علم اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

استاد [[مجتبوی، جلال‌الدین|مجتبوی]] در ابتدای کتاب در ضمن مقدمه‌ای، فلسفه و علم اخلاق را مورد بررسی قرار داده است. وی معتقد است: استناد اخلاق به اصول و مبادى (دین یا متافیزیک) صرفاً به سبب ضرورت و کلّیت اخلاق و یا حفظ‍‎ پاکى و تعالى احکام و ارزش‎هاى اخلاقى نیست، بلکه تحقّق و دوام و استمرار اخلاق نیز با اعتقاد به خدا حاصل و کامل مى‎شود و ایمان و یقینى که مایه اطمینان و آرامش نفس براى عمل است، شرط‍‎ ضرورى است. اعتقاد به مبدأ، یعنى ایمان قلبى اراده را به حرکت درمى‎آورد و اراده رفتار را برمى‎انگیزد. بنابراین لزوم و ضرورت اصول اعتقادى براى اخلاق تنها در تفکر اسلامى، از این جهت که تفکر دینى است، نیست، بلکه در تفکر فلسفى نیز ارزش‎هاى اخلاقى از مابعدالطبیعه یا اصول اعتقادى مدد مى‎گیرد. براى اخلاق بدون زمینه اعتقادى اتّکائى نیست و اخلاق با عقیده، پیوند و اتّصال دارد. مؤمن در دل خود ترجمان رسالت آسمانى خالق خویش است و آگاه است که از طریق فطرت خود با حقیقت زنده و مؤثّرى در ارتباط‍‎ است و همواره از آن منبع قوّت و نور مى‎گیرد؛ ازاین‎رو مى‎توان گفت که اخلاق هیچ جایى حاصل‎خیزتر و شکوفاتر از ضمیر مؤمن نمى‎یابد و مفهوم الزام و تکلیف، که تکیه‎گاه هر نظام اخلاقى است و مسئولیت، که ناشى از الزام اخلاقى است، پایگاهى استوارتر از ایمان قلبى ندارد<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ج1، ص3-2</ref>‎.  

سپس آشنایی بیشتر با شرح حال و فهرست آثار [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|مولی محمدمهدی نراقی]] و به‎ویژه کتاب «[[جامع السعادات]]» را به مقدمه استاد مظفر ارجاع می‌دهد. البته برخی اطلاعات مرحوم مظفر مانند تاریخ تولد [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|نراقی]] را خالی از اشکال نداسته؛ لذا در پاورقی، آثاری را برای مراجعه معرفی کرده است. مترجم در ادامه تنها به ذکر ویژگی و امتیاز این کتاب نسبت به سایر آثار اخلاقی پرداخته و سبب انتخاب نام کتاب را مطرح کرده است: «چنان‎که درباره کتب اخلاقى سابق‎الذکر گفته شد به‎طور کلّى در آنها یا صرفاً جهت عقلى و نظرى و فلسفى منظور بوده است (السّعادة و الإسعاد، تهذیب الأخلاق، اخلاق ناصرى) و یا جهت دینى و عملى غلبه داشته است (إحياء علوم الدين، کیمیاى سعادت، محجّة البيضاء)؛ امّا کتاب «[[جامع السعادات]]»، مشتمل بر هر دو جنبه با سبک و اسلوب ویژه است. مؤلّف ما در آغاز درباره نفس انسان و قوا و غرایز او سخن مى‎گوید و هریک از فضائل اخلاقى را به یکى از قواى نفس اسناد مى‎دهد و هریک از رذائل اخلاقى را به غریزه‌اى متّصل و مربوط‍‎ مى‎سازد و آنگاه به شناساندن هریک از فضائل و رذائل قوا مى‎پردازد و سپس مطالب خود را با آیات و روایات وارده و به‎طور کلّى تعالیم شرع مقدس اسلام مورد تقویت و تأیید قرار مى‎دهد و در پایان راه معالجه و درمان هر رذیلتى را به شیوه‌اى حکیمانه بیان مى‎کند و علاوه بر اینها گه‎گاه به نصیحت و موعظه مى‎پردازد و با کلامى مؤثّر خواننده را به تهذیب اخلاق و تصحیح رفتار و کردار خویش دعوت مى‎کند. بدین‎گونه خواننده به‎خوبى مى‎تواند آن را کتاب اخلاق اسلامى تلقّى کند و چون مطالب کتاب با بحث نظرى و عقلى نیز همراه است، به همین جهت ما آن را «علم اخلاق اسلامى» نام نهادیم»<ref>ر.ک: همان، ص22-21</ref>‎.  

مترجم، برخی اصطلاحات و عبارات کتاب را که نیاز به توضیح داشته، در پاورقی به‌اختصار توضیح داده است؛ به‎عنوان مثال در توضیح این عبارت [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|نراقی]] «محبت حاکم و سلطان مطلق است و عدالت نایب و جانشین آن» می‌نویسد: «به همین دلیل شریعت اسلام پیش از هر چیز مردم را به برادری و الفت با یکدیگر دعوت می‌کند و هدف بسیاری از احکام اسلام مثل نماز جماعت و جمعه و احسان و تحریم غیبت و بدگویی و مانند اینها ایجاد رابطه دوستی بین مردم است تا از این طریق از قانون عدل که سخت و تلخ است، بی‌نیاز شوند»<ref>ر.ک: همان، ص135، پاورقی1</ref>‎. یا در فصلی از کتاب با عنوان نکوهش دنیا، این‎گونه مطالب را بر دو نوع دانسته که یک نوع آن از تعالیم صوفیان بوده که در نکوهش دنیا و کناره‎گیری از آن مبالغه و افراط کرده‌اند. مترجم، معتقد است که مؤلف تا اندازه‌ای تحت تأثیر کتاب «[[إحياء علوم الدين]]» [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] همین موضع را دارد و نظر [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] تقریباً همین نظر اهل تصوف است که در مواردی با نظر اسلام سازگار و موافق نیست. در قرآن کریم و روایات معتبر اسلامى از دنیا و مال دنیا و دوستى دنیا مذمت شده، اما نه براى اینکه یک‎سره از آن دست بردارند و آن را مهمل گذارند، بلکه براى اینکه از آن استفاده معتدل و صحیح کنند و در دام آن گرفتار نگردند<ref>ر.ک: همان، ج2، ص32</ref>‎.