فتح الرحمن شرح ما یلتبس من القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'زبان =عربي ' به 'زبان =عربی ')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۸: خط ۳۸:
    '''فتح الرحمن، شرح ما یتلبس من القرآن''' تألیف [[انصاری، زکریا بن محمد|زکریا بن محمد بن احمد انصاری]] (متوفی 925ق)، در موضوع غریب القرآن به رشته تحریر درآمده است. [[مراد، یحیی|یحیی مراد]] تحقیق این کتاب را به انجام رسانیده است.  
    '''فتح الرحمن، شرح ما یتلبس من القرآن''' تألیف [[انصاری، زکریا بن محمد|زکریا بن محمد بن احمد انصاری]] (متوفی 925ق)، در موضوع غریب القرآن به رشته تحریر درآمده است. [[مراد، یحیی|یحیی مراد]] تحقیق این کتاب را به انجام رسانیده است.  


    این کتاب از جمله آثار مختصر و در عین حال جامع در موضوع غریب القرآن است که بدون تطویل ممل و اقتصار مخل با عبارات روان به رشته تحریر درآمده است. نویسنده در ذکر الفاظ سوره‌هایی که نیازمند شرح و تفسیر است، همان ترتیب سروه‌های قرآن کریم را لحاظ کرده است؛<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص4</ref>‏  البته شیوه بیشتر کتب غریب القرآن ترتیب سور مصحف است و کمتر ترتیب الفبایی را انتخاب کرده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>‏   
    این کتاب از جمله آثار مختصر و در عین حال جامع در موضوع غریب القرآن است که بدون تطویل ممل و اقتصار مخل با عبارات روان به رشته تحریر درآمده است. نویسنده در ذکر الفاظ سوره‌هایی که نیازمند شرح و تفسیر است، همان ترتیب سوره‌های قرآن کریم را لحاظ کرده است؛<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص4</ref>‏  البته شیوه بیشتر کتب غریب القرآن ترتیب سور مصحف است و کمتر ترتیب الفبایی را انتخاب کرده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>‏   


    در این کتاب، متشابهات قرآن که اختلاف آن به زیادت یا تقدیم یا جایگزین یک حرف و مانند آن است با بیان سبب تکرار آن ذکر شده است؛<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص19</ref>‏  به عنوان نمونه در بررسی آیات سوره شعراء، سبب تکرار «فاتقوا الله و اطیعون» (آیه 110) در سه داستان نوح، هود و صالح مطرح شده است؛<ref>ر.ک: متن کتاب، ص211</ref>‏   
    در این کتاب، متشابهات قرآن که اختلاف آن به زیادت یا تقدیم یا جایگزین یک حرف و مانند آن است با بیان سبب تکرار آن ذکر شده است؛<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص19</ref>‏  به عنوان نمونه در بررسی آیات سوره شعراء، سبب تکرار «فاتقوا الله و اطیعون» (آیه 110) در سه داستان نوح، هود و صالح مطرح شده است؛<ref>ر.ک: متن کتاب، ص211</ref>‏