الإمام علي بن أبيطالب(ع) من حبه عنوان الصحيفة: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'مید' به 'مید') |
جز (جایگزینی متن - 'ها' به 'ها') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
بخشی دیگر از مباحث، مربوط به سیره آن حضرت در امور شخصی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، تربیتی و غیره است. | بخشی دیگر از مباحث، مربوط به سیره آن حضرت در امور شخصی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، تربیتی و غیره است. | ||
در فصل اول از باب اول، بخشی از احادیثی که از طریق عامه پیرامون شأن و مقام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] وارد شده، نقل شده است؛ از جمله حدیثی از زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب است که از پدرش، او هم از جدش، از [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمودند: یا علی اگر | در فصل اول از باب اول، بخشی از احادیثی که از طریق عامه پیرامون شأن و مقام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] وارد شده، نقل شده است؛ از جمله حدیثی از زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب است که از پدرش، او هم از جدش، از [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمودند: یا علی اگر بندهای خدا را عبادت کند، مثل عبادتی که نوح در قومش کرد و برای او مانند کوه احد طلا باشد و در راه خدا انفاق نماید و عمرش چنان طولانی شود که هزار حج را پیاده انجام دهد، سپس بین صفا و مروه مظلوم کشته شود، ولی تو را دوست نداشته باشد، بویی از بهشت به مشامش نمیرسد و داخل بهشت نخواهد شد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/45 ر.ک: متن کتاب، ص45]</ref>. | ||
در فصل سوم به حقیقت محمدیه و اقوال علما در این زمینه پرداخته شده و از علامه سلیمان حنفی شافعی در خطبه کتابش در «ينابيع المودة» نقل شده که: خدا کسی است که اول مرتبه از نور ذات خویش، حقیقت محمدیه را خلق کرد؛ حقیقتی که جامع عوالم غیبی و شهودی است و دارای مقامات ملکوتی و جبروتی میباشد و محمد(ص) را بهترین خلق قرار داده و مبدأ عوالم در ایجاد نهاده است و او را برزخی بین وجوب و امکان قرار داده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/60 ر.ک: همان، ص60]</ref>. | در فصل سوم به حقیقت محمدیه و اقوال علما در این زمینه پرداخته شده و از علامه سلیمان حنفی شافعی در خطبه کتابش در «ينابيع المودة» نقل شده که: خدا کسی است که اول مرتبه از نور ذات خویش، حقیقت محمدیه را خلق کرد؛ حقیقتی که جامع عوالم غیبی و شهودی است و دارای مقامات ملکوتی و جبروتی میباشد و محمد(ص) را بهترین خلق قرار داده و مبدأ عوالم در ایجاد نهاده است و او را برزخی بین وجوب و امکان قرار داده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/60 ر.ک: همان، ص60]</ref>. | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
در فصل پنجم بیان شده که: نور رسالت و نور صاحب ولایت که خدا آن دو را قبل از هر چیز خلق کرده، متحد در جمیع خصال میباشند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/69 ر.ک: همان، ص69]</ref>. | در فصل پنجم بیان شده که: نور رسالت و نور صاحب ولایت که خدا آن دو را قبل از هر چیز خلق کرده، متحد در جمیع خصال میباشند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/69 ر.ک: همان، ص69]</ref>. | ||
در فصل ششم، بخشی از اخباری که اتحاد ولایت و رسالت را ذکر | در فصل ششم، بخشی از اخباری که اتحاد ولایت و رسالت را ذکر نمودهاند، آورده شده؛ مانند این فرمایش پیامبر(ص): من و علی از نور واحد خلق شدیم، قبل از اینکه خدا حضرت آدم را خلق کند به مدت چهار هزار سال. زمانی که خدا حضرت آدم را خلق کرد، این نور را در صلبش قرار داد. پس پیوسته، این نور، واحد بود؛ تااینکه در صلب عبدالمطلب از هم جدا شدیم، درحالیکه نبوت در من و وصایت در علی بود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/77 ر.ک: همان، ص77]</ref>. | ||
