معترك الأقران في إعجاز القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر = | | سال نشر = | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03160AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =3 | | تعداد جلد =3 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03160 | ||
| کتابخوان همراه نور =03160 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
'''معترك الاقران في اعجاز القرآن'''، تأليف [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر|ابوبكر جلال‌الدين عبدالرحمن سيوطى]] از بزرگ‌ترين قرآن‌شناسان و دانشمندان در علوم اسلامى و صاحب كتاب مشهور «الاتقان» مى‌باشد. | '''معترك الاقران في اعجاز القرآن'''، تأليف [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر|ابوبكر جلال‌الدين عبدالرحمن سيوطى]] از بزرگ‌ترين قرآن‌شناسان و دانشمندان در علوم اسلامى و صاحب كتاب مشهور «الاتقان» مى‌باشد. | ||
وى در قاهره به سال 849 هجرى به دنيا آمد.در كودكى قرآن را حفظ كرد و در هفده سالگى اجازۀ تدريس يافت.او براى تحصيل علم به شام، حجاز، يمن، هند و آفريقا سفر كرد.به گفتۀ خودش در هفت علم تفسير، حديث، فقه، نحو، معانى، بديع و بيان تبحّر دارد.وى در 27 سالگى اجازۀ إفتا يافت.كثرت تأليفات او رشك برخى را برانگيخت و تهمت‌ها به او زدند. او مردى | وى در قاهره به سال 849 هجرى به دنيا آمد.در كودكى قرآن را حفظ كرد و در هفده سالگى اجازۀ تدريس يافت.او براى تحصيل علم به شام، حجاز، يمن، هند و آفريقا سفر كرد.به گفتۀ خودش در هفت علم تفسير، حديث، فقه، نحو، معانى، بديع و بيان تبحّر دارد.وى در 27 سالگى اجازۀ إفتا يافت.كثرت تأليفات او رشك برخى را برانگيخت و تهمت‌ها به او زدند. او مردى پاکدامن، بخشنده و منيع الطبع بود.سرانجام در قاهره به سال 911 هجرى دار فانى را وداع گفت. | ||
كتاب «معترك الاقران» که يكى از مهمترين تصنيفات [[سيوطى]] است، حاوى مطالب و آراء فراوانى در زمينۀ اعجازشناسى و اعجاز قرآن است.[[سيوطى]] در «معترك الاقران» تمامى وجوه اعجاز قرآنى را-به‌جز نظريه صرفه-درست مى‌داند و مهمترين جنبۀ اعجازى آن را بلاغت قرآنى مى‌شمارد. | كتاب «معترك الاقران» که يكى از مهمترين تصنيفات [[سيوطى]] است، حاوى مطالب و آراء فراوانى در زمينۀ اعجازشناسى و اعجاز قرآن است.[[سيوطى]] در «معترك الاقران» تمامى وجوه اعجاز قرآنى را-به‌جز نظريه صرفه-درست مى‌داند و مهمترين جنبۀ اعجازى آن را بلاغت قرآنى مى‌شمارد. | ||