قرآن کریم (ترجمه مصباح‌زاده): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۶:

#افعال مجهول به‌صورت صحيح ترجمه شده است؛ مانند آيه اول سوره هود: ''' «كتاب أحكمت آياته» '''؛ «كتابى است كه محكم گردانيده شده آيت‌هايش».

#ادات تأكيد، همچون «إن» و... ترجمه شده و در ترجمه تأكيد آنها بيان شده است؛ مانند آيه 110 هود: ''' «و لقد آتينا موسى الكتاب» '''؛ «و به‌حقيقت داديم موسى را تورات». يا آيه 162 سوره شعراء: ''' «إني لكم رسول أمين» '''؛ «به‌درستى كه من شما را رسولى امينم».

#كليه كلمات به همان صورت فعلى و يا اسم فاعلى كه در آيات وجود دارد ترجمه شده است؛ مثلاًآيه 7 سوره حج: ''' «إن الساعة آتية» '''، چنين ترجمه شده: «و آنكه قيامت آينده است» و آيه 15 دخان: ''' «إنا كاشفوا العذاب» '''، چنين ترجمه شده: «به‌درستى كه ما دفع‌كننده عذابيم».

#كليه كلمات به همان صورت فعلى و يا اسم فاعلى كه در آيات وجود دارد ترجمه شده است؛ مثلاًآيه 7 سوره حج: ''' «إن الساعة آتية»'''، چنين ترجمه شده: «و آنكه قيامت آينده است» و آيه 15 دخان: ''' «إنا كاشفوا العذاب»'''، چنين ترجمه شده: «به‌درستى كه ما دفع‌كننده عذابيم».

#ترجمه، داراى حواشى‌اى است كه تفسير و توضيح برخى از آيات در آنها آمده است.

خط ۴۲:

#از آنجا كه ترجمه از نوع ترجمه لفظى است، جملات، ناقص و نارساست و از سلاست و روانى برخوردار نمى‌باشد؛ مانند آيه 45 سوره زخرف: ''' «فلما جاءهم بآياتنا إذا هم منها يضحكون» '''، كه چنين ترجمه شده: «پس چون آوردشان آيت‌هاى ما را آنگاه ايشان از آن خنده می‌كردند» و آيه 37 اعراف: ''' «فمن أظلم ممن افترى على الله كذبا» '''، كه چنين ترجمه شده: «پس كيست ستم‌كارتر از آنكه افترا كرد بر خدا دروغ را».

#از آنجا كه ترجمه از نوع ترجمه لفظى است، جملات، ناقص و نارساست و از سلاست و روانى برخوردار نمى‌باشد؛ مانند آيه 45 سوره زخرف: ''' «فلما جاءهم بآياتنا إذا هم منها يضحكون»'''، كه چنين ترجمه شده: «پس چون آوردشان آيت‌هاى ما را آنگاه ايشان از آن خنده می‌كردند» و آيه 37 اعراف: ''' «فمن أظلم ممن افترى على الله كذبا»'''، كه چنين ترجمه شده: «پس كيست ستم‌كارتر از آنكه افترا كرد بر خدا دروغ را».

#برخى از كلمات عربى، در ترجمه به همان صورت عربى آمده و ترجمه نشده است؛ مانند كلمه «امساك» در آيه 100 سوره اسراء-كه به خود امساك ترجمه شده و كلمه «حرب» در آيه 57 سوره انفال كه به خود حرب ترجمه شده است.