إثبات النبوات: تفاوت میان نسخه‌ها

اثبات النبوات
اثبات النبوات
پدیدآوران	ابن سینا، حسین بن عبدالله (نویسنده)
ناشر	دار العرب
مکان نشر	قاهره - مصر
سال نشر	1326 ق
چاپ	2
زبان	عربی
تعداد جلد	1
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۶

برای دیگر کاربردها، نبوت (ابهام‌زدایی) را ببینید.

إثبات النبوات، رساله‌اى كلامى و فلسفى به زبان عربى، نوشته شيخ الرئيس بوعلى سينا است. این رساله هفتمین رساله‌ای است که در ضمن نه رساله در موضوعات گوناگون فلسفى و طبيعى و با عنوان اصلی "تسع رسائل في الحكمة و الطبيعيات" به چاپ رسیده است.

گزارش محتوا

ابن سينا در این رساله مختصر و پرمعنى، به شيوه‌ايى مخالف اشعريان، به اثبات «نبوت عامه» مى‌پردازد و آن را ضرورى مى‌داند^[۱]. اشعريان بر پايه‌ى تفكر عمومى خود در مسائل، قائل به «ضرورت» پديده «نبوت» نيستند، بلكه در استدلال‌هاى خود چه در برابر كافران و چه در برابر ديگر مسلمانان، همین اندازه مى‌كوشند، ثابت كنند كه نبوت پديده‌اى است، «جايز و ممكن» از نظر عقلانى.

افعال خدا در نظر اشعريان، ارادى است و اراده در مكتب ايشان، صفتى زايد بر ذات الهى است. افعال خدا ضرورى نيست، زيرا ذاتى نيست. به ديگر سخن: هيچ انگیزه‌اى در كار نيست كه فرستادن پيامبران از جانب خدا را ضرورى گرداند. او اگر بخواهد پيامبر(ص) مى‌فرستد و اگر نخواهد، نمى‌فرستد «از كارهاى او پرسيده نمى‌شود، اگر چنين كرد، بلكه مردم پرسيده مى‌شوند». اشعريان استدلال مى‌كنند بر جواز نبوت عقلا و واقع شدن آن در وجود عينا؛ ولى ابن سينا به اثبات «ممكن بودن» پديده نبوت بسنده نمى‌كند، بلكه مى‌كوشد آن را پديده‌اى ضرورى نشان دهد. او از این ديدگاه، كاملا مخالف اشعريان است. نبوت از نگاه او، گاه ضرورتى احتياجى است، گاه ضرورتى استنتاجى از واقعيت و گاه ضرورتى وابسته به علم و فعل خدا بر پايه مقتضاى نظام خير همگانى در كل جهان هستى. ابن سينا مى‌گوید: اگر انسان خواسته باشد، زندگى خود را بهبود بخشد، بايد اجتماعى گردد و اجتماع جز با رفتار و داد و ستد انسانى امكان پذير نمى‌گردد، این رفتار و داد و ستد، نيازمند به قانون و عدالت است. وى از این جا نتيجه مى‌گیرد كه «قانون و عدالت نياز به قانون گذار و عدالت گستر دارد». در این جا سه مقدمه لطيف و پنهان به نظر مى‌رسد: نخست آنكه قانونگذارى كار مردم نيست، بلكه از كارهاى ویژه خداست، دوم اينكه قانون و سنت الهى به همه مردم وحى نمى‌شود، بلكه پيامبر(ص) شارع را فرا مى‌گیرد، و سوم اينكه در عالم واقع، جامعه‌اى انسانى وجود دارد و این جامعه را قانون و عدالت مى‌بايد. ابن سينا پس از اثبات نبوت عامه مى‌گوید: این مختصرى در اثبات نبوت و بيان ماهيت و ذكر وحى و فرشته وحى و وحى كننده بود. اما نبوت پيامبر(ص) ما محمد(ص)، درستى دعوت او برای هر خردمندى آشكار مى‌گردد و این به هنگامى است كه میان وى و ديگران مقايسه‌اى انجام دهد. در دنباله مبحث نبوت، شرحى پيرامون اشارات و رازهاى آيه‌ى نور (نور، 35) آمده است^[۲]. کتاب اثبات النبوات به شيوه‌اى علمى و انتقادى در سال 1968م از سوى خاور شناس میشل مارمورا به چاپ رسيده است.

