العقائد الإسلامية (سابق): تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'زبان =عربي' به 'زبان =عربی')
    جز (جایگزینی متن - 'ه‎ی' به 'ه‌ی')
    خط ۲۰: خط ۲۰:
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =29266
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =29266
    | کتابخوان همراه نور =29787
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۳۳: خط ۳۴:
    نویسنده در مقدمه از ترکیب اسلام از ایمان و عمل سخن می‌گوید. او مفهوم ایمان را توضیح داده و بر اینکه عقیده باید واحد و خالص باشد، اقامه دلیل می‌کند. وی همچنین از انحرافی که از شیوه رسول خدا پیش آمده گفته و بر ضرورت بازگشت به تجدید دعوت به همان شیوه رسول‌الله(ص) تأکید می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/29266/1/5 ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-16]</ref>.
    نویسنده در مقدمه از ترکیب اسلام از ایمان و عمل سخن می‌گوید. او مفهوم ایمان را توضیح داده و بر اینکه عقیده باید واحد و خالص باشد، اقامه دلیل می‌کند. وی همچنین از انحرافی که از شیوه رسول خدا پیش آمده گفته و بر ضرورت بازگشت به تجدید دعوت به همان شیوه رسول‌الله(ص) تأکید می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/29266/1/5 ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-16]</ref>.


    روش نویسنده در این کتاب بر این است که با استفاده از آیات و روایات، عقاید اسلامی را توضیح می‌دهد. کثرت استفاده نویسنده از آیات قرآن از ویژگی‌های این اثر است. در بخشی از کتاب که درباره عصمت انبیا نوشته شده می‌خوانیم: خداوند پیامبران را برگزید و اختیار کرد '''إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَى آدَمَ وَ نُوحًا وَ آلَ إِبْرَاهِيمَ وَ آلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ''' ﴿آل ‎عمران: 33﴾ (به‎یقین، خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم جهان برترى داده است) و آنان را از بدی‌ها و از گناهان کوچک و بزرگ منزه داشت: '''وَ مَا كانَ لِنَبِي أَن يغُلَّ وَ مَن يغْلُلْ يأْتِ بِمَا غَلَّ يوْمَ الْقِيامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كلُّ نَفْسٍ مَّا كسَبَتْ وَ هُمْ لَا يظْلَمُونَ''' ﴿آل ‎عمران: 161﴾ (و هیچ پیامبرى را نسزد که خیانت ورزد و هرکس خیانت ورزد، روز قیامت با آنچه در آن خیانت کرده بیاید؛ آنگاه به هرکس [پاداش‎] آنچه کسب کرده، به‌تمامى داده می‌شود و بر آنان ستم نرود) و آنان را با اخلاق عظیمه، یعنی راستگویی و امانت و فنای در حق زینت داد. برخی از آنان صدیق هستند: '''وَ اذْكرْ فِي الْكتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقًا نَّبِيا''' ﴿مریم: 41﴾ (و در این کتاب به یاد ابراهیم پرداز؛ زیرا او پیامبرى بسیار راستگوى بود).
    روش نویسنده در این کتاب بر این است که با استفاده از آیات و روایات، عقاید اسلامی را توضیح می‌دهد. کثرت استفاده نویسنده از آیات قرآن از ویژگی‌های این اثر است. در بخشی از کتاب که درباره عصمت انبیا نوشته شده می‌خوانیم: خداوند پیامبران را برگزید و اختیار کرد '''إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَى آدَمَ وَ نُوحًا وَ آلَ إِبْرَاهِيمَ وَ آلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ''' ﴿آل ‎عمران: 33﴾ (به‌یقین، خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم جهان برترى داده است) و آنان را از بدی‌ها و از گناهان کوچک و بزرگ منزه داشت: '''وَ مَا كانَ لِنَبِي أَن يغُلَّ وَ مَن يغْلُلْ يأْتِ بِمَا غَلَّ يوْمَ الْقِيامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كلُّ نَفْسٍ مَّا كسَبَتْ وَ هُمْ لَا يظْلَمُونَ''' ﴿آل ‎عمران: 161﴾ (و هیچ پیامبرى را نسزد که خیانت ورزد و هرکس خیانت ورزد، روز قیامت با آنچه در آن خیانت کرده بیاید؛ آنگاه به هرکس [پاداش‎] آنچه کسب کرده، به‌تمامى داده می‌شود و بر آنان ستم نرود) و آنان را با اخلاق عظیمه، یعنی راستگویی و امانت و فنای در حق زینت داد. برخی از آنان صدیق هستند: '''وَ اذْكرْ فِي الْكتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقًا نَّبِيا''' ﴿مریم: 41﴾ (و در این کتاب به یاد ابراهیم پرداز؛ زیرا او پیامبرى بسیار راستگوى بود).


    برخی از آنان را خدا برای خودش ساخت: '''وَ أَلْقَيتُ عَلَيك مَحَبَّةً مِّنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلَى عَينِي''' ﴿طه: 39﴾ (و مِهرى از خودم بر تو افکندم تا زیر نظر من پرورش یابى)، '''فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْينَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يا مُوسَىٰ''' ﴿طه: 40﴾ (سالى چند در میان اهل «مدین» ماندى، سپس اى موسى در زمان مقدر [و مقتضى‎] آمدى)، '''وَ اصْطَنَعْتُك لِنَفْسِي''' ﴿طه: 41﴾ (و تو را براى خود پروردم).
    برخی از آنان را خدا برای خودش ساخت: '''وَ أَلْقَيتُ عَلَيك مَحَبَّةً مِّنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلَى عَينِي''' ﴿طه: 39﴾ (و مِهرى از خودم بر تو افکندم تا زیر نظر من پرورش یابى)، '''فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْينَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يا مُوسَىٰ''' ﴿طه: 40﴾ (سالى چند در میان اهل «مدین» ماندى، سپس اى موسى در زمان مقدر [و مقتضى‎] آمدى)، '''وَ اصْطَنَعْتُك لِنَفْسِي''' ﴿طه: 41﴾ (و تو را براى خود پروردم).