التعريف بوجوب حق الوالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'اسلامي' به 'اسلامى') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'لطف الله ' به 'لطف‌الله ') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
«التعریف بوجوب حق الوالدین»، درباره رعایت حقوق پدر و مادر است که [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] آن را برای فرزندش موسی نوشته و در آن مباحث ذیل را تقریر کرده است؛ وجوب حق اطاعت والدین، آثار ادای حقوق والدین، آثار عقوق، عظمت حقوق پدر و مادر، طهارت اصلاب و ارحام نبی اکرم(ص) و انگیزش فرزندش موسی به مداومت بر خواندن دعای [[امام سجاد(ع)|امام زین‌العابدین(ع)]] درباره پدر و مادرش(ع). [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] در این اثر هرآنچه را گفته با احادیث نبوی شریف و روایات اهل‌بیت عصمت و طهارت(س) استوار کرده است؛ و این احادیث را با مواردی از امثال و حکم عربی رایج که نفس با شنیدن آن انس دارد و با شنیدن آن به تأثیرش بر زندگانی پیشینان اذعان می‌کند، ترکیب و تزیین می‌کند. علمای بسیاری همچون [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] نصایح و وصایای خویش را مکتوب نموده و به فرزندانشان تقدیم نموده‌اند. از جمله این کتاب‌ها می‌توان مرآة الرشاد في الوصية الی الأحبة و الأولاد شیخ عبدالله بن شیخ محمدحسن مامقانی نجفی، رساله ابن ضياءالدين محمد بن شمس‌الدین بن حسن بن زین‌الدین از احفاد شهید اول به فرزندش بهاءالدین محمد، وصية الی الوالد محدث محمد بن حسن حر عاملی، وصية الی الوالد میر سراج‌الدین عبدالوهاب بن میر عبدالغفار بن عمادالدین امیر الحاج بن فخرالدین حسن حسنی حسینی طباطبایی تبریزی، [[كشف المحجة لثمرة المهجة]] سید رضی‌الدین ابوالقاسم علی بن موسی بن طاووس حلی حسنی که برای فرزندش سید محمد نوشت و رساله‌های [[ابن حمزه، محمد بن علی|ابن حمزه طوسی]]، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] (به فرزندش ابوالقاسم)، ابوعبدالله محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه بن صفوان بن مهران جمال اسدی کوفی (معروف به کتاب التعریف) و علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (معروف به کتاب [[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)|الشرایع]]) و... را نام برد.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8-10</ref> | «التعریف بوجوب حق الوالدین»، درباره رعایت حقوق پدر و مادر است که [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] آن را برای فرزندش موسی نوشته و در آن مباحث ذیل را تقریر کرده است؛ وجوب حق اطاعت والدین، آثار ادای حقوق والدین، آثار عقوق، عظمت حقوق پدر و مادر، طهارت اصلاب و ارحام نبی اکرم(ص) و انگیزش فرزندش موسی به مداومت بر خواندن دعای [[امام سجاد(ع)|امام زین‌العابدین(ع)]] درباره پدر و مادرش(ع). [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] در این اثر هرآنچه را گفته با احادیث نبوی شریف و روایات اهل‌بیت عصمت و طهارت(س) استوار کرده است؛ و این احادیث را با مواردی از امثال و حکم عربی رایج که نفس با شنیدن آن انس دارد و با شنیدن آن به تأثیرش بر زندگانی پیشینان اذعان می‌کند، ترکیب و تزیین می‌کند. علمای بسیاری همچون [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] نصایح و وصایای خویش را مکتوب نموده و به فرزندانشان تقدیم نموده‌اند. از جمله این کتاب‌ها می‌توان مرآة الرشاد في الوصية الی الأحبة و الأولاد شیخ عبدالله بن شیخ محمدحسن مامقانی نجفی، رساله ابن ضياءالدين محمد بن شمس‌الدین بن حسن بن زین‌الدین از احفاد شهید اول به فرزندش بهاءالدین محمد، وصية الی الوالد محدث محمد بن حسن حر عاملی، وصية الی الوالد میر سراج‌الدین عبدالوهاب بن میر عبدالغفار بن عمادالدین امیر الحاج بن فخرالدین حسن حسنی حسینی طباطبایی تبریزی، [[كشف المحجة لثمرة المهجة]] سید رضی‌الدین ابوالقاسم علی بن موسی بن طاووس حلی حسنی که برای فرزندش سید محمد نوشت و رساله‌های [[ابن حمزه، محمد بن علی|ابن حمزه طوسی]]، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] (به فرزندش ابوالقاسم)، ابوعبدالله محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه بن صفوان بن مهران جمال اسدی کوفی (معروف به کتاب التعریف) و علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (معروف به کتاب [[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)|الشرایع]]) و... را نام برد.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8-10</ref> | ||
[[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] در ابتدای اثر، پس از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر اکرم(ص) و خاندانش پاکش، عبارات كتابش به‌صورت مسجع برای بیان وجوب حق والدین را این‌گونه آغاز می‌کند: اعلم ایها الولد الحبیب، البار النجیب، قسیم النفس، و مکمل الانس، الذی القلب منهله، و البصر موطئه، و اللب منشؤه، ان الله خلقک منی بقدرته، و جعلنی سببا لتکونک بمشیئته، فانت الی منسوب، و بی معروف و منعوت، انا و امک التی أنشأک الله تعالی فی احشائها، و غذّاک بلبنها، و ربّاک فی حجرها؛ لم نزل – | [[کراجکی، محمد بن علی|کراجکی]] در ابتدای اثر، پس از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر اکرم(ص) و خاندانش پاکش، عبارات كتابش به‌صورت مسجع برای بیان وجوب حق والدین را این‌گونه آغاز می‌کند: اعلم ایها الولد الحبیب، البار النجیب، قسیم النفس، و مکمل الانس، الذی القلب منهله، و البصر موطئه، و اللب منشؤه، ان الله خلقک منی بقدرته، و جعلنی سببا لتکونک بمشیئته، فانت الی منسوب، و بی معروف و منعوت، انا و امک التی أنشأک الله تعالی فی احشائها، و غذّاک بلبنها، و ربّاک فی حجرها؛ لم نزل – بلطف‌الله تعالی لک – عطوفین علیک، رؤوفین بک،... | ||
قال رسول‌الله(ص): لا یجزی ولد عن والده الا ان یجده مملوکا فیشتریه و یعتقه.<ref>متن کتاب، ص3-4</ref> ای پسرک خوب و نجیب و ای نیمه دیگر من بدان که خداوند که در قلبم جای داری و در چشمانم حضور، بدان که خداوند تو را از من آفریده یعنی منسوب و معروف به من هستی. من و مادرت که خداوند تو را در دل او آفرید و از شیرش غذایت داد و در آغوشش تربیتت کرد، همواره با تو عطوفت و رأفت داشته‌ایم. سعی کرده‌ایم در حد توان آفات و ناخوشی‌ها را از تو دور کنیم. ما تو را با جانمان حفظ و حراست کرده‌ایم. تو خواب بودی و چشمان ما بیدار، تو ساکن بودی و ما همواره در تلاطم... اگر جایی از بدنت درد می‌گرفت آن درد به قلب ما می‌زد و هرگاه که خوب می‌شدی ما دوباره ترس این را داشتیم که نکند دوباره مریض شوی. پس حق ما بر تو واجب است و احسان و اکرام ما بر تو به هیچ شکر و نیکی‌ای جبران نمی‌شود. پیامبر خدا فرمود که پاداش نیکی فرزند به پدر و مادرش مانند بنده‌ای است که خریده و در راه خدا آزاد شود. | قال رسول‌الله(ص): لا یجزی ولد عن والده الا ان یجده مملوکا فیشتریه و یعتقه.<ref>متن کتاب، ص3-4</ref> ای پسرک خوب و نجیب و ای نیمه دیگر من بدان که خداوند که در قلبم جای داری و در چشمانم حضور، بدان که خداوند تو را از من آفریده یعنی منسوب و معروف به من هستی. من و مادرت که خداوند تو را در دل او آفرید و از شیرش غذایت داد و در آغوشش تربیتت کرد، همواره با تو عطوفت و رأفت داشته‌ایم. سعی کرده‌ایم در حد توان آفات و ناخوشی‌ها را از تو دور کنیم. ما تو را با جانمان حفظ و حراست کرده‌ایم. تو خواب بودی و چشمان ما بیدار، تو ساکن بودی و ما همواره در تلاطم... اگر جایی از بدنت درد می‌گرفت آن درد به قلب ما می‌زد و هرگاه که خوب می‌شدی ما دوباره ترس این را داشتیم که نکند دوباره مریض شوی. پس حق ما بر تو واجب است و احسان و اکرام ما بر تو به هیچ شکر و نیکی‌ای جبران نمی‌شود. پیامبر خدا فرمود که پاداش نیکی فرزند به پدر و مادرش مانند بنده‌ای است که خریده و در راه خدا آزاد شود. | ||