دیوان انوری (ویرایش جدید): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۲:

در دیوان انوری نام عده کثیری از سلاطین و وزرا و صدور و امراء و مستوفیان و علما و شعرا و اشخاص دیگری که هم‎زمان با شاعر بوده‌اند آمده که بعضی را مدح و برخی را ذم کرده است. پرفسور حافظ محمود صاحب شیرانی از فضلا کشور پاکستان ظاهراً اولین کسی است که سلسله مقالاتی راجع به ممدوحین [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] نگاشته است... محقق اثر در بخشی از مقدمه این فهرست 66 نفره از ممدوحان [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] را ذکر کرده که با ستر اعلی جلال‎الدین و الدنیا آغاز و به فریدالدین کاتب ختم می‎شود. شرح‎حال ممدوحین بخش اعظم مقدمه را به خود اختصاص داده است<ref>ر.ک: همان، ص34-33</ref>.

در بخشی دیگری از مقدمه، [[مدرس رضوی، محمدتقی|مدرس رضوی]] به‎تفصیل به بررسی تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] پرداخته است. او پس از بررسی اقوال مورخان و تذکره‎نویسان در سال تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] چنین نتیجه ~~می‎گیرد~~: به عقیده نگارنده تواریخی که تذکره‎نویسان برای سال وفات وی تا قبل از سال 582 نوشته‌اند همه نادرست است و باید مرگ وی بعدازاین سال باشد؛ اما سال‎های 583 و 585 و 587 و 597 که بعد از واقعه قرانست چون قرینه‌ای در مقام نیست، تعیین آن دشوار و رجحان یکی بر دیگری بی‌دلیل و ترجیح بلامرجح خواهد بود. مگر آنکه برای کوتاهی عمر انوری که از زندگانی معتاد در نگذرد و مستبعد شمرده نشود سال 583 که قول امین احمد رازی در تذکره هفت اقلیم است یا سال 585 که گفته فصیحی خوافی در تاریخ مجمل است اختیار شود<ref>ر.ک: همان، ص92</ref>.

در بخشی دیگری از مقدمه، [[مدرس رضوی، محمدتقی|مدرس رضوی]] به‎تفصیل به بررسی تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] پرداخته است. او پس از بررسی اقوال مورخان و تذکره‎نویسان در سال تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] چنین نتیجه می‌گیرد: به عقیده نگارنده تواریخی که تذکره‎نویسان برای سال وفات وی تا قبل از سال 582 نوشته‌اند همه نادرست است و باید مرگ وی بعدازاین سال باشد؛ اما سال‎های 583 و 585 و 587 و 597 که بعد از واقعه قرانست چون قرینه‌ای در مقام نیست، تعیین آن دشوار و رجحان یکی بر دیگری بی‌دلیل و ترجیح بلامرجح خواهد بود. مگر آنکه برای کوتاهی عمر انوری که از زندگانی معتاد در نگذرد و مستبعد شمرده نشود سال 583 که قول امین احمد رازی در تذکره هفت اقلیم است یا سال 585 که گفته فصیحی خوافی در تاریخ مجمل است اختیار شود<ref>ر.ک: همان، ص92</ref>.

وی همچنین معتقد است که [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] از اشعار ابوالفرج رونی<ref>ر.ک: همان، ص100</ref>‏ و ظهیر فاریابی<ref>ر.ک: همان، ص104 </ref>‏ پیروی می‌کرده است.

خط ۵۲:

در مقدمه همچنین به هفت چاپ از دیوان انوری اشاره شده که از آن جمله نسخه استاد سعید نفیسی است که با هشت نسخه مقابله و در 632 صفحه منتشر شده است<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>. مصحح اثر، سبب تصحیح مجدد کتاب را مغشوش بودن چاپ‎های پیشین و پر بودن از اغلاط فاحش دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>.

محقق درباره این چگونگی تحقیق و تصحیح این اثر ~~می‎گوید~~: تهیه و جمع دیوان از روی نسخه‎های مذکور (نسخی که مصحح به‎صورت مبسوط از صفحه 120 تا 149 مقدمه از آن‎ها سخن گفته و تصاویری از آن‎ها را به معرض نمایش گذاشته است) بدین گونه صورت گرفت که نگارنده ابتدا فهرست قصاید و قطعات و غزلیات و رباعیات را از روی چند نسخه تهیه کرد، سپس آن‎ها را به ترتیب حروف قافیه مرتب نمود. بعد مطابق فهرست تهیه شده تمام دیوان را نوشت و اضافاتی را هم که در بعض نسخ بود، هریک را در جای خود بدان افزود تا بدین ترتیب نسخه کاملی از دیوان فراهم ساخت. پس از آماده شدن نسخه، آن را با یک‎یک از نسخه‎های گزین شده مقابله کرد و چون نظر آن بود که متن حاضر از نسخ قدیمی که اعتماد و ثقت بدان‎ها بیشتر است تهیه گردد، ازاین‎رو نسخه عکسی کتابخانه فاتح استانبول را که قدیمی‌تر و مضبوط‎تر از نسخ دیگر بود به نشان «ل» اصل و اساس قرار داد و متن تهیه شده را با آن مقدار از قصاید و قطعات و رباعیات که در آن نسخه یافت می‎شد مطابق کرد و اضافاتی را که در این نسخه نبود با قدیم‎تر و صحیح‎تر نسخه‌ای که آن اضافات در آن موجود بود برابر کرد و اختلافات نسخ را که درنتیجه مقابله پیدا شد آنچه را که مهم و لازم دید در ذیل صفحات یادداشت نمود و هر جا بیتی یا جمله‌ای در نسخه‎های دیگر صحیح‎تر ازآنچه در نسخه اساس بود به نظر رسید آن را اختیار کرد و در متن جای داد و آنچه در نسخه اساس بود در زیر صفحه در حاشیه نهد تا هم متن کتاب صحیح باشد و هم نسخه از تحریف و تصحیف اغلاطی که به‎مرورزمان و غفلت نساخ در بیشتر از نسخ راه یافته است مصون ماند، همچنین هرگاه از هرگاه از نسخه یا نسخی، یک یا چند بیت افتاده و ساقط شده بود آن را در حاشیه تذکر داد و نیز اختلاف نسخ را با علائم اختصاری آن در حاشیه آورده و متن کتاب را به‎صورت خط امروزی درآورده است<ref>ر.ک: همان، ص150-149</ref>.

محقق درباره این چگونگی تحقیق و تصحیح این اثر می‌گوید: تهیه و جمع دیوان از روی نسخه‎های مذکور (نسخی که مصحح به‎صورت مبسوط از صفحه 120 تا 149 مقدمه از آن‎ها سخن گفته و تصاویری از آن‎ها را به معرض نمایش گذاشته است) بدین گونه صورت گرفت که نگارنده ابتدا فهرست قصاید و قطعات و غزلیات و رباعیات را از روی چند نسخه تهیه کرد، سپس آن‎ها را به ترتیب حروف قافیه مرتب نمود. بعد مطابق فهرست تهیه شده تمام دیوان را نوشت و اضافاتی را هم که در بعض نسخ بود، هریک را در جای خود بدان افزود تا بدین ترتیب نسخه کاملی از دیوان فراهم ساخت. پس از آماده شدن نسخه، آن را با یک‎یک از نسخه‎های گزین شده مقابله کرد و چون نظر آن بود که متن حاضر از نسخ قدیمی که اعتماد و ثقت بدان‎ها بیشتر است تهیه گردد، ازاین‎رو نسخه عکسی کتابخانه فاتح استانبول را که قدیمی‌تر و مضبوط‎تر از نسخ دیگر بود به نشان «ل» اصل و اساس قرار داد و متن تهیه شده را با آن مقدار از قصاید و قطعات و رباعیات که در آن نسخه یافت می‎شد مطابق کرد و اضافاتی را که در این نسخه نبود با قدیم‎تر و صحیح‎تر نسخه‌ای که آن اضافات در آن موجود بود برابر کرد و اختلافات نسخ را که درنتیجه مقابله پیدا شد آنچه را که مهم و لازم دید در ذیل صفحات یادداشت نمود و هر جا بیتی یا جمله‌ای در نسخه‎های دیگر صحیح‎تر ازآنچه در نسخه اساس بود به نظر رسید آن را اختیار کرد و در متن جای داد و آنچه در نسخه اساس بود در زیر صفحه در حاشیه نهد تا هم متن کتاب صحیح باشد و هم نسخه از تحریف و تصحیف اغلاطی که به‎مرورزمان و غفلت نساخ در بیشتر از نسخ راه یافته است مصون ماند، همچنین هرگاه از هرگاه از نسخه یا نسخی، یک یا چند بیت افتاده و ساقط شده بود آن را در حاشیه تذکر داد و نیز اختلاف نسخ را با علائم اختصاری آن در حاشیه آورده و متن کتاب را به‎صورت خط امروزی درآورده است<ref>ر.ک: همان، ص150-149</ref>.

در پاورقی‎های کتاب اختلاف نسخ و توضیحات مصحح ذکر شده و در انتهای کتاب، فهرست اعلام ارائه شده است.