از آنجا به آسياى صغير (تركيه فعلى) و يونان و بيزنطه (روم) و سپس به ايران و عراق و شام و مصر سفر كرده است و در مصر به محضر الملك الكامل محمد بن ابى‌بكر بن ايوب رسيد و توانست در آنجا مسئول گياه‌شناسان آنجا شود و پس از درگذشت محمد بن ابى‌بكر بن ايوب به خدمت پسرش صالح نجم الدين رسيد. وى تا اواخر عمر در دمشق مستقر شده و شاگردان فراوانى داشته است و بالاخره در همين شهر در سال 646ق، وفات يافته است. | ابن بيطار بعد از فراگيرى علوم گياهى در حوالى سال 617ق، درحالى‌كه حدود 20 سال داشت، اندلس را به مقصد مغرب اقصى و الجزاير و تونس و ليبى فعلى به‌منظور فراگيرى علوم گياهى ترك كرد، از آنجا به آسياى صغير (تركيه فعلى) و يونان و بيزنطه (روم) و سپس به ايران و عراق و شام و مصر سفر كرده است و در مصر به محضر الملك الكامل محمد بن ابى‌بكر بن ايوب رسيد و توانست در آنجا مسئول گياه‌شناسان آنجا شود و پس از درگذشت محمد بن ابى‌بكر بن ايوب به خدمت پسرش صالح نجم الدين رسيد. وى تا اواخر عمر در دمشق مستقر شده و شاگردان فراوانى داشته است و بالاخره در همين شهر در سال 646ق، وفات يافته است. | ||