اصفهان: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ نوامبر ۲۰۱۶
جز
جایگزینی متن - 'راغب اصفهانى' به 'راغب اصفهانى '
جز (جایگزینی متن - 'شيخ بهايى' به 'شيخ بهايى')
جز (جایگزینی متن - 'راغب اصفهانى' به 'راغب اصفهانى ')
خط ۶۷: خط ۶۷:
فصل چهارم، اصفهان دوره معاصر را مورد كنكاش قرار مى‌دهد. اين شهر كه در اواخر دوره صفويه به اوج وسعت و زيبايى رسيده بود، پس از انقراض سلطنت شاه سلطان حسين و تسلط افغان‌ها در محرم 1135 دوره سقوط و انحطاط اين شهر شروع شد. «پيرلوئى» سياح و نويسنده فرانسوى كه در سال 1321 به اصفهان مسافرت نموده مى‌نويسد: «اصفهان پس از تحمل بار محنت اين حمله كه سكنه آن هفتصد هزار به شصت هزار تقليل داده، ديگر عظمت خود را از سرنگرفته است.»
فصل چهارم، اصفهان دوره معاصر را مورد كنكاش قرار مى‌دهد. اين شهر كه در اواخر دوره صفويه به اوج وسعت و زيبايى رسيده بود، پس از انقراض سلطنت شاه سلطان حسين و تسلط افغان‌ها در محرم 1135 دوره سقوط و انحطاط اين شهر شروع شد. «پيرلوئى» سياح و نويسنده فرانسوى كه در سال 1321 به اصفهان مسافرت نموده مى‌نويسد: «اصفهان پس از تحمل بار محنت اين حمله كه سكنه آن هفتصد هزار به شصت هزار تقليل داده، ديگر عظمت خود را از سرنگرفته است.»


از ديگر عواملى كه موجب از بين رفتن اهميت و اعتبار اين شهر شد، انتقال پايتخت به شيراز و تهران در دوره حكومت زنديه و قاجار بود و اين وضع تا عصر پهلوى بدل منوال بود. اما در اين دوره اصفهان از هر طرف توسعه يافت و خيابان‌ها و ميدان‌هاى جديد در آن به وجود آمد. مخصوصا اين توسعه و گسترش از مشرق به مغرب اصفهان امروز را از حدود اصفهان(جى) دورتر نموده، به طرف مغرب ناحيه(ماربين) را فراگرفته است. اصفهان دورۀ معاصر با توسعه و گسترش از چهار جهت توانست، اقبال خود را كه در آخر دوره صفويه افول نموده بود، دوباره بدست آورد و مقام شايسته خود را در بين شهرهاى ديگر ايران و ساير ممالك باز كند. امتياز اين شهر نسبت به شهرهاى ديگر ايران از جهات آب و هوا، آثار تاريخى و صنايع محلى(صنايع دستى قديم و امروز) قابل توجه است. از تاسيساتى كه در دوره معاصر در اين شهر احداث شده، مى‌توان از تونل و سد كوهرنگ نام برد كه آب كوهرنگ را به زاينده رود متصل نموده است(1332). در فصل پنج شرح حال مشاهير، حكما، فيلسوفان، عارفان و فقهاء و دانشمندان اين شهر آورده مى‌شود؛ از جمله على بن سهل ازهر اصفهانى(متوفاى 280 هجرى قمرى)،ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى(356 تا 360) حمزۀ اصفهانى، ابوعلى مسكويه (420)،حافظ [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]](430)،اسماعيل بن عباد(385)، راغب اصفهانى(565)،يا بابا ركن‌الدين(1270)، ميرفندرسكى(1050)، حزين(1127)،ملا محراب(1217)،محمد على فروغى(ذكاء الملك)، هاتف(1198) و نشاط(1224).
از ديگر عواملى كه موجب از بين رفتن اهميت و اعتبار اين شهر شد، انتقال پايتخت به شيراز و تهران در دوره حكومت زنديه و قاجار بود و اين وضع تا عصر پهلوى بدل منوال بود. اما در اين دوره اصفهان از هر طرف توسعه يافت و خيابان‌ها و ميدان‌هاى جديد در آن به وجود آمد. مخصوصا اين توسعه و گسترش از مشرق به مغرب اصفهان امروز را از حدود اصفهان(جى) دورتر نموده، به طرف مغرب ناحيه(ماربين) را فراگرفته است. اصفهان دورۀ معاصر با توسعه و گسترش از چهار جهت توانست، اقبال خود را كه در آخر دوره صفويه افول نموده بود، دوباره بدست آورد و مقام شايسته خود را در بين شهرهاى ديگر ايران و ساير ممالك باز كند. امتياز اين شهر نسبت به شهرهاى ديگر ايران از جهات آب و هوا، آثار تاريخى و صنايع محلى(صنايع دستى قديم و امروز) قابل توجه است. از تاسيساتى كه در دوره معاصر در اين شهر احداث شده، مى‌توان از تونل و سد كوهرنگ نام برد كه آب كوهرنگ را به زاينده رود متصل نموده است(1332). در فصل پنج شرح حال مشاهير، حكما، فيلسوفان، عارفان و فقهاء و دانشمندان اين شهر آورده مى‌شود؛ از جمله على بن سهل ازهر اصفهانى(متوفاى 280 هجرى قمرى)،ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى(356 تا 360) حمزۀ اصفهانى، ابوعلى مسكويه (420)،حافظ [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]](430)،اسماعيل بن عباد(385)، [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] (565)،يا بابا ركن‌الدين(1270)، ميرفندرسكى(1050)، حزين(1127)،ملا محراب(1217)،محمد على فروغى(ذكاء الملك)، هاتف(1198) و نشاط(1224).


از فقهاى نامدار و مشهور اين شهر مى‌توان به، ملا محمدتقى مجلسى(1031)، آقا حسين خونسارى(1090) فاضل هندى(1137)و محمدباقر مجلسى(1110) و ديگران كه شرح حال آنها در اثر درج شده است.
از فقهاى نامدار و مشهور اين شهر مى‌توان به، ملا محمدتقى مجلسى(1031)، آقا حسين خونسارى(1090) فاضل هندى(1137)و محمدباقر مجلسى(1110) و ديگران كه شرح حال آنها در اثر درج شده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش