فضائل أمیرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'امام علی(ع)' به 'امام على(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت علی(ع)' به 'حضرت علی(ع) ') |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
نگارنده پس از ذکر هر آیه، روایت یا روایات متعددی از معصومین در مورد تفسیر و تأویل آیه موردنظر که در مورد [[امام على(ع)]]، سایر اهل‌بیت و یا شیعیان می‌باشد نقل کرده و به توضیح مختصر این آیات پرداخته است. | نگارنده پس از ذکر هر آیه، روایت یا روایات متعددی از معصومین در مورد تفسیر و تأویل آیه موردنظر که در مورد [[امام على(ع)]]، سایر اهل‌بیت و یا شیعیان می‌باشد نقل کرده و به توضیح مختصر این آیات پرداخته است. | ||
در جلد اول به تفسیر اجمالی 75 آیه از قرآن کریم - از سوره بقره تا سوره تین- که هرکدام از آیات، به فضیلتی از فضایل [[امام على(ع)]] و وصفی از اوصاف آن حضرت اشاره دارد پرداخته شده است. در ابتدای این جلد، طی دو مقدمه، با استفاده از احادیث و اقوال علما به تبیین این مطلب اقدام شده که بیش از سیصد آیه در قرآن درباره حضرت علی(ع)<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص7-22</ref>و یک‌چهارم یا یک‌سوم آن در شأن اهل‌بیت(ع) نازل شده است<ref>ر.ک: همان، ص22-24</ref> سپس به شبهاتی درباره اسلام حضرت علی(ع) پاسخ داده شده است<ref>ر.ک: همان، ص22-24</ref> | در جلد اول به تفسیر اجمالی 75 آیه از قرآن کریم - از سوره بقره تا سوره تین- که هرکدام از آیات، به فضیلتی از فضایل [[امام على(ع)]] و وصفی از اوصاف آن حضرت اشاره دارد پرداخته شده است. در ابتدای این جلد، طی دو مقدمه، با استفاده از احادیث و اقوال علما به تبیین این مطلب اقدام شده که بیش از سیصد آیه در قرآن درباره [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] <ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص7-22</ref>و یک‌چهارم یا یک‌سوم آن در شأن اهل‌بیت(ع) نازل شده است<ref>ر.ک: همان، ص22-24</ref> سپس به شبهاتی درباره اسلام [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] پاسخ داده شده است<ref>ر.ک: همان، ص22-24</ref> | ||
آیات «و أَقِيمُوا الصَّلاَةَ وَ آتُوا الزَّکَاةَ وَ ارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِينَ»(بقره: 43)؛ و نماز را بر پا داريد و زكات را بدهيد و با ركوعكنندگان ركوع كنيد<ref>متن کتاب، ج1، ص47</ref>، «الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاَقُو رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ«(بقره: 46)؛ همان كسانى كه مىدانند با پروردگار خود ديدار خواهند كرد و به‌سوی او باز خواهند گشت)<ref>همان، ص65</ref>، «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ«(بقره: 124)؛ و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود و وى آن‌همه را به انجام رسانيد، [خدا به او] فرمود: «من تو را پيشواى مردم قرار دادم» [ابراهيم] پرسيد: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پيمان من به بيدادگران نمىرسد»<ref>همان، ص69</ref>، «وَ إِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ» (انفال: 62)؛ و اگر بخواهند تو را بفريبند، [يارى] خدا براى تو بس است. همو بود كه تو را با يارى خود و مؤمنان نيرومند گردانيد»<ref>همان، ص187</ref>، «فَإِنْ کُنْتَ فِي شَکٍّ مِمَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْکَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَءُونَ الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِکَ لَقَدْ جَاءَکَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ» (یونس: 94)؛ و اگر ازآنچه به‌سوی تو نازل كردهايم در ترديدى، از كسانى كه پيش از تو كتاب [آسمانى] مىخواندند بپرس. قطعاً حق از جانب پروردگارت به‌سوی تو آمده است. پس زنهار از ترديدكنندگان مباش<ref>همان، ص299</ref>بخشی از این آیات است. | آیات «و أَقِيمُوا الصَّلاَةَ وَ آتُوا الزَّکَاةَ وَ ارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِينَ»(بقره: 43)؛ و نماز را بر پا داريد و زكات را بدهيد و با ركوعكنندگان ركوع كنيد<ref>متن کتاب، ج1، ص47</ref>، «الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاَقُو رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ«(بقره: 46)؛ همان كسانى كه مىدانند با پروردگار خود ديدار خواهند كرد و به‌سوی او باز خواهند گشت)<ref>همان، ص65</ref>، «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ«(بقره: 124)؛ و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود و وى آن‌همه را به انجام رسانيد، [خدا به او] فرمود: «من تو را پيشواى مردم قرار دادم» [ابراهيم] پرسيد: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پيمان من به بيدادگران نمىرسد»<ref>همان، ص69</ref>، «وَ إِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ» (انفال: 62)؛ و اگر بخواهند تو را بفريبند، [يارى] خدا براى تو بس است. همو بود كه تو را با يارى خود و مؤمنان نيرومند گردانيد»<ref>همان، ص187</ref>، «فَإِنْ کُنْتَ فِي شَکٍّ مِمَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْکَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَءُونَ الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِکَ لَقَدْ جَاءَکَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ» (یونس: 94)؛ و اگر ازآنچه به‌سوی تو نازل كردهايم در ترديدى، از كسانى كه پيش از تو كتاب [آسمانى] مىخواندند بپرس. قطعاً حق از جانب پروردگارت به‌سوی تو آمده است. پس زنهار از ترديدكنندگان مباش<ref>همان، ص299</ref>بخشی از این آیات است. | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
