الزهد (معافی بن عمران موصلی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'معافي بن عمران ' به 'معافی بن عمران') |
جز (جایگزینی متن - 'معافي بن عمران' به 'معافی بن عمران') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
مسند المعافی بن عمرانالموصلي | مسند المعافی بن عمرانالموصلي | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[معافی بن عمران]] (نويسنده) | ||
[[صبري، عامر حسن]] (محقق و محشي) | [[صبري، عامر حسن]] (محقق و محشي) | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
{{کاربردهای دیگر|الزهد (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|الزهد (ابهام زدایی)}} | ||
'''الزهد'''، یا «کتاب الزهد»، اثر [[ | '''الزهد'''، یا «کتاب الزهد»، اثر [[معافی بن عمران|معافی بن عمران موصلی]](متوفی 185ق)، کتابی است دربردارنده احادیثی از پیامبر(ص) پیرامون زهد در دنیا و میل و رغبت به آخرت که با تحقیق [[صبري، عامر حسن|عامر حسن صبری]]، به چاپ رسیده است. در پایان کتاب، مسند معافی بن عمران، توسط محقق، جمعآوری، تحقیق و تخریج شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در مبحث دوم، به بیان صفات ظاهری و خلقیات و اتصاف او به محسنات اخلاقی نیز مناقب وی پرداخته شده و در پایان، به ستایش و ثنای علمای نسبت به وی اشاره شده است. از جمله علمایی که در ستایش وی، سخنی گفته‌اند، عبارتند از سفیان ثوری، احمد بن یونس، ابوعمرو اوزاعی، عبدالله بن مبارک، وکیع بن جراح، محمد بن عبدالله بن عمار، یحیی بن معین، ابوحاتم رازی، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، محمد بن سعد، ابوزرعه رازی، ابوزکریا ازدی، [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]، ابویعلی خلیلی، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]]، [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] و [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]<ref>همان، ص17-26</ref>. | در مبحث دوم، به بیان صفات ظاهری و خلقیات و اتصاف او به محسنات اخلاقی نیز مناقب وی پرداخته شده و در پایان، به ستایش و ثنای علمای نسبت به وی اشاره شده است. از جمله علمایی که در ستایش وی، سخنی گفته‌اند، عبارتند از سفیان ثوری، احمد بن یونس، ابوعمرو اوزاعی، عبدالله بن مبارک، وکیع بن جراح، محمد بن عبدالله بن عمار، یحیی بن معین، ابوحاتم رازی، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، محمد بن سعد، ابوزرعه رازی، ابوزکریا ازدی، [[ابن حبان، محمد بن حبان|ابن حبان]]، ابویعلی خلیلی، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]]، [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] و [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]]<ref>همان، ص17-26</ref>. | ||
در مبحث سوم، به تشریح زندگانی علمی [[ | در مبحث سوم، به تشریح زندگانی علمی [[معافی بن عمران|معافی ابن عمران]] و معرفی شیوخ و اساتید وی و همچنین علاقه و ارتباط خاصی که وی با سفیان ثوری برقرار کرده و تأثیرپذیری معافی از وی، اشاره شده است. در این بخش، اساتید و شیوخ وی، در یازده دسته بخشبندی شده و پس از معرفی آنها، به شرححال 14 نفر از ایشان، بر اساس ترتیب تاریخ وفات، پرداخته شده است که از جمله آنها عبارتند از: ابوعثمان عبیدالله بن عمر بن حفص بن عاصم بن عمر بن خطاب عمری (بعد سال 70- 145ق)؛ ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش کوفی (؟