المعتبر في شرح المختصر: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'محقق حلی، جعفر بن حسن' به 'حلی، جعفر بن حسن')
    خط ۱۲: خط ۱۲:
    |data-type='authors'|[[گروهی از نویسندگان]] (نويسنده)
    |data-type='authors'|[[گروهی از نویسندگان]] (نويسنده)


    [[محقق حلی، جعفر بن حسن]] (نويسنده)
    [[حلی، جعفر بن حسن]] (نويسنده)


    [[مکارم شیرازی، ناصر]] (زير نظر)
    [[مکارم شیرازی، ناصر]] (زير نظر)
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    |data-type='subject'|فقه جعفری - قرن 7ق.
    |data-type='subject'|فقه جعفری - قرن 7ق.


    محقق حلی، جعفر بن حسن، 602 - 676ق. مختصر النافع فی فقه الامامیه - نقد و تفسیر
    حلی، جعفر بن حسن، 602 - 676ق. مختصر النافع فی فقه الامامیه - نقد و تفسیر
    |-
    |-
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۴۵: خط ۴۵:




    نجم‌ الدين ابوالقاسم جعفر بن حسن حلى، معروف به [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]]، محقّق اول (م 676 ق).
    نجم‌ الدين ابوالقاسم جعفر بن حسن حلى، معروف به [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]]، محقّق اول (م 676 ق).


    ==منزلت كتاب==
    ==منزلت كتاب==
    خط ۱۵۱: خط ۱۵۱:
    از مباحث رجالى كه به آن استناد شده است به چند نمونه اشاره مى‌شود.
    از مباحث رجالى كه به آن استناد شده است به چند نمونه اشاره مى‌شود.


    در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] در رجال بحر العلوم آمده است كه از معتمدان و مستندان در احوال رجال قبل از علامه، دو استاد او سيد احمد بن طاوس و سيد على بن طاوس بوده‌اند و [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] بيش از علامه به احمد بن طاوس اعتماد داشته و كتاب معتبر او پر از استناد به او مى‌باشد. ([[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 32/3).
    در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] در رجال بحر العلوم آمده است كه از معتمدان و مستندان در احوال رجال قبل از علامه، دو استاد او سيد احمد بن طاوس و سيد على بن طاوس بوده‌اند و [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] بيش از علامه به احمد بن طاوس اعتماد داشته و كتاب معتبر او پر از استناد به او مى‌باشد. ([[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 32/3).


    در مورد سكونى: الرابع قول المحقق في المعتبر: و السكوني عامي لكنّه ثقة. (أعيان ج 434/3).
    در مورد سكونى: الرابع قول المحقق في المعتبر: و السكوني عامي لكنّه ثقة. (أعيان ج 434/3).