در جلد دوم یکصدوچهل آیه از قرآن کریم آمده و چنین استدلال شده است که آیات «الذین آمنوا» درباره علی(ع) و فرزندان نازل شده‌اند ازجمله این آیات، می‌توان به آیات زیر اشاره نمود: | در جلد دوم یکصدوچهل آیه از قرآن کریم آمده و چنین استدلال شده است که آیات «الذین آمنوا» درباره علی(ع) و فرزندان نازل شده‌اند ازجمله این آیات، می‌توان به آیات زیر اشاره نمود: | ||
«وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَ نُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ أَلاَ إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَ لٰکِنْ لاَ يَعْلَمُونَ وَ إِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُونَ«(بقره: 13- 14)؛ و چون به آنان گفته شود: «همان‌گونه كه مردم ايمان آوردند، شما هم ايمان بياوريد»، مىگويند: «آيا همان‌گونه كه كمخردان ايمان آوردهاند، ايمان بياوريم؟» هشدار كه آنان همان کم‌خردان‌اند ولى نمىدانند و چون با كسانى كه ايمان آوردهاند برخورد كنند، مىگويند: «ايمان آورديم»، و چون با شيطان‌هاى خود خلوت كنند، مىگويند: «در حقيقت ما با شماييم، ما فقط [آنان را] ريشخند مىكنيم»<ref>همان، ج2، ص34- 37</ref>، «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَ لاَ تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» (مائده: 87)؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، چيزهاىِ پاكيزهاى را كه خدا براى [استفاده] شما حلال كرده، حرام مشماريد و از حد مگذريد، كه خدا از حد گذرندگان را دوست نمىدارد. درباره شأن نزول این آیه شریفه به نقل از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] چنین نقل شده است: نزول این آیه زمانی اتفاق افتاد که حضرت علی(ع) و عثمان بن مظعون قصد داشتند که گوشه‌گیری دنیا را اختیار کنند و از زنان خود دوری گزینند<ref>همان، ص152</ref> | «وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَ نُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ أَلاَ إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَ لٰکِنْ لاَ يَعْلَمُونَ وَ إِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُونَ«(بقره: 13- 14)؛ و چون به آنان گفته شود: «همان‌گونه كه مردم ايمان آوردند، شما هم ايمان بياوريد»، مىگويند: «آيا همان‌گونه كه كمخردان ايمان آوردهاند، ايمان بياوريم؟» هشدار كه آنان همان کم‌خردان‌اند ولى نمىدانند و چون با كسانى كه ايمان آوردهاند برخورد كنند، مىگويند: «ايمان آورديم»، و چون با شيطان‌هاى خود خلوت كنند، مىگويند: «در حقيقت ما با شماييم، ما فقط [آنان را] ريشخند مىكنيم»<ref>همان، ج2، ص34- 37</ref>، «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَ لاَ تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» (مائده: 87)؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، چيزهاىِ پاكيزهاى را كه خدا براى [استفاده] شما حلال كرده، حرام مشماريد و از حد مگذريد، كه خدا از حد گذرندگان را دوست نمىدارد. درباره شأن نزول این آیه شریفه به نقل از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] چنین نقل شده است: نزول این آیه زمانی اتفاق افتاد که [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] و عثمان بن مظعون قصد داشتند که گوشه‌گیری دنیا را اختیار کنند و از زنان خود دوری گزینند<ref>همان، ص152</ref> | ||
جلد سوم، سه گروه از آیات زیر را در خود جای داده است: | جلد سوم، سه گروه از آیات زیر را در خود جای داده است: | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
در هشتمین جلد، آیاتی آمده که علی(ع) را نفس رسول‌الله(ص) دانسته است مانند «ْوَ مَا ظَلَمُونَا وَلٰکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» (بقره: 57)؛ بر ما ستم نكردند، بلكه بر خويشتن ستم روا مىداشتند<ref>همان، ج8، ص3</ref> | در هشتمین جلد، آیاتی آمده که علی(ع) را نفس رسول‌الله(ص) دانسته است مانند «ْوَ مَا ظَلَمُونَا وَلٰکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» (بقره: 57)؛ بر ما ستم نكردند، بلكه بر خويشتن ستم روا مىداشتند<ref>همان، ج8، ص3</ref> | ||
در جلد نهم، آیاتی ذکر گردیده که به محبت علی بن ابی‌طالب(ع) اشاره دارند و در آخرین جلد، آیاتی آمده است که بیان‌کننده برادری حضرت علی(ع) با پیامبر(ص) است. | در جلد نهم، آیاتی ذکر گردیده که به محبت علی بن ابی‌طالب(ع) اشاره دارند و در آخرین جلد، آیاتی آمده است که بیان‌کننده برادری [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] با پیامبر(ص) است. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||