متشابه القرآن (طریثیثی): تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
    جز (جایگزینی متن - 'می‎پردازد' به 'می‌پردازد')
    خط ۴۴: خط ۴۴:
    محقق، سپس از سیر مطالب کتاب و روش نویسنده سخن به میان می‎آورد. وی به روش نویسنده در نگارش، اعتراض نموده و می‎گوید: روش نویسنده با آنچه عرف از آن متابعت می‎نماید قدری متفاوت است؛ زیرا آنچه در نگارش آثار معروف است، تقسیم کتاب به ابوابی است که فصولی در تحت آن وجود دارد، اما در این کتاب، خلاف آن به چشم می‎خورد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35478/1/32 ر.ک: همان، ص32]</ref>. در ادامه از دیگر معایب این اثر یاد می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35478/1/32 ر.ک: همان، ص32-35]</ref>.
    محقق، سپس از سیر مطالب کتاب و روش نویسنده سخن به میان می‎آورد. وی به روش نویسنده در نگارش، اعتراض نموده و می‎گوید: روش نویسنده با آنچه عرف از آن متابعت می‎نماید قدری متفاوت است؛ زیرا آنچه در نگارش آثار معروف است، تقسیم کتاب به ابوابی است که فصولی در تحت آن وجود دارد، اما در این کتاب، خلاف آن به چشم می‎خورد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35478/1/32 ر.ک: همان، ص32]</ref>. در ادامه از دیگر معایب این اثر یاد می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35478/1/32 ر.ک: همان، ص32-35]</ref>.


    مؤلف در آغاز هر فصل، الزامات اقوال مخالفان را بررسی کرده است. وی عمدتاً در مباحث خود به شعر، لغت و گاهی نقل حدیث توجه دارد و در مقدمه می‎نویسد که اختلافات مذاهب به دلیل اختلاف در تأویل است و به همین دلیل وی به نگارش این کتاب اقدام کرده تا در ابواب متعلق به کلام، فنون مختلف آیات متشابه را بررسی کند. وی می‎نویسد که فقط به ابواب کلامی بسنده می‌کند و به اختلافات فقهی و آیات متشابه در این‎باره نمی‎پردازد. همچنین مؤلف در مقدمه تصریح می‌کند که کتابی را پیش از خود نیافته است که در این موضوع کامل باشد، بلکه هریک از نویسندگان پیشین، به موضوعی خاص توجه نشان داده است؛ برای مثال آنچه درباره جبر یا عصمت انبیا نوشته شده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1994/52 ر.ک: انصاری قمی، حسن، ص52]</ref>.
    مؤلف در آغاز هر فصل، الزامات اقوال مخالفان را بررسی کرده است. وی عمدتاً در مباحث خود به شعر، لغت و گاهی نقل حدیث توجه دارد و در مقدمه می‎نویسد که اختلافات مذاهب به دلیل اختلاف در تأویل است و به همین دلیل وی به نگارش این کتاب اقدام کرده تا در ابواب متعلق به کلام، فنون مختلف آیات متشابه را بررسی کند. وی می‎نویسد که فقط به ابواب کلامی بسنده می‌کند و به اختلافات فقهی و آیات متشابه در این‎باره نمی‌پردازد. همچنین مؤلف در مقدمه تصریح می‌کند که کتابی را پیش از خود نیافته است که در این موضوع کامل باشد، بلکه هریک از نویسندگان پیشین، به موضوعی خاص توجه نشان داده است؛ برای مثال آنچه درباره جبر یا عصمت انبیا نوشته شده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1994/52 ر.ک: انصاری قمی، حسن، ص52]</ref>.


    در فصل اول، از اصول تأویل درست و موضوع آیات متشابه به‎طور کلی سخن به میان آورده است. فصل دوم، درباره توحید و موضوع آیات تشبیهی قرآن است. مؤلف به عقاید اشعریان و حنابله و حشویه در باب توحید اشاره می‌کند. تقریباً از اواخر قرن چهارم، انتقاد از عقاید [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] با مطرح ساختن اصطلاح اشاعره آغاز شد. در آغاز، مخالفان بیشتر با عنوان ابن ابی‎بشر از ابوالحسن یاد می‌کردند و در کتاب‎های معتزلیانی، مانند قاضی عبدالجبار این نکته قابل ‎مشاهده است. مؤلف ما گاه در بررسی عقاید [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] از همین نام اشعری استفاده کرده است.
    در فصل اول، از اصول تأویل درست و موضوع آیات متشابه به‎طور کلی سخن به میان آورده است. فصل دوم، درباره توحید و موضوع آیات تشبیهی قرآن است. مؤلف به عقاید اشعریان و حنابله و حشویه در باب توحید اشاره می‌کند. تقریباً از اواخر قرن چهارم، انتقاد از عقاید [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] با مطرح ساختن اصطلاح اشاعره آغاز شد. در آغاز، مخالفان بیشتر با عنوان ابن ابی‎بشر از ابوالحسن یاد می‌کردند و در کتاب‎های معتزلیانی، مانند قاضی عبدالجبار این نکته قابل ‎مشاهده است. مؤلف ما گاه در بررسی عقاید [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] از همین نام اشعری استفاده کرده است.