بهجة المَجالس، و أنس المُجالس و شحذ الذاهن و الهاجس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن عبدربه' به 'ابن عبدربه ') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
ابن عبدالبر، در اين اثر، علاوه بر اشعار شاعران مشرق اسلامى، اشعار و نقل قول‌هاى بسيار بلند شعراء و ادباى اندلسى را (امثال يحيى بن حكم غزال، يوسف بن هارون كندى رمادى، ابوالقاسم محمد بن نصير كاتب) نيز كه در مصادر و منابع ديگر يافت نمى‌شود، آورده است. | ابن عبدالبر، در اين اثر، علاوه بر اشعار شاعران مشرق اسلامى، اشعار و نقل قول‌هاى بسيار بلند شعراء و ادباى اندلسى را (امثال يحيى بن حكم غزال، يوسف بن هارون كندى رمادى، ابوالقاسم محمد بن نصير كاتب) نيز كه در مصادر و منابع ديگر يافت نمى‌شود، آورده است. | ||
مؤلف، مانند [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، ابن عبدربه و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، سر آن داشته كه كتابش از گزند كهنگى در امان بماند و عامه كتاب‌خوانان را مفيد افتد و آن‌چنان جاذبه‌اى داشته باشد كه در سفر و حضر آن را فرونگذارند، به همين لحاظ، از يك‌سو سخت به ايجاز و تهذيب آن پرداخته و اسناد روايات و حكايات را حذف نموده و از آوردن داستان‌ها و لطايف و... دريغ ننموده است. | مؤلف، مانند [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبدربه]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، سر آن داشته كه كتابش از گزند كهنگى در امان بماند و عامه كتاب‌خوانان را مفيد افتد و آن‌چنان جاذبه‌اى داشته باشد كه در سفر و حضر آن را فرونگذارند، به همين لحاظ، از يك‌سو سخت به ايجاز و تهذيب آن پرداخته و اسناد روايات و حكايات را حذف نموده و از آوردن داستان‌ها و لطايف و... دريغ ننموده است. | ||
روش او، در نقل حكايات و داستان‌ها بر واقعى و حقيقى بودن آنها استوار است كه با اسم و رسم و تاريخ وقوع همراه است؛ بر خلاف بسيارى از كتب ديگر كه حكايات آنها تخيلى و ساختگى است. | روش او، در نقل حكايات و داستان‌ها بر واقعى و حقيقى بودن آنها استوار است كه با اسم و رسم و تاريخ وقوع همراه است؛ بر خلاف بسيارى از كتب ديگر كه حكايات آنها تخيلى و ساختگى است. | ||