امامی، ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'ترجمه اعلام نهج‌البلاغه (امامی)' به 'ترجمه اعلام نهج‌البلاغه')
    جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین')
    خط ۴۸: خط ۴۸:
    تحصیلات حوزوی خود را در بهشهر، گرگان و مشهد ادامه داد. در مشهد از محضر اساتيد و بزرگانی چون ادیب نیشابوری و شیخ مجتبی قزوینی گذراند.  
    تحصیلات حوزوی خود را در بهشهر، گرگان و مشهد ادامه داد. در مشهد از محضر اساتيد و بزرگانی چون ادیب نیشابوری و شیخ مجتبی قزوینی گذراند.  


    در سال 1339ش مدت کوتاهی را نیز در حوزه علمیه قم گذراند  که در درسهای سطح و گاه خارج و نیز چند صباحی در درس [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]](اسفار)، از سر کنجکاوی حاضر شد. سپس به تهران آمد و به محضر [[شعرانی، ابوالحسن|علامه شیخ ابوالحسن شعرانی]] در درس طبیعیات اشارات حاضر شد.   
    در سال 1339ش مدت کوتاهی را نیز در حوزه علمیه قم گذراند  که در درسهای سطح و گاه خارج و نیز چند صباحی در درس [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]](اسفار)، از سر کنجکاوی حاضر شد. سپس به تهران آمد و به محضر [[شعرانی، ابوالحسن|علامه شیخ ابوالحسن شعرانی]] در درس طبیعیات اشارات حاضر شد.   


    در سال ‎۱۳۳۹ق از کسوت روحانیت خارج شد و تحصیلات دانشگاهی را در پیش گرفت، ليسانس حقوق را از دانشگاه تهران و فوق ليسانس زبان و ادبيات عرب گرفت. در سال ‎۱۳۵۴ موفق به کسب درجه دکتری در رشته فرهنگ عربی و علوم قرآنی گشت و با نوشتن رساله ای تحت عنوان تصحیح و تحقیق در متن تجارب الامم [بخش ايران پیش از اسلام] همراه با تألیفی در شرح زندگانی و کارنامه علی ابوعلی مسکویه به کسب درجه دکتری در این رشته توفیق یافت. برای تأمین معاش همواره تنها به کارهای فرهنگ پرداخت. از سال 1341 تا 1343 در مجله عربی الإخاء به مدیریت دکتر محمد جواد مشکور و سردبیری نذیر فنصه (اهل سوریه) در تحریریه آن مجله کار کرد. از سال 1344 به دعوت بخش عربی رادیو در زمینه ترجمه یا تهیه برنامه های فرهنگی همکاری و از جمله در برناممه آموزش فارسی به عرب زبانان شرکت داشت. از سال 1355 به بخش کتاب انتشارات سروش انتقال یافت و به عنوان ویراستار و ویراستار ارشد و رایزن در شورای کتاب سرگرم کار شد. از سال 1351 به عنوان استاد مدعو، در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران (برای مدتی) و از سال 1360 در دانشکده الهیات این دانشگاه تدریس داشت. در سال 1369 در انتشارات سروش (صدا و سیما) باز نشسته شد.  
    در سال ‎۱۳۳۹ق از کسوت روحانیت خارج شد و تحصیلات دانشگاهی را در پیش گرفت، ليسانس حقوق را از دانشگاه تهران و فوق ليسانس زبان و ادبيات عرب گرفت. در سال ‎۱۳۵۴ موفق به کسب درجه دکتری در رشته فرهنگ عربی و علوم قرآنی گشت و با نوشتن رساله ای تحت عنوان تصحیح و تحقیق در متن تجارب الامم [بخش ايران پیش از اسلام] همراه با تألیفی در شرح زندگانی و کارنامه علی ابوعلی مسکویه به کسب درجه دکتری در این رشته توفیق یافت. برای تأمین معاش همواره تنها به کارهای فرهنگ پرداخت. از سال 1341 تا 1343 در مجله عربی الإخاء به مدیریت دکتر محمد جواد مشکور و سردبیری نذیر فنصه (اهل سوریه) در تحریریه آن مجله کار کرد. از سال 1344 به دعوت بخش عربی رادیو در زمینه ترجمه یا تهیه برنامه های فرهنگی همکاری و از جمله در برناممه آموزش فارسی به عرب زبانان شرکت داشت. از سال 1355 به بخش کتاب انتشارات سروش انتقال یافت و به عنوان ویراستار و ویراستار ارشد و رایزن در شورای کتاب سرگرم کار شد. از سال 1351 به عنوان استاد مدعو، در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران (برای مدتی) و از سال 1360 در دانشکده الهیات این دانشگاه تدریس داشت. در سال 1369 در انتشارات سروش (صدا و سیما) باز نشسته شد.