پانويس

منابع مقاله

متن رساله
الذريعة الی تصانیف الشیعة، ج1، ص101 و 100

وابسته‌ها

تسع رسائل في الحكمة و الطبيعيات

[1] ر.ک: متن رساله، ص120

[2] ر.ک: الذريعة، ج1، ص101 و 100

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+{{جعبه اطلاعات کتاب
-[[پرونده:NUR01049J1.jpg|بندانگشتی|اثبات النبوات]]
+| تصویر =NUR01049J1.jpg
-{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
+| عنوان =اثبات النبوات
-|+ |
+| عنوان‌های دیگر =
-|-
+| پدیدآوران =
-! نام کتاب!! data-type='bookName'|اثبات النبوات
+[[ابن سینا، حسین بن عبدالله]] (نویسنده)
-|-
+| زبان =عربی
-|نام های دیگر کتاب
+| کد کنگره =
-|data-type='otherBookNames'|
+| موضوع =
-|-
+| ناشر =
-|پدیدآورندگان
+دار العرب
-|data-type='authors'|[[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله]] (نويسنده)
+| مکان نشر =قاهره - مصر
-|-
+| سال نشر = 1326 ق
-|زبان
+| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01049AUTOMATIONCODE
-|data-type='language'|عربی
+| چاپ =2
-|-
+| تعداد جلد =1
-|کد کنگره
+| کتابخانۀ دیجیتال نور =01049
-|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|
+| کتابخوان همراه نور =01049
-|-
+| کد پدیدآور =
-|موضوع
+| پس از =
-|data-type='subject'|
+| پیش از =
-|-
+}}
-|ناشر
+{{کاربردهای دیگر| نبوت (ابهام‌زدایی)}}
-|data-type='publisher'|دار العرب
+'''إثبات النبوات'''، رساله‌اى كلامى و فلسفى به زبان عربى، نوشته شيخ الرئيس [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|بوعلى سينا]] است. این رساله هفتمین رساله‌ای است که در ضمن نه رساله در موضوعات گوناگون فلسفى و طبيعى و با عنوان اصلی "تسع رسائل في الحكمة و الطبيعيات" به چاپ رسیده است.
-|-
-|مکان نشر
-|data-type='publishPlace'|قاهره - مصر
-|-
-|سال نشر
-|data-type='publishYear'| 1326 هـ.ق
-|-class='articleCode'
-|کد اتوماسیون
-|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE1049AUTOMATIONCODE
-|}
-</div>
-==معرفى اجمالى==
-'''إثبات النبوات'''، رساله‌اى كلامى و فلسفى به زبان عربى، نوشته شيخ الرئيس [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|بوعلى سينا]] ]] است.
 ==گزارش محتوا==
+[[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در این رساله مختصر و پرمعنى، به شيوه‌ايى مخالف اشعريان، به اثبات «نبوت عامه» مى‌پردازد و آن را ضرورى مى‌داند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/1049/%D8%A7%D8%AB%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%A8%D9%88%D8%A7%D8%AA?pageNumber=120&viewType=pdf ر.ک: متن رساله، ص120]</ref>. اشعريان بر پايه‌ى تفكر عمومى خود در مسائل، قائل به «ضرورت» پديده «نبوت» نيستند، بلكه در استدلال‌هاى خود چه در برابر كافران و چه در برابر ديگر مسلمانان، همین اندازه مى‌كوشند، ثابت كنند كه نبوت پديده‌اى است، «جايز و ممكن» از نظر عقلانى.
+افعال خدا در نظر اشعريان، ارادى است و اراده در مكتب ايشان، صفتى زايد بر ذات الهى است. افعال خدا ضرورى نيست، زيرا ذاتى نيست. به ديگر سخن: هيچ انگیزه‌اى در كار نيست كه فرستادن پيامبران از جانب خدا را ضرورى گرداند. او اگر بخواهد پيامبر(ص) مى‌فرستد و اگر نخواهد، نمى‌فرستد «از كارهاى او پرسيده نمى‌شود، اگر چنين كرد، بلكه مردم پرسيده مى‌شوند». اشعريان استدلال مى‌كنند بر جواز نبوت عقلا و واقع شدن آن در وجود عينا؛ ولى [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] به اثبات «ممكن بودن» پديده نبوت بسنده نمى‌كند، بلكه مى‌كوشد آن را پديده‌اى ضرورى نشان دهد. او از این ديدگاه، كاملا مخالف اشعريان است. نبوت از نگاه او، گاه ضرورتى احتياجى است، گاه ضرورتى استنتاجى از واقعيت و گاه ضرورتى وابسته به علم و فعل خدا بر پايه مقتضاى نظام خير همگانى در كل جهان هستى. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] مى‌گوید: اگر انسان خواسته باشد، زندگى خود را بهبود بخشد، بايد اجتماعى گردد و اجتماع جز با رفتار و داد و ستد انسانى امكان پذير نمى‌گردد، این رفتار و داد و ستد، نيازمند به قانون و عدالت است. وى از این جا نتيجه مى‌گیرد كه «قانون و عدالت نياز به قانون گذار و عدالت گستر دارد». در این جا سه مقدمه لطيف و پنهان به نظر مى‌رسد: نخست آنكه قانونگذارى كار مردم نيست، بلكه از كارهاى ویژه خداست، دوم اينكه قانون و سنت الهى به همه مردم وحى نمى‌شود، بلكه پيامبر(ص) شارع را فرا مى‌گیرد، و سوم اينكه در عالم واقع، جامعه‌اى انسانى وجود دارد و این جامعه را قانون و عدالت مى‌بايد. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] پس از اثبات نبوت عامه مى‌گوید: این مختصرى در اثبات نبوت و بيان ماهيت و ذكر وحى و فرشته وحى و وحى كننده بود. اما نبوت پيامبر(ص) ما محمد(ص)، درستى دعوت او برای هر خردمندى آشكار مى‌گردد و این به هنگامى است كه میان وى و ديگران مقايسه‌اى انجام دهد. در دنباله مبحث نبوت، شرحى پيرامون اشارات و رازهاى آيه‌ى نور (نور، 35) آمده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/3264/%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%A9-%D8%A5%D9%84%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%81-%D8%A7%D9%84%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D8%A9?sectionNumber=3&pageNumber=101&viewType=pdf ر.ک: الذريعة، ج1، ص101 و 100]</ref>. کتاب اثبات النبوات به شيوه‌اى علمى و انتقادى در سال 1968م از سوى خاور شناس [[میشل مارمورا]] به چاپ رسيده است.
-[[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در اين رساله مختصر و پرمعنى، به شيوه‌ايى مخالف اشعريان، به اثبات «نبوت عامه» مى‌پردازد و آن را ضرورى مى‌داند. اشعريان بر پايه‌ى تفكر عمومى خود در مسائل، قايل به «ضرورت» پديده «نبوت» نيستند، بلكه در استدلال‌هاى خود چه در برابر كافران و چه در برابر ديگر مسلمانان، همين اندازه مى‌كوشند، ثابت كنند كه نبوت پديده‌اى است، «جايز و ممكن» از نظر عقلانى.
+==پانويس ==
+<references />
-افعال خدا در نظر اشعريان، ارادى است و اراده در مكتب ايشان، صفتى زايد بر ذات الهى است. افعال خدا ضرورى نيست، زيرا ذاتى نيست. به ديگر سخن: هيچ انگيزه‌اى در كار نيست كه فرستادن پيامبران از جانب خدا را ضرورى گرداند. او اگر بخواهد پيامبر(ص) مى‌فرستد و اگر نخواهد، نمى‌فرستد «از كارهاى او پرسيده نمى‌شود، اگر چنين كرد، بلكه مردم پرسيده مى‌شوند». اشعريان استدلال مى‌كنند بر جواز نبوت عقلا و واقع شدن آن در وجود عينا؛ ولى [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] به اثبات «ممكن بودن» پديده نبوت بسنده نمى‌كند، بلكه مى‌كوشد آن را پديده‌اى ضرورى نشان دهد. او از اين ديدگاه، كاملا مخالف اشعريان است. نبوت از نگاه او، گاه ضرورتى احتياجى است، گاه ضرورتى استنتاجى از واقعيت و گاه ضرورتى وابسته به علم و فعل خدا بر پايه مقتضاى نظام خير همگانى در كل جهان هستى. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] مى‌گويد: اگر انسان خواسته باشد، زندگى خود را بهبود بخشد، بايد اجتماعى گردد و اجتماع جز با رفتار و داد و ستد انسانى امكان پذير نمى‌گردد، اين رفتار و داد و ستد، نيازمند به قانون و عدالت است. وى از اين جا نتيجه مى‌گيرد كه «قانون و عدالت نياز به قانون گذار و عدالت گستر دارد». در اين جا سه مقدمه لطيف و پنهان به نظر مى‌رسد: نخست آنكه قانونگذارى كار مردم نيست، بلكه از كارهاى ويژه خداست، دوم اينكه قانون و سنت الهى به همه مردم وحى نمى‌شود، بلكه پيامبر(ص) شارع را فرا مى‌گيرد، و سوم اينكه در عالم واقع، جامعه‌اى انسانى وجود دارد و اين جامعه را قانون و عدالت مى‌بايد. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] پس از اثبات نبوت عامه مى‌گويد: اين مختصرى در اثبات نبوت و بيان ماهيت و ذكر وحى و فرشته وحى و وحى كننده بود. اما نبوت پيامبر(ص) ما محمد(ص)، درستى دعوت او براى هر خردمندى آشكار مى‌گردد و اين به هنگامى است كه ميان وى و ديگران مقايسه‌اى انجام دهد. در دنباله مبحث نبوت، شرحى پيرامون اشارات و رازهاى آيه‌ى نور (نور، 35) آمده است. کتاب اثبات النبوات به شيوه‌اى علمى و انتقادى در سال 1968م از سوى خاور شناس ميشل مارمورا در بيروت به چاپ رسيده است.
+==منابع مقاله==
+#متن رساله
+#الذريعة الی تصانیف الشیعة، ج1، ص101 و 100
-==منابع:==
+==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
-الذريعة، ج1، ص 101 و 100؛ اثبات النبوات.
+[[تسع رسائل في الحكمة و الطبيعيات]]
+[[رده:کتاب‌شناسی]]
-== پیوندها ==
+[[رده:اردیبهشت (1401)]]
-[[رده:کتاب‌شناسی]]