۱٬۸۲۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
در فصول چهارم تا ششم، بهتانها و افتراهایی چند بر ساحت پاک انبیا، فرشتگان و بزرگان و شخصیتها گردآوری و رد شده است. از جمله این شخصیتها ابوطالب(ع) است. اسحاق بن جعفر از پدرش (امام صادق(ع)) نقل میکند که به آن حضرت عرض شد: آنها (اهلسنت) گمان میکنند که ابوطالب کافر بوده است. فرمود: دروغ میگویند: چگونه او کافر است درحالیکه (در شعری) میگفت: مگر نمیدانند که ما محمد(ص) را مانند موسی پیغمبری یافتهایم که در کتابهای نخست نامش نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص274</ref>. | در فصول چهارم تا ششم، بهتانها و افتراهایی چند بر ساحت پاک انبیا، فرشتگان و بزرگان و شخصیتها گردآوری و رد شده است. از جمله این شخصیتها ابوطالب(ع) است. اسحاق بن جعفر از پدرش (امام صادق(ع)) نقل میکند که به آن حضرت عرض شد: آنها (اهلسنت) گمان میکنند که ابوطالب کافر بوده است. فرمود: دروغ میگویند: چگونه او کافر است درحالیکه (در شعری) میگفت: مگر نمیدانند که ما محمد(ص) را مانند موسی پیغمبری یافتهایم که در کتابهای نخست نامش نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص274</ref>. | ||
در فصول هفتم تا نهم، بهتانها و افتراهایی چند بر برخی | در فصول هفتم تا نهم، بهتانها و افتراهایی چند بر برخی گروها و جماعتها، مکانها و زمانها ذکر شده است. از جمله اینکه روز عاشورا را بهدروغ روز برکت دانستند. امام رضا(ع) فرمود: کسی که روز عاشورا به دنبال نیازمندیهای خود نرود خداوند نیازمندیهای دنیا و آخرتش را برطرف میکند و کسی که روز عاشورا روز مصیبت و حزن و گریه او باشد خداوند متعال روز قیامت را روز شادی و سرور او قرار داده و در بهشت چشمش را به ما روشن میکند و کسی که روز عاشورا را روز برکت خواند و در منزلش چیزی ذخیره کند برکت نخواهد داشت و روز قیامت با یزید و عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد -لعنةاللهعلیهم – در پایینترین مراتب دوزخ محشور خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص347-348</ref>. | ||
در فصل پایانی به افتراهایی میپردازد که بر اعمال عبادی وارد شده، مانند دیوانگی خواندن طواف