الإرشاد إلی قواطع الأدلة في أصول الاعتقاد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ن«' به 'ن «') |
جز (جایگزینی متن - 'ى(' به 'ى (') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
[[ابن خلدون]]، كه مبدع تمايز نهادن ميان مقطع مقدّم و متأخر كلام اشعرى است، جوينى و كتاب الارشاد او را نمونه اعلاى طريقت متقدم مى‌خواند. باور به جوهر فرد، خلا، عدم قيام عرض به عرض، عدم بقاى عرض در دو زمان در كنار اصل باطل شدن مدلول به بطلان دليل، از جمله شاخصه‌هاى كلامى دوره وى است كه باقلانى و جوينى شخصيت‌هاى بارز آن مى‌باشند. | [[ابن خلدون]]، كه مبدع تمايز نهادن ميان مقطع مقدّم و متأخر كلام اشعرى است، جوينى و كتاب الارشاد او را نمونه اعلاى طريقت متقدم مى‌خواند. باور به جوهر فرد، خلا، عدم قيام عرض به عرض، عدم بقاى عرض در دو زمان در كنار اصل باطل شدن مدلول به بطلان دليل، از جمله شاخصه‌هاى كلامى دوره وى است كه باقلانى و جوينى شخصيت‌هاى بارز آن مى‌باشند. | ||
اگر خصوصيت كلام دوره جديد را اهتمام به قياس [[ارسطو]]يى(سه حدى) در مقابل استدلال تمثيلى(دو حدى)، توجه به مباحث معرفت شناختى و نظريه احوال و نيز عنايت به مباحث فلسفى، به ويژه اصل عليت بدانيم، مى‌توان جوينى را در اين مسير پيشگام خواند. | اگر خصوصيت كلام دوره جديد را اهتمام به قياس [[ارسطو]]يى (سه حدى) در مقابل استدلال تمثيلى (دو حدى)، توجه به مباحث معرفت شناختى و نظريه احوال و نيز عنايت به مباحث فلسفى، به ويژه اصل عليت بدانيم، مى‌توان جوينى را در اين مسير پيشگام خواند. | ||
پس از جوينى، به ويژه از زمان فخررازى، سه امر وارد كلام شد: | پس از جوينى، به ويژه از زمان فخررازى، سه امر وارد كلام شد: | ||