الإمامة الكبری و الخلافة العظمی: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'ه‎ی' به 'ه‌ی')
    جز (جایگزینی متن - 'ح‎ش' به 'ح‌ش')
    خط ۵۴: خط ۵۴:
    بخش بعدی در مورد پایین آوردن جایگاه پیامبر اکرم(ص) به جهت افزایش منزلت و کرامت شیخین است. گزارشات دروغینی مانند انتساب استماع موسقی و بازی با عایشه، خوردن گوشت حرام و موارد دیگر از این دست، به نبی مکرم اسلام(ص)، از این قبیل است که خلاف بودن و غیر موثق بودن این مطالب اثبات می‌گردد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/77 ر.ک: همان، ص77-96]</ref>.
    بخش بعدی در مورد پایین آوردن جایگاه پیامبر اکرم(ص) به جهت افزایش منزلت و کرامت شیخین است. گزارشات دروغینی مانند انتساب استماع موسقی و بازی با عایشه، خوردن گوشت حرام و موارد دیگر از این دست، به نبی مکرم اسلام(ص)، از این قبیل است که خلاف بودن و غیر موثق بودن این مطالب اثبات می‌گردد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/77 ر.ک: همان، ص77-96]</ref>.


    متهم نمودن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به تهمت‎های ظالمانه همچون نسبت شرب خمر به آن حضرت، حکم کردن به کفر شیعیان و وجوب قتل ایشان، ذکر نمونه‌هایی از تعصب نفرت‌انگیز علمای عامه، اکاذیب ابن تیمیه و... از دیگر مطالب مطرح‎شده در این جلد است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/97 ر.ک: همان، ص97-140]</ref>.
    متهم نمودن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به تهمت‎های ظالمانه همچون نسبت شرب خمر به آن حضرت، حکم کردن به کفر شیعیان و وجوب قتل ایشان، ذکر نمونه‌هایی از تعصب نفرت‌انگیز علمای عامه، اکاذیب ابن تیمیه و... از دیگر مطالب مطرح‌شده در این جلد است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/97 ر.ک: همان، ص97-140]</ref>.


    از جمله مباحث مطرح‎شده دیگر در جلد اول، بحث از حقیقت و اثباث موضوع تقیه و بَداء در اسلام است؛ که در این راستا ابتدا مبانی وجود تقیه در دین با استدلال به قرآن و سنت و سیره نبی مکرم اسلام(ص) و [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و برخی از صحابه، مطرح شده و سپس به موضوع بداء و مبانی اثبات آن و سخنان برخی صحابه و دفع اشکال از این حقیقت، پرداخته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/226 ر.ک: همان، ص226-264]</ref>.
    از جمله مباحث مطرح‌شده دیگر در جلد اول، بحث از حقیقت و اثباث موضوع تقیه و بَداء در اسلام است؛ که در این راستا ابتدا مبانی وجود تقیه در دین با استدلال به قرآن و سنت و سیره نبی مکرم اسلام(ص) و [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و برخی از صحابه، مطرح شده و سپس به موضوع بداء و مبانی اثبات آن و سخنان برخی صحابه و دفع اشکال از این حقیقت، پرداخته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/226 ر.ک: همان، ص226-264]</ref>.


    در بخشی از کتاب در مورد نظرات اهل سنت در باب تحریف قرآن کریم سخن به میان آمده است؛ که در این راستا نظریات مختلف در زیادت و نقصان آیات قرآن کریم مطرح شده و مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/321 ر.ک: همان، ص321-375]</ref>.
    در بخشی از کتاب در مورد نظرات اهل سنت در باب تحریف قرآن کریم سخن به میان آمده است؛ که در این راستا نظریات مختلف در زیادت و نقصان آیات قرآن کریم مطرح شده و مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/321 ر.ک: همان، ص321-375]</ref>.
    خط ۶۷: خط ۶۷:


