بيان الفقه في شرح العروة الوثقی، الاجتهاد و التقليد: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره')
    جز (جایگزینی متن - 'عروة الوثقى' به 'العروة الوثقی ')
    خط ۴۳: خط ۴۳:




    كتاب «بيان الفقه فى شرح العروة الوثقى»، تأليف آيت‌الله سيد صادق حسينى شيرازى، است. اين كتاب، به زبان عربى و شرح باب اجتهاد و تقليد كتاب «العروة الوثقى» است.
    كتاب «بيان الفقه فى شرح ال[[العروة الوثقی]] »، تأليف آيت‌الله سيد صادق حسينى شيرازى، است. اين كتاب، به زبان عربى و شرح باب اجتهاد و تقليد كتاب «ال[[العروة الوثقی]] » است.


    == ساختار ==
    == ساختار ==
    خط ۵۵: خط ۵۵:




    مؤلف، در مقدمه كوتاه خود يادآورى مى‌نمايد كه اين مسائل در واقع مسائلى هستند كه مرحوم [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد يزدى]] در عروة الوثقى صورت آنها را بيان كرده است و ما به يارى خداوند، به شرح آنها مى‌پردازيم.
    مؤلف، در مقدمه كوتاه خود يادآورى مى‌نمايد كه اين مسائل در واقع مسائلى هستند كه مرحوم [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد يزدى]] در [[العروة الوثقی]]  صورت آنها را بيان كرده است و ما به يارى خداوند، به شرح آنها مى‌پردازيم.


    مسئله اول، در وجوب اجتهاد و تقليد يا عمل به احتياط مى‌باشد. همان‌گونه كه اكثريت قريب به اتفاق فقها قائلند، راه تصحيح عمل به تكاليف شرعى، با يكى از اين سه راه ممكن مى‌باشد: شخص، خود مجتهد باشد، مقلد مجتهد باشد، عامل به احتياط باشد. مؤلف، در اين‌جا بحثى ريشه‌اى را پى گرفته و ابتدا به تعريف وجوب و اقسام آن مى‌پردازد؛ ايشان، در تعريف وجوب مى‌فرمايد: وجوب، به معنى حكم لزومى است كه ترك آن موجب عذاب و انجامش باعث ثواب خواهد بود. كفايى و عينى، تكليفى و وضعى و مقدمى، عقلى و عقلايى و فطرى و شرعى، از تقسيماتى هستند كه مؤلف براى واجب ارائه نموده است. ايشان، ضمن بيان مناطها و ملاك‌هاى تقسيمات فوق، به چند اشكال جواب داده، بعد راجع به وجوب دفع ضرر محتمل مطالبى را ايراد فرموده است.
    مسئله اول، در وجوب اجتهاد و تقليد يا عمل به احتياط مى‌باشد. همان‌گونه كه اكثريت قريب به اتفاق فقها قائلند، راه تصحيح عمل به تكاليف شرعى، با يكى از اين سه راه ممكن مى‌باشد: شخص، خود مجتهد باشد، مقلد مجتهد باشد، عامل به احتياط باشد. مؤلف، در اين‌جا بحثى ريشه‌اى را پى گرفته و ابتدا به تعريف وجوب و اقسام آن مى‌پردازد؛ ايشان، در تعريف وجوب مى‌فرمايد: وجوب، به معنى حكم لزومى است كه ترك آن موجب عذاب و انجامش باعث ثواب خواهد بود. كفايى و عينى، تكليفى و وضعى و مقدمى، عقلى و عقلايى و فطرى و شرعى، از تقسيماتى هستند كه مؤلف براى واجب ارائه نموده است. ايشان، ضمن بيان مناطها و ملاك‌هاى تقسيمات فوق، به چند اشكال جواب داده، بعد راجع به وجوب دفع ضرر محتمل مطالبى را ايراد فرموده است.