- 148ق)؛ ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی (80- 150ق)؛ عبدالملک بن عبدالعزیز بن جریج مکی (80- 150)؛ ابوسلمه مشعر بن کدام بن ظهیر هلالی کوفی (؟- 155ق)؛ ابوعمر عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی (88- 157ق)؛ ابوبسطام شعبه بن حجاج بن ورد عتکی (80- 160ق)؛ عبدالعزیز بن عبدالله بن ابی سلمه ماجشون تیمی (؟- 160ق)؛ ابوعبدالله سفیان بن سعید ثوری (97- 161ق) و...<ref>همان، ص27- 60</ref>. | ||
مبحث چهارم، به تشریح منزلت و جایگاه علمی معافی بن عمران اختصاص یافته و در شش قسمت، ابتدا به بررسی آرای و نظریات حدیثی، فقهی وی پرداخته شده و سپس به چگونگی نقد و جایگاه وی در علم جرح و تعدیل پرداخته شده ضمن ذکر احادیث و اموری که دلالت بر مکانت و جایگاه او در علم روایت دارد، به بحث پیرامون عقاید و اقوال وی، پرداخته شده است<ref>همان، ص61- 79</ref>. | مبحث چهارم، به تشریح منزلت و جایگاه علمی معافی بن عمران اختصاص یافته و در شش قسمت، ابتدا به بررسی آرای و نظریات حدیثی، فقهی وی پرداخته شده و سپس به چگونگی نقد و جایگاه وی در علم جرح و تعدیل پرداخته شده ضمن ذکر احادیث و اموری که دلالت بر مکانت و جایگاه او در علم روایت دارد، به بحث پیرامون عقاید و اقوال وی، پرداخته شده است<ref>همان، ص61- 79</ref>. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در مبحث سوم، به ذکر نام شوخی که نویسنده از آنها در این کتاب، روایتی نقل کرده، به همراه اشاره به عدد نصوص ذکر شده، به ترتیب تعداد نص نقل شده، پرداخته شده است که از جمله آنها، می‌توان به سفیان سوری با 27 نص، عبدالله بن لهیعه 16 نص، اوزاعی و مبارک بن فضاله 13 نص، اسرائیل بن ابی اسحاق 10 نص و اسماعیل بن عیاش و ابی اشهب جعفر بن حیان عطاردی با 9 نص، اشاره نمود<ref>همان، ص151</ref>. | در مبحث سوم، به ذکر نام شوخی که نویسنده از آنها در این کتاب، روایتی نقل کرده، به همراه اشاره به عدد نصوص ذکر شده، به ترتیب تعداد نص نقل شده، پرداخته شده است که از جمله آنها، می‌توان به سفیان سوری با 27 نص، عبدالله بن لهیعه 16 نص، اوزاعی و مبارک بن فضاله 13 نص، اسرائیل بن ابی اسحاق 10 نص و اسماعیل بن عیاش و ابی اشهب جعفر بن حیان عطاردی با 9 نص، اشاره نمود<ref>همان، ص151</ref>. | ||
در مبحث چهارم، به انتساب کتاب به مؤلف آن یعنی [[ | در مبحث چهارم، به انتساب کتاب به مؤلف آن یعنی [[معافی بن عمران|معافی بن عمران]] پرداخته شده و دراینباره، دو دلیل اقامه گردیده است<ref>همان، ص154</ref>. در مبحث پنجم نیز به توصیف نسخ خطی کتاب و اشاره به اقدامات محقق در تحقیق این اثر، پرداخته شده است<ref>همان، ص162</ref>. | ||
کتاب مجموعاً دربردارنده 268 روایت از پیامبر(ص) در موضوع اصلی زهد در دنیا بوده که نویسنده آنها را در چهارده باب و عنوان زیر، ذکر کرده است. ماده این موضوعات، برگرفته از قرآن کریم، احادیث مرفوعه، آثار موقوفه و مقطوعه و اخبار و روایات پیشینیان و امتهای گذشته است<ref>همان، ص146</ref>. | کتاب مجموعاً دربردارنده 268 روایت از پیامبر(ص) در موضوع اصلی زهد در دنیا بوده که نویسنده آنها را در چهارده باب و عنوان زیر، ذکر کرده است. ماده این موضوعات، برگرفته از قرآن کریم، احادیث مرفوعه، آثار موقوفه و مقطوعه و اخبار و روایات پیشینیان و امتهای گذشته است<ref>همان، ص146</ref>. | ||