در باب دوم که درباره برتری ائمه بر سائر مردم است، روایاتی در اینباره، در ذیل آیه تطهیر، از طریق عامه و از طریق خاصه نقل شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/213 ر.ک: همان، 213-232]</ref>. | در باب دوم که درباره برتری ائمه بر سائر مردم است، روایاتی در اینباره، در ذیل آیه تطهیر، از طریق عامه و از طریق خاصه نقل شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/213 ر.ک: همان، 213-232]</ref>. | ||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
از پیامبر نقل شده است که: هرکس میخواهد به اسرافیل در هیبتش، به میکائیل در مقامش، به جبرائیل در جلالتش به آدم در تسلیم بودنش، به نوح در خشیتش، به ابراهیم در خلّتش، به یعقوب در حزنش، به یوسف در جمالش، به موسی در مناجاتش، به ایوب در صبرش، به یحیی در زهدش، به یونس در سنتش، به عیسی در ورعش و به محمد(ص) در حسب و خلقش نگاه کند، به [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] بنگرد؛ همانا در او 90 خصلت از خصال انبیا است که خدا در او جمع نموده و در احدی قبل از او قرار نداده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/547 ر.ک: همان، ص547]</ref>. | از پیامبر نقل شده است که: هرکس میخواهد به اسرافیل در هیبتش، به میکائیل در مقامش، به جبرائیل در جلالتش به آدم در تسلیم بودنش، به نوح در خشیتش، به ابراهیم در خلّتش، به یعقوب در حزنش، به یوسف در جمالش، به موسی در مناجاتش، به ایوب در صبرش، به یحیی در زهدش، به یونس در سنتش، به عیسی در ورعش و به محمد(ص) در حسب و خلقش نگاه کند، به [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] بنگرد؛ همانا در او 90 خصلت از خصال انبیا است که خدا در او جمع نموده و در احدی قبل از او قرار نداده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/547 ر.ک: همان، ص547]</ref>. | ||
باب پنجم، در تبری از دشمنان آن حضرت است. در این راستا احادیث متعددی نقل شده است؛ از جمله ابن عاصم کوفی میگوید: به [[امام حسن عسکری(ع)]] عرض کردم: من از یاری شما با دستم عاجزم و جز موالات شما و برائت از دشمنانتان و لعن کردن آنها در خلوت، چیزی ندارم؛ بفرمایید حال من چگونه است؟ حضرت فرمودند: پدرم به من حدیث کرد که جدم رسول خدا(ص) فرمودند: کسی که نتواند ما اهلبیت را یاری کند، ولی دشمنان ما را در خلوت لعن نماید، خدا صدایش را به جمیع ملائکه میرساند و هنگامی که صدای او به ملائکه برسد، آنها برای او استغفار میکنند و میگویند: «اللهم صل علی روح عبدك، هو الذي بذل في نصرة أولیائه جهده». خدایا اگر این بنده بیشتر از این توانایی داشت، انجام میداد. از جانب خدا ندایی میرسد که: ای ملائکه من، دعای شما را در حق | باب پنجم، در تبری از دشمنان آن حضرت است. در این راستا احادیث متعددی نقل شده است؛ از جمله ابن عاصم کوفی میگوید: به [[امام حسن عسکری(ع)]] عرض کردم: من از یاری شما با دستم عاجزم و جز موالات شما و برائت از دشمنانتان و لعن کردن آنها در خلوت، چیزی ندارم؛ بفرمایید حال من چگونه است؟ حضرت فرمودند: پدرم به من حدیث کرد که جدم رسول خدا(ص) فرمودند: کسی که نتواند ما اهلبیت را یاری کند، ولی دشمنان ما را در خلوت لعن نماید، خدا صدایش را به جمیع ملائکه میرساند و هنگامی که صدای او به ملائکه برسد، آنها برای او استغفار میکنند و میگویند: «اللهم صل علی روح عبدك، هو الذي بذل في نصرة أولیائه جهده». خدایا اگر این بنده بیشتر از این توانایی داشت، انجام میداد. از جانب خدا ندایی میرسد که: ای ملائکه من، دعای شما را در حق بندهام اجابت کردم و..<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17344/1/791 ر.ک: همان، 791-792]</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== |