ابن فهد، عبدالعزیز بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می')
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    |-class='articleCode'
    |-class='articleCode'
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE3589AUTHORCODE
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE03589AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    خط ۳۸: خط ۳۸:
    وى مقدمات را نزد پدر و جدش فراگرفت و از شيوخ مكه مانند ابوالفتح مراغى و زمزمى و ديگران و نيز از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] دانش آموخت. در طلب حديث كوشا بود. بارها برای سماع حديث به مدينه و قاهره (870، 875 و 884ق) و شام (871 و876ق) و حلب و غزه (871ق) و ساير بلاد سفر كرد.
    وى مقدمات را نزد پدر و جدش فراگرفت و از شيوخ مكه مانند ابوالفتح مراغى و زمزمى و ديگران و نيز از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] دانش آموخت. در طلب حديث كوشا بود. بارها برای سماع حديث به مدينه و قاهره (870، 875 و 884ق) و شام (871 و876ق) و حلب و غزه (871ق) و ساير بلاد سفر كرد.


    وى همدرس سخاوى بود و درعين‌حال، در قرائت و حديث از او بهره گرفت. هنگامى كه سخاوى در 886ق در مكه مجاور شد، عبدالعزيز بسيارى از تأليفات او را كه در ميان کتاب‌هاى پدرش بود، نزد او خواند. متون عمده فقه و تفسير و نحو را نزد مشاهير علماى مكه خواند و اجازه تدريس و روايت حديث گرفت. در سال آخر عمرش از [[ابن طولون، محمد بن علی|ابن طولون]] در مكه حديث شنيد و از او نيز اجازه گرفت. او به داشتن مشايخ زياد، معروف بود و معجم شيوخ او شامل نام حدود هزار شيخ است.
    وى همدرس سخاوى بود و درعين‌حال، در قرائت و حديث از او بهره گرفت. هنگامى كه سخاوى در 886ق در مكه مجاور شد، عبدالعزيز بسيارى از تأليفات او را كه در میان کتاب‌هاى پدرش بود، نزد او خواند. متون عمده فقه و تفسير و نحو را نزد مشاهير علماى مكه خواند و اجازه تدريس و روايت حديث گرفت. در سال آخر عمرش از [[ابن طولون، محمد بن علی|ابن طولون]] در مكه حديث شنيد و از او نيز اجازه گرفت. او به داشتن مشايخ زياد، معروف بود و معجم شيوخ او شامل نام حدود هزار شيخ است.


    در سرزمين حجاز پس از پدرش كسى در حديث با او برابر نبود و در بسيارى از علوم ديگر نيز دست داشت. تخريج (استخراج مطالبى ویژه از نوشته‌هاى ديگران) و كشف (ترتيب فهرست‌هاى راهنما برای متن‌هاى مهم) و تاريخ، كارهاى علمى مورد علاقه عبدالعزيز بود. وى در بعد از ظهر جمعه 18 جمادى‌الاولى 922ق، در مكه درگذشت و در كنار قبر پدر و جدش در شعب النور مكه دفن شد.
    در سرزمین حجاز پس از پدرش كسى در حديث با او برابر نبود و در بسيارى از علوم ديگر نيز دست داشت. تخريج (استخراج مطالبى ویژه از نوشته‌هاى ديگران) و كشف (ترتيب فهرست‌هاى راهنما برای متن‌هاى مهم) و تاريخ، كارهاى علمى مورد علاقه عبدالعزيز بود. وى در بعد از ظهر جمعه 18 جمادى‌الاولى 922ق، در مكه درگذشت و در كنار قبر پدر و جدش در شعب النور مكه دفن شد.




    خط ۶۱: خط ۶۱:
    # نجم‌الدين ابوالقاسم عمر بن محمد بن فهد الهاشمى المكى (ت 885ق)؛
    # نجم‌الدين ابوالقاسم عمر بن محمد بن فهد الهاشمى المكى (ت 885ق)؛
    # شمس‌الدين محمد بن احمد بن محمد المخزومى المعروف بالبامى (ت 885ق)؛
    # شمس‌الدين محمد بن احمد بن محمد المخزومى المعروف بالبامى (ت 885ق)؛
    # زين‌ الدين عبدالرحيم بن ابراهيم الاميوطى (ت 867ق)؛
    # زين‌ الدين عبدالرحيم بن ابراهيم الامیوطى (ت 867ق)؛
    # شمس‌الدين محمد بن عبدالرحمن السخاوى (ت 902ق)؛
    # شمس‌الدين محمد بن عبدالرحمن السخاوى (ت 902ق)؛
    # شرف‌ الدين عبدالحق السنباطى (ت 931ق).
    # شرف‌ الدين عبدالحق السنباطى (ت 931ق).