مجموعة رسائل فقهية و أصولية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
2. «رسالة في الاجتهاد و التقليد» نيز مقاله ديگرى از [[شيخ انصارى]] است. وى در اين مقاله ابتدا معناى لغوى و اصطلاحى و موضوع تقليد را بيان كرده است. سپس از حكم تقليد، مقلِّد، مقلَّد و مقلدفيه سخن گفته است. اقوال جواز و حرمت تقليد و ادله جواز از ادله اربعه را متعرض شده و در هر مقامى مهم‌ترين مسائل و مباحث را در ضمن تنبيهات متعدده بيان كرده است <ref>ر.ك: همان، ص4</ref>. | 2. «رسالة في الاجتهاد و التقليد» نيز مقاله ديگرى از [[شيخ انصارى]] است. وى در اين مقاله ابتدا معناى لغوى و اصطلاحى و موضوع تقليد را بيان كرده است. سپس از حكم تقليد، مقلِّد، مقلَّد و مقلدفيه سخن گفته است. اقوال جواز و حرمت تقليد و ادله جواز از ادله اربعه را متعرض شده و در هر مقامى مهم‌ترين مسائل و مباحث را در ضمن تنبيهات متعدده بيان كرده است <ref>ر.ك: همان، ص4</ref>. | ||
3. سومين مقاله با عنوان «رسالة في تحقيق مسئلة المشتق» نوشته [[شيخ انصارى]] است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]] در «الذريعة» به چاپ سنگى اين مقاله اشاره كرده است | 3. سومين مقاله با عنوان «رسالة في تحقيق مسئلة المشتق» نوشته [[شيخ انصارى]] است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]] در «الذريعة» به چاپ سنگى اين مقاله اشاره كرده است <ref>همان، ص5</ref>. اين مقاله در دو مقام و يك خاتمه مطرح شده است: در مقام اول، مشتق به لحاظ مفهومى مورد بررسى قرار گرفته و در مقام دوم در اين‌باره كه تلبس به مبدأ شرط در صدق مشتق است يا نه؟ بحث شده است. در خاتمه نيز ثمره نزاع، در اوقاف، نذور و غير آن دانسته شده است. | ||
4. چهارمين مقاله كتاب، «رسالة في المشتق» تقريرات درس ميرزا محمدحسن شيرازى به قلم شيخ فضل‌الله نورى طهرانى است كه علامه [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]] در «الذريعة» به آن اشاره كرده است <ref>همان</ref>. اين مقاله نيز با تعريف مشتق آغاز شده و سپس به معرفى اقسام مشتق، يعنى صغير و كبير و اكبر، مى‌پردازد. مؤلف در ذيل عنوان «هداية» نتيجه مى‌گيرد كه در صدق مشتق، اتصاف مورد به مبدأ قبل از زمان اطلاق كافى نيست، بلكه بقاء مبدأ را فعلا، شرط مى‌داند <ref>متن كتاب، ص117</ref>. همچنين در بخش ديگرى از مقاله تصريح مى‌كند كه بين اسم فاعل و صفت مشبهه و صيغه مبالغه و اسم مكان و اسم زمان از جهت جريان نزاع فرقى وجود ندارد <ref>همان، ص120</ref>. | 4. چهارمين مقاله كتاب، «رسالة في المشتق» تقريرات درس ميرزا محمدحسن شيرازى به قلم شيخ فضل‌الله نورى طهرانى است كه علامه [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]] در «الذريعة» به آن اشاره كرده است <ref>همان</ref>. اين مقاله نيز با تعريف مشتق آغاز شده و سپس به معرفى اقسام مشتق، يعنى صغير و كبير و اكبر، مى‌پردازد. مؤلف در ذيل عنوان «هداية» نتيجه مى‌گيرد كه در صدق مشتق، اتصاف مورد به مبدأ قبل از زمان اطلاق كافى نيست، بلكه بقاء مبدأ را فعلا، شرط مى‌داند <ref>متن كتاب، ص117</ref>. همچنين در بخش ديگرى از مقاله تصريح مى‌كند كه بين اسم فاعل و صفت مشبهه و صيغه مبالغه و اسم مكان و اسم زمان از جهت جريان نزاع فرقى وجود ندارد <ref>همان، ص120</ref>. | ||