عماد خراسانی، سید عمادالدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR14398.jpg|بندانگشتی|عماد خراسانی]]
    [[پرونده:NUR14398.jpg|بندانگشتی|عماد خراسانی]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|عماد خراسانی
    ! نام!! data-type="authorName" |عماد خراسانی
    |-
    |-
    |نام‌های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'|ب‍رق‍ع‍ی، ع‍م‍ادال‍دین‌ حسن
    | data-type="authorOtherNames" |ب‍رق‍ع‍ی، ع‍م‍ادال‍دین‌ حسن


    خ‍راس‍ان‍ی، ع‍م‍اد
    خ‍راس‍ان‍ی، ع‍م‍اد
    خط ۱۸: خط ۱۸:
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |حسن
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1300ش   
    | data-type="authorbirthDate" |1300ش   
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |مشهد
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1382ش  
    | data-type="authorDeathDate" |1382ش  
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|دیوان عماد خراسانی
    | data-type="authorWritings" |دیوان عماد خراسانی


    ‏ورقی چند از دیوان عماد خراسانی
    ‏ورقی چند از دیوان عماد خراسانی


    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE14398AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE14398AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    خط ۵۹: خط ۵۹:


    == خانواده ==
    == خانواده ==
    نام و نشان کامل او «عمادالدین حسن برقعی» یا «مبرقعی» است. مادرش به هنگام خوابی، می‎بیند چنان‎که گویی امام علی بن ابی‎طالب(ع) به او می‎گوید: «این فرزند تو همنام پسر ماست» می‎پرسد: «کدام یک؟» آن حضرت پاسخ می‎دهند: «حسن! و این سکه هم رونمای اوست. بگیر!» می‎گیرد و بیدار می‎شود.<ref>ر.ک: همان</ref>
    نام و نشان کامل او «عمادالدین حسن برقعی» یا «مبرقعی» است. مادرش به هنگام خوابی، می‎بیند چنان‎که گویی [[امام على(ع)|امام علی بن ابی‎طالب(ع)]] به او می‎گوید: «این فرزند تو همنام پسر ماست» می‎پرسد: «کدام یک؟» آن حضرت پاسخ می‎دهند: «حسن! و این سکه هم رونمای اوست. بگیر!» می‎گیرد و بیدار می‎شود.<ref>ر.ک: همان</ref>


    نسب او به موسی مبرقع پسر امام جواد(ع) می‎رسد. به همین دلیل است که خانواده او برقعی و مبرقعی لقب دارند. از تیره سادات برقعی در قم نیز ساکنند و در خراسان هم سلسله بزرگ و معروفی را تشکیل می‎دهند. عماد خراسانی، هم از طرف مادر سید است و هم از طرف پدر. از طرف پدر چنان‎که گذشت از سادات برقعی رضوی هستند و مادرش از سادات حسینی است.<ref>ر.ک: همان</ref>
    نسب او به موسی مبرقع پسر امام جواد(ع) می‎رسد. به همین دلیل است که خانواده او برقعی و مبرقعی لقب دارند. از تیره سادات برقعی در قم نیز ساکنند و در خراسان هم سلسله بزرگ و معروفی را تشکیل می‎دهند. عماد خراسانی، هم از طرف مادر سید است و هم از طرف پدر. از طرف پدر چنان‎که گذشت از سادات برقعی رضوی هستند و مادرش از سادات حسینی است.<ref>ر.ک: همان</ref>
    خط ۸۵: خط ۸۵:


    == تأثیر از شعرای گذشته ==
    == تأثیر از شعرای گذشته ==
    «عماد از شعرای گذشته بنا به کشش و ذوق و هماهنگی روحی، مأنوس با خداوندان غزل و غنا و رندی و قلندری است و از جمله با سعدی و خاصه حافظ و بالأخص مولوی و خیام الفتی بسیار دارد. بیشتر شعرهای حافظ و خیام را در حافظه گرفته اما اعتقادش به خیام و مولوی از این لحاظ که یکتا و یگانه‎اند و تلون معنی ندارند بیش از همه است. البته با شعر دیگران نیز آشناست».<ref>همان، ص24</ref> «علاقه او به مولوی و ازین قبیل بزرگان شعر صوفیانه، فقط به خاطر شور و شعر و خیالات و بیان شاعرانه ایشان است نه ازین رهگذر که تعلقات صوفیانه داشته باشد، زیرا او از حیث معنی بیشتر در دنیای خیام و حافظ است، یعنی رندی و شیدایی و قلندری».<ref>همان، ص25</ref>
    «عماد از شعرای گذشته بنا به کشش و ذوق و هماهنگی روحی، مأنوس با خداوندان غزل و غنا و رندی و قلندری است و از جمله با [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و خاصه [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و بالأخص [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و [[خیام، عمر بن ابراهیم|خیام]] الفتی بسیار دارد. بیشتر شعرهای [[حافظ، شمس‌‌الدین محمد|حافظ]] و [[خیام، عمر بن ابراهیم|خیام]] را در حافظه گرفته اما اعتقادش به خیام و مولوی از این لحاظ که یکتا و یگانه‎اند و تلون معنی ندارند بیش از همه است. البته با شعر دیگران نیز آشناست».<ref>همان، ص24</ref> «علاقه او به مولوی و ازین قبیل بزرگان شعر صوفیانه، فقط به خاطر شور و شعر و خیالات و بیان شاعرانه ایشان است نه ازین رهگذر که تعلقات صوفیانه داشته باشد، زیرا او از حیث معنی بیشتر در دنیای خیام و حافظ است، یعنی رندی و شیدایی و قلندری».<ref>همان، ص25</ref>


    ==پانویس==
    ==پانویس==