الحياة البرزخية: تفاوت میان نسخه‌ها

1-حقيقت انسان ، روح و نفس او

حيات برزخى در فصل سوم با استناد به آيات و روايات اثبات شده است . سخن گفتن پيامبرانى همچون صالح و شعيب با اقوام خود پس از هلاكت و امر شدن نبى اكرم (ص) به تكلم به انبيا از جمله ادله قرآنى است .در سنت معصومين عليهم السلام نيز موارد فراوانى را مى توان يافت كه حاكى از وجود عالمى مابين زندگى دنيوى و اخروى است . سخن گفتن پيامبر اكرم (ص) با أهل قليب پس از جنگ بدر ، تكلم امام على عليه السلام با رؤساى ناكثين پس از معركه جمل و سلام دادن به نبى اكرم(ص) در پايان نماز از مواردى است كه به آن اشاره شده است .

از آنجا كه كتاب در پاسخ به عقائد وهابيت نگارش يافته ، در بررسى كلمات علما با عبارات اهل سنت مانند : احمد بن حنبل ، اشعرى و تفتازانى آغاز و به ديدگاه شيخ مفيد ختم كرده است.

ظاهر كتاب و سنت آنستكه خداوند به فضل خود ثواب عمل صالحى را كه ديگرى به نيابت از ميت انجام دهد به او مى رساند . در احاديث به مصاديقى از اين اعمال صالح تصريح شده است : روزه ، حج ، نذر ،صدقه . در ادامه ديدگاه مذاهب حنبلى ، شافعى و حنفى در اين خصوص آمده است .

در فصل پايانى كتاب نيز ابتدا به تعدادى از شبهات پاسخ داده و سپس بحثى را با عنوان نذور مطرح و چنين نتيجه گيرى مى كند كه اعمال صالحى را كه مسلمانان در نزد قبور انبيا و اوليا انجام مى دهند و اطعام طعام و ... كرده و ثواب آن را به اموات اهداء مى كنند ، به نيت عبادت اموات نبوده بلكه به قصد رسيدن ثواب به اموات است و عملى صحيح مى باشد .