دیوان سید عمادالدین نسیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۵:

{{ب|''در عالم توحید چه پستی و چه بالا''|2=''در راه حقیقت چه مسلمان و چه ترسا''}}

{{ب|''در نقش و صفت نام و نشانی نتوان یافت ''|2=''آنجا که کند شعشعه ذات تجلا''}}

{{ب|''در روی تو ار ذات بود غایت کثرت ''|2=''وحدت بود آن لحظه که پیوست بدانجا''}}

{{ب|''انجام تو آغاز شد آغاز تو انجام ''|2=''چون دایره را نیست نشانی ز سر و پا''}}

{{ب|''بشناس تو خود را و شناسای خدا شو ''|2=''روشن شود ای خواجه تو را سر معما''}}

خط ۵۹:

{{ب|''مرغ عرشیم و قاف خانه ماست ''|2=''كن فكان فرش آشیانه ماست''}}

{{ب|''جعد مشکین زلف وجه الله ''|2=''دام دل خال و عین خانه ماست''}}

{{ب|''بی نشان ره به ذات حق نبری ''|2=''آن نشان سوی نشانه ماست''}}

{{ب|''گر طلبکار ذات یزدانی ''|2='' وجه بی‎ عذر و بی ‎بهانه ماست‎''}}{{پایان شعر}}

در اینجا نظر وی درباره وجه الله بودن انسان کامل، قابل ملاحظه است. «وجه بی ‎عذر و بی ‎بهانه ما»، اشاره به این مطلب است که باطن اولیای الهی و انسان ‎‎کامل، «وجه الله» است. در حدیث مروی از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع )]] است که «نحن وجه الله»<ref>ر.ک: همان</ref>.

خط ۶۷:

{{ب|''جمال کعبه وصلش هوس داری اگر دیدن ''|2=''تو را فرض است ای عاشق که روی از خود برگردانی''}}

‎{{ب|''نسیمی در رخ خوبان جمال ‎الله می‎بیند ''|2='' بیا بشنو ز گفتارش بیان سر سبحانی‎''}}