بهجة الآمال في شرح زبدة المقال: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - '== منابع مقاله ==' به '==منابع مقاله==')
    جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا ==' به '==گزارش محتوا==')
    خط ۵۳: خط ۵۳:
    اما نسخه حاضر در هفت جلد و 28 باب و يك خاتمه تنظيم شده است. در جلد اول، ابتدا مقاله آيت‌الله مرعشى نجفى در شرح حال مؤلف آمده است. پس از آن مقدمه 328 صفحه‌اى كتاب به مباحث كلى دانش رجال اختصاص يافته است. در ادامه باب اول در ضمن 23 فصل به حرف الف اختصاص يافته و تمامى جلد اول و بخشى از جلد دوم را پوشش داده است. ابواب ديگر نيز در ضمن فصولى تا حرف ياء در ادامه كتاب آمده است. خاتمه كتاب نيز در چهار مبحث مشتمل بر فصولى مطرح شده است.
    اما نسخه حاضر در هفت جلد و 28 باب و يك خاتمه تنظيم شده است. در جلد اول، ابتدا مقاله آيت‌الله مرعشى نجفى در شرح حال مؤلف آمده است. پس از آن مقدمه 328 صفحه‌اى كتاب به مباحث كلى دانش رجال اختصاص يافته است. در ادامه باب اول در ضمن 23 فصل به حرف الف اختصاص يافته و تمامى جلد اول و بخشى از جلد دوم را پوشش داده است. ابواب ديگر نيز در ضمن فصولى تا حرف ياء در ادامه كتاب آمده است. خاتمه كتاب نيز در چهار مبحث مشتمل بر فصولى مطرح شده است.


    == گزارش محتوا ==
    ==گزارش محتوا==
    شهرت عمده بروجردى به دليل سرودن منظومه‌اى است در 1313 (1330) بيت در علم رجال به نام زبدة المقال (نخبة المقال) كه از دقت و ايجاز و فصاحت برخوردار است. [[قمی، عباس|محدث قمى]] تاريخ درگذشت عالمان مشهور را از اين كتاب نقل كرده است. اين منظومه در 1260 سروده و در 1313ق همراه رساله‌اى ديگر به نام «المستطرفات في النسب و الألقاب و الكنى» به نثر چاپ شده است. مولى على عليارى تبريزى (متوفى 1327ق) منظومه‌اى با نام «[[منتهى الآمال في تتميم زبدة المقال]]» در تكميل آن سروده و سپس هر دو منظومه را با عنوان «[[بهجة الآمال]]» شرح كرده است.<ref>طارمى، حسن، ج3، ص254</ref>
    شهرت عمده بروجردى به دليل سرودن منظومه‌اى است در 1313 (1330) بيت در علم رجال به نام زبدة المقال (نخبة المقال) كه از دقت و ايجاز و فصاحت برخوردار است. [[قمی، عباس|محدث قمى]] تاريخ درگذشت عالمان مشهور را از اين كتاب نقل كرده است. اين منظومه در 1260 سروده و در 1313ق همراه رساله‌اى ديگر به نام «المستطرفات في النسب و الألقاب و الكنى» به نثر چاپ شده است. مولى على عليارى تبريزى (متوفى 1327ق) منظومه‌اى با نام «[[منتهى الآمال في تتميم زبدة المقال]]» در تكميل آن سروده و سپس هر دو منظومه را با عنوان «[[بهجة الآمال]]» شرح كرده است.<ref>طارمى، حسن، ج3، ص254</ref>