کاوشی در کلام و فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''کاوشی در کلام و فقه'''، نوشته جعفر سبحانی (1308ش) است. این کتاب برآمده از نشست‌های علمی نویسنده در شهر مشهد است که موضوع‌های گوناگونی را در مبحث‌های کلامی و فقهی و با توجه به نیاز زمانه بررسی کرده است. نویسنده می‌خواهد با بهره‌گیری از سنت کلامی و فقهی در متون اسلامی از مبانی و مسائل آن در برابر شبهه‌ها و پرسش‌هایی که جریان‌های ضد دین و سکولار در جهان معاصر و یا روشنفکران دینی در جهان اسلام مطرح می‌کنند، دفاع کند.
'''کاوشی در کلام و فقه'''، نوشته [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانی]] (متولد 1308ش) است. این کتاب برآمده از نشست‌های علمی نویسنده در شهر مشهد است که موضوع‌های گوناگونی را در مبحث‌های کلامی و فقهی و با توجه به نیاز زمانه بررسی کرده است. نویسنده می‌خواهد با بهره‌گیری از سنت کلامی و فقهی در متون اسلامی از مبانی و مسائل آن در برابر شبهه‌ها و پرسش‌هایی که جریان‌های ضد دین و سکولار در جهان معاصر و یا روشنفکران دینی در جهان اسلام مطرح می‌کنند، دفاع کند.


کتاب در سه بخش تنظیم شده است. نویسنده در نخستین بخش، مبحث خود را از رابطه بشر با دین آغاز کرده و وحیانی بودن قرآن را اثبات می‌کند. جایگاه عقل در کلام و فقه اسلامی و نقش تاریخ در استنباط احکام، دو مبحث دیگر نویسنده‌اند‏<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‌105-13</ref>. او کثرت‌گرایی را در سه بعد رفتاری، رستگاری و معرفتی طرح کرده‏<ref>ر.ک: همان، ص‌150</ref> و تعبیر صراط‌های مستقیم را نادرست می‌داند‏<ref>ر.ک: همان، ص‌175</ref>.
کتاب در سه بخش تنظیم شده است. نویسنده در نخستین بخش، مبحث خود را از رابطه بشر با دین آغاز کرده و وحیانی بودن قرآن را اثبات می‌کند. جایگاه عقل در کلام و فقه اسلامی و نقش تاریخ در استنباط احکام، دو مبحث دیگر نویسنده‌اند‏<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‌105-13</ref>. او کثرت‌گرایی را در سه بعد رفتاری، رستگاری و معرفتی طرح کرده‏<ref>ر.ک: همان، ص‌150</ref> و تعبیر صراط‌های مستقیم را نادرست می‌داند‏<ref>ر.ک: همان، ص‌175</ref>.
نویسنده در بحث هرمنوتیک، با تقسیم آن به هرمنوتیک اسلامی و غربی، آرای شلایر ماخر را بررسی و نقد می‌کند‏<ref>ر.ک: همان، ص‌204-199</ref>.
نویسنده در بحث هرمنوتیک، با تقسیم آن به هرمنوتیک اسلامی و غربی، آرای شلایر ماخر را بررسی و نقد می‌کند‏<ref>ر.ک: همان، ص‌204-199</ref>.