دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی: تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
نویسنده در خطبه آغازین کتاب، پس از حمد الهی و درود بر پیامبر(ص) و خاندان پاکش (با مضامین فلسفی و عرفانی) و لعنت بر دشمنانشان، مینویسد: «و بعد هذه قصيدة رائية نظمتها بالفارسية و هي ممّا سنح بخاطري الفاتر مع تشتّت الحال و تقلب الأحوال. أهديتها لمن بلغه هذا المقال و أرجو منهم أن يدعوا لي حسن المآل و الحشر مع محمد و الآل(ص)، فإنّه أعظم المنال»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص10</ref>؛ (حاصل معنا: این قصیدهای است با قافیه «راء»، به زبان فارسی که در حال پریشانی خاطر و تقلب احوال به ذهنم آمده است. آن را به کسی که این گفتار به او برسد، پیشکش میکنم و امید به دعای خیرش برای عاقبتبهخیری و محشور شدنم با پیامبر(ص) و خاندانش دارم؛ چراکه این امر بهترین دستاورد برای انسان است). | نویسنده در خطبه آغازین کتاب، پس از حمد الهی و درود بر پیامبر(ص) و خاندان پاکش (با مضامین فلسفی و عرفانی) و لعنت بر دشمنانشان، مینویسد: «و بعد هذه قصيدة رائية نظمتها بالفارسية و هي ممّا سنح بخاطري الفاتر مع تشتّت الحال و تقلب الأحوال. أهديتها لمن بلغه هذا المقال و أرجو منهم أن يدعوا لي حسن المآل و الحشر مع محمد و الآل(ص)، فإنّه أعظم المنال»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص10</ref>؛ (حاصل معنا: این قصیدهای است با قافیه «راء»، به زبان فارسی که در حال پریشانی خاطر و تقلب احوال به ذهنم آمده است. آن را به کسی که این گفتار به او برسد، پیشکش میکنم و امید به دعای خیرش برای عاقبتبهخیری و محشور شدنم با پیامبر(ص) و خاندانش دارم؛ چراکه این امر بهترین دستاورد برای انسان است). | ||
شیخ عباس تهرانی (منزوی)، پس از خطبه کتاب اشعارش را با قصیدهای در مدح امیر مؤمنان علی(ع) آغاز میکند. | [[طهراني، عباس|شیخ عباس تهرانی (منزوی)]]، پس از خطبه کتاب اشعارش را با قصیدهای در مدح [[امام على(ع)|امیر مؤمنان علی(ع)]] آغاز میکند. | ||
'''هر لحظه کند جلوه دیگر رخ دلدار پیداست ولی کو به جهان دیده دیدار''' | '''هر لحظه کند جلوه دیگر رخ دلدار پیداست ولی کو به جهان دیده دیدار''' | ||
'''تا سرمه وحدت نکشی بر بصر خویش بیپرده تجلی نکند از در و دیوار''' | '''تا سرمه وحدت نکشی بر بصر خویش بیپرده تجلی نکند از در و دیوار''' | ||