    شرایط امام و جانشین پس از نبی اکرم(ص)، از جمله مهم‎ترین مباحث جلد دوم کتاب است که نگارنده محترم به‌تفصیل به این موضوع پرداخته است. بارز ترین شرایطی که امام باید دارا باشد، چهار شرط است:
    شرایط امام و جانشین پس از نبی اکرم(ص)، از جمله مهم‎ترین مباحث جلد دوم کتاب است که نگارنده محترم به‌تفصیل به این موضوع پرداخته است. بارز ترین شرایطی که امام باید دارا باشد، چهار شرط است:
    # افضلیت: در این باب کلمات بزرگان از اهل سنت مطرح شده است، مانند [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] که در کتاب «منهاج السنة» بیان می‌دارد که افضل به معنای کسی است که بیشتر از تمام امت استعداد و قابلیت جانشینی رسول اکرم(ص) را داشته باشد و امامت مفضول در صورت وجود فاضل در امت، از جمله ظلم‎های بزرگ است؛ به همین مضامین است کلماتی از دیگر بزرگان اهل سنت، مانند طیبی در «مناقب الصحابة»، نورالدین هروی در «شرح الفقه الأكبر» و... از جمله آرای مطرح‎شده، نظر [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم اندلسی]] است که نظر به انکار وجوب امامت افضل دارد؛ که نویسنده به نقد و نظر درباره آرای وی می‌پردازد.
    # افضلیت: در این باب کلمات بزرگان از اهل سنت مطرح شده است، مانند [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] که در کتاب «منهاج السنة» بیان می‌دارد که افضل به معنای کسی است که بیشتر از تمام امت استعداد و قابلیت جانشینی رسول اکرم(ص) را داشته باشد و امامت مفضول در صورت وجود فاضل در امت، از جمله ظلم‎های بزرگ است؛ به همین مضامین است کلماتی از دیگر بزرگان اهل سنت، مانند طیبی در «مناقب الصحابة»، نورالدین هروی در «شرح الفقه الأكبر» و... از جمله آرای مطرح‌شده، نظر [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم اندلسی]] است که نظر به انکار وجوب امامت افضل دارد؛ که نویسنده به نقد و نظر درباره آرای وی می‌پردازد.
    # لزوم عصمت: از جمله مخالفین این بحث ابن تیمیه است که با استدلال به سخنان نبی اکرم(ص)، به توجیه نظر خویش پرداخته و از جانب مصنف مورد نقد و نظر قرار گرفته است. نگارنده برای اثبات مدعای شیعه بر لزوم عصمت، به آیاتی از قرآن کریم استناد می‌کند؛ آیاتی چون: '''وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‎''' ﴿البقرة: 124﴾ و آیه '''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ''' ﴿النساء: 59﴾ و آیات دیگر که یک‌‌به‌یک به طرح و وجه دلالت آنها بر مدعا بیان شده است.
    # لزوم عصمت: از جمله مخالفین این بحث ابن تیمیه است که با استدلال به سخنان نبی اکرم(ص)، به توجیه نظر خویش پرداخته و از جانب مصنف مورد نقد و نظر قرار گرفته است. نگارنده برای اثبات مدعای شیعه بر لزوم عصمت، به آیاتی از قرآن کریم استناد می‌کند؛ آیاتی چون: '''وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‎''' ﴿البقرة: 124﴾ و آیه '''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ''' ﴿النساء: 59﴾ و آیات دیگر که یک‌‌به‌یک به طرح و وجه دلالت آنها بر مدعا بیان شده است.
    # اعلمیت: در این بخش نویسنده ابتدا در صدد اثبات عدم اعلمیت ابوکر و عمر و ذکر کثیری از اشتباهات آنها در حوادث مختلف تاریخی برمی‌آید و سپس به بیان ادله و شواهد مثبته دال بر اعلمیت امیرالمؤمنین علی(ع) می‌پردازد و با ذکر اخبار و اعترافات کثیری از صحابه دال بر علم بی‌نهایت امیرالمؤمنین به اثبات این امر همت می‌گمارد.
    # اعلمیت: در این بخش نویسنده ابتدا در صدد اثبات عدم اعلمیت ابوکر و عمر و ذکر کثیری از اشتباهات آنها در حوادث مختلف تاریخی برمی‌آید و سپس به بیان ادله و شواهد مثبته دال بر اعلمیت امیرالمؤمنین علی(ع) می‌پردازد و با ذکر اخبار و اعترافات کثیری از صحابه دال بر علم بی‌نهایت امیرالمؤمنین به اثبات این امر همت می‌گمارد.