ابن جماعة، محمد بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
در 650ق نزد شيخ الشيوخ عبدالعزيز بن محمد انصارى در حماه به آموختن قرائت و حديث پرداخت و نيز نزد پدر خود ابراهيم بن سعدالله و ابوطاهر ابراهيم بن هبةالله بن مسلم بارزى و چند تن ديگر از عالمان حماه حديث شنيد، سپس | در 650ق نزد شيخ الشيوخ عبدالعزيز بن محمد انصارى در حماه به آموختن قرائت و حديث پرداخت و نيز نزد پدر خود ابراهيم بن سعدالله و ابوطاهر ابراهيم بن هبةالله بن مسلم بارزى و چند تن ديگر از عالمان حماه حديث شنيد، سپس برای ادامه تحصيل به مصر، دمشق و بيت‌المقدس و ديگر جاى‌ها سفر كرد. وى در فاصله سال‌هاى 661 -667ق در مصر از مشايخ آن ديار دانش آموخت، نحو را نزد [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت، اما در بيشتر دانش‌ها، از شيخ تقى‌الدين ابن رزين بهره يافت. در 668ق در بلبيس نزد ابوالخير فضل بن على بن نصر انصارى خزرجى، در 670ق در دمشق از ابوالمعالى اسعد بن مظفر، در 673ق از ابواسحاق ابراهيم ابن على بن احمد واسطى حنبلى، در 673ق از ابواسحاق ابراهيم بن على بن احمد واسطى حنبلى، در 679ق از ابوالذكاء عبدالمنعم بن يحيى زهرى نابلسى در بيت‌المقدس و جمع بسيارى از علماى ديگر استماع حديث كرد. شيوخ و اساتيد وى را شاگردش قاسم بن محمد برزالى در کتابى به نام مشيخه قاضى القضاه ابن جماعه جمع‌آورى كرده كه شمار آنان به 74 تن مى‌رسد. علاوه بر خود ابن جماعه، شخصى به نام معشرانى نيز کتابى درباره شيوخ او نوشته است. او به علم حديث عنايت بسيار داشته و در تفسير و فقه نيز صاحب اطلاع بوده و به ديگر علوم و فنون نيز آشنايى داشته است. ابن جماعه در اوايل عمر خود به دادن فتوى پرداخت. فتاواى او را بر محيى‌الدين نووى عرضه كردند و او وى را ستود. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==مشاغل== | ==مشاغل== | ||
گذشته از اشتغالات علمى بسيارى كه داشت، مهمترين مسأله در زندگى وى، انتصاب به مقام‌هاى مهم اجتماعى و مذهبى است. به نوشته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، او در شوال 687ق نخستين بار به عنوان خطيب و قاضى بيت‌المقدس انتخاب شد، در حالى كه به تصريح ابن فرات در آن هنگام ساكن دمشق بود. با بركنارى قاضى القضاه شافعى مصر در 690ق او از قدس به مصر فراخوانده شد و به عنوان قاضى القضاه آن‌جا نيز انتخاب گرديد. اما با كشته شدن ملك اشرف و دستگيرى ابن سلعوس در اوايل 693ق، ابن جماعه نيز از اين سمت بركنار شد. با درگذشت قاضى القضاه شام، شهاب‌الدين محمد بن خُوَيّى در 693ق، ابن جماعه به قاضى القضاتى شام منصوب و راهى دمشق شد و علاوه بر اين مقام، تدريس و نظارت بر اوقاف را نيز بر عهده گرفت. در 694ق از جانب ملك زين‌الدين كتبغا به امامت و خطابت جامع اموى نيز برگزيده شد، اما در 696ق از قاضى القضاتى شام بركنار شد و به تدريس و امامت و خطابت جامع اموى اكتفا كرد. در 702ق بار ديگر به قاضى القضاتى مصر به جاى ابن دقيق العيد انتخاب شد و تا 709ق در اين سمت باقى بود. به گفته [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] او تا اوايل 710ق اين سمت را برعهده داشت. وى در 708ق خطابت جامع قلعه الجبل را نيز به دست آورد و در 711ق | گذشته از اشتغالات علمى بسيارى كه داشت، مهمترين مسأله در زندگى وى، انتصاب به مقام‌هاى مهم اجتماعى و مذهبى است. به نوشته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، او در شوال 687ق نخستين بار به عنوان خطيب و قاضى بيت‌المقدس انتخاب شد، در حالى كه به تصريح ابن فرات در آن هنگام ساكن دمشق بود. با بركنارى قاضى القضاه شافعى مصر در 690ق او از قدس به مصر فراخوانده شد و به عنوان قاضى القضاه آن‌جا نيز انتخاب گرديد. اما با كشته شدن ملك اشرف و دستگيرى ابن سلعوس در اوايل 693ق، ابن جماعه نيز از اين سمت بركنار شد. با درگذشت قاضى القضاه شام، شهاب‌الدين محمد بن خُوَيّى در 693ق، ابن جماعه به قاضى القضاتى شام منصوب و راهى دمشق شد و علاوه بر اين مقام، تدريس و نظارت بر اوقاف را نيز بر عهده گرفت. در 694ق از جانب ملك زين‌الدين كتبغا به امامت و خطابت جامع اموى نيز برگزيده شد، اما در 696ق از قاضى القضاتى شام بركنار شد و به تدريس و امامت و خطابت جامع اموى اكتفا كرد. در 702ق بار ديگر به قاضى القضاتى مصر به جاى ابن دقيق العيد انتخاب شد و تا 709ق در اين سمت باقى بود. به گفته [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] او تا اوايل 710ق اين سمت را برعهده داشت. وى در 708ق خطابت جامع قلعه الجبل را نيز به دست آورد و در 711ق برای بار سوم به قاضى القضاتى مصر رسيد و در 712ق امامت و خطابت جامع ناصرى را نيز عهده‌دار شد. | ||
در 727ق به علت از دست دادن قدرت بينايى و به قولى بر اثر كم شدن شنوايى، از سمت خویش استعفا كرد. وى در اواخر تصدى مقام قضا، حقوق و مستمرى از جانب حكومت دريافت نمى‌كرد. پس از كناره‌گيرى وى، سلطان | در 727ق به علت از دست دادن قدرت بينايى و به قولى بر اثر كم شدن شنوايى، از سمت خویش استعفا كرد. وى در اواخر تصدى مقام قضا، حقوق و مستمرى از جانب حكومت دريافت نمى‌كرد. پس از كناره‌گيرى وى، سلطان برای او هر ماه هزار درهم مقررى تعيين كرد و ابن جماعه مدت 6 سال آخر عمر را در منزل خویش خلوت گزيد، اما مردم برای استفاده و استماع حديث به نزد وى مى‌شتافتند. | ||
ابن جماعه اشعارى نيز داشته كه ابياتى از آن را [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] و ابن وردى و سبک ى آورده‌اند. | ابن جماعه اشعارى نيز داشته كه ابياتى از آن را [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] و ابن وردى و سبک ى آورده‌اند. | ||