درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NUR00000J1.jpg | عنوان = درآمدی فلسفه بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = نام پدیدآوران (مؤلف)، نام پدیدآوران (مترجم) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = دفتر ن...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = NUR00000J1.jpg | | تصویر = NUR00000J1.jpg | ||
| عنوان = درآمدی | | عنوان = درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
''' درآمدی | ''' درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران '''، نوشته سید جواد طباطبایی (1324-1401ش)با بررسی سیاستنامه خواجه نظام‌الملک طوسی و اندیشه سیاسی غزالی، فخررازی و ابصر فارابی به بررسی تاریخ اندیشه سیاسی در ایران پرداخته است. | ||
کتاب در هشت فصل تدوین یافته است. نویسنده در فصل اول با عنوان «مقدمه‌ای بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران»، تاریخ اندیشه سیاسی و منطق درونی تحول آن را بغرنج‌ترین و تاریک‌ترین بخش تاریخ اندیشه در دوران اسلامی می‌داند. به گفته او، دو مانع در این راه وجود دارد، یکی عدم شناخت متنهای مهم تاریخ اندیشه سیاسی ایران در دوران اسلامی، و دوم عدم توجه به اهمیت این چنین پژوهشی. نخستین پرسش در آغاز پژوهش نقادانه تاریخ اندیشه سیاسی در ایران، سؤال از ماهیت و طبیعت این اندیشه سیاسی است، که در حوزه تمدن ایرانی در دوران اسلامی تدوین و تأسیس شده است. تاریخ اندیشه سیاسی در حوزه تمدن ایرانی در دوران اسلامی، یا بر مبنای لوازم و مبادی تفکر و فلسفه‌های سیاسی به کار گرفته شده است (نظیر فلسفه سیاسی فارابی)، و یا اندیشه‌های سیاسی در سیاستنامه‌ها، که به تأمل در روابط و مناسبات سیاسی جامعه پرداخته‌اند. معروف‌ترین و مهم‌ترین سیاستنامه خواجه نظام‌الملک است، که در آن سخن از قدرت سیاسی و چگونگی اعمال آن است، تفاوت فلسفه سیاسی فیلسوفانی نظیر فارابی با سیاستنامه‌نویسان، در شیوه نگرش به بحث قدرت است. سیاستنامه‌نویسان به بحث در اکتساب قدرت سیاسی و شیوه‌های نگهداری آن پرداخته‌اند، و سیاستنامه خواجه نظام‌الملک از این ویژگی برخوردار است. | کتاب در هشت فصل تدوین یافته است. نویسنده در فصل اول با عنوان «مقدمه‌ای بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران»، تاریخ اندیشه سیاسی و منطق درونی تحول آن را بغرنج‌ترین و تاریک‌ترین بخش تاریخ اندیشه در دوران اسلامی می‌داند. به گفته او، دو مانع در این راه وجود دارد، یکی عدم شناخت متنهای مهم تاریخ اندیشه سیاسی ایران در دوران اسلامی، و دوم عدم توجه به اهمیت این چنین پژوهشی. نخستین پرسش در آغاز پژوهش نقادانه تاریخ اندیشه سیاسی در ایران، سؤال از ماهیت و طبیعت این اندیشه سیاسی است، که در حوزه تمدن ایرانی در دوران اسلامی تدوین و تأسیس شده است. تاریخ اندیشه سیاسی در حوزه تمدن ایرانی در دوران اسلامی، یا بر مبنای لوازم و مبادی تفکر و فلسفه‌های سیاسی به کار گرفته شده است (نظیر فلسفه سیاسی فارابی)، و یا اندیشه‌های سیاسی در سیاستنامه‌ها، که به تأمل در روابط و مناسبات سیاسی جامعه پرداخته‌اند. معروف‌ترین و مهم‌ترین سیاستنامه خواجه نظام‌الملک است، که در آن سخن از قدرت سیاسی و چگونگی اعمال آن است، تفاوت فلسفه سیاسی فیلسوفانی نظیر فارابی با سیاستنامه‌نویسان، در شیوه نگرش به بحث قدرت است. سیاستنامه‌نویسان به بحث در اکتساب قدرت سیاسی و شیوه‌های نگهداری آن پرداخته‌اند، و سیاستنامه خواجه نظام‌الملک از این ویژگی برخوردار است. | ||