موسوی تبریزی، محمد بن عبدالکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ميرزا احمد آشتيانى' به 'ميرزا احمد آشتيانى ') |
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
9- ميرزا محمد باقر اصتهباناتى | 9- ميرزا محمد باقر اصتهباناتى | ||
مولانا در كنار تحصيل سطوح عاليه، منطق، فلسفه و كلام را پيش استادانى همچون: حاج [[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] ، سيد اسدالله فرقانى و آقا مير حيدر ايروانى آموخت. ايشان در اثر هوش سرشار و علاقه وافر به كسب علوم آل محمد(ص) و فقه به درجه اجتهاد رسيد و از استادان خويش اجازه اجتهاد و روايى گرفت. وى در دوران نه سال اقامتش در نجف، با همه قشرهاى مردم به‌ويژه با فرهيختگان دين به خوبى رفتار مى‌كرد و به خوش خلقى معروف بود او از روى عشق و علاقه‌اى كه به دانشمندان مذهبى نشان مى‌داد، آنان را با لفظ «مولانا» مورد خطاب قرار مى‌داد و كم كم در اثر كثرت استعمال اين لفظ به «مولانا» معروف گرديد. | مولانا در كنار تحصيل سطوح عاليه، منطق، فلسفه و كلام را پيش استادانى همچون: حاج [[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]]، سيد اسدالله فرقانى و آقا مير حيدر ايروانى آموخت. ايشان در اثر هوش سرشار و علاقه وافر به كسب علوم آل محمد(ص) و فقه به درجه اجتهاد رسيد و از استادان خويش اجازه اجتهاد و روايى گرفت. وى در دوران نه سال اقامتش در نجف، با همه قشرهاى مردم به‌ويژه با فرهيختگان دين به خوبى رفتار مى‌كرد و به خوش خلقى معروف بود او از روى عشق و علاقه‌اى كه به دانشمندان مذهبى نشان مى‌داد، آنان را با لفظ «مولانا» مورد خطاب قرار مى‌داد و كم كم در اثر كثرت استعمال اين لفظ به «مولانا» معروف گرديد. | ||
مولانا در دوره اقامت نه ساله در نجف اشرف، موفق به دريافت اجازات اجتهادى و روايى از استادان مسلم نجف اشرف گرديد. مشايخ روايتى ايشان عبارتند از: | مولانا در دوره اقامت نه ساله در نجف اشرف، موفق به دريافت اجازات اجتهادى و روايى از استادان مسلم نجف اشرف گرديد. مشايخ روايتى ايشان عبارتند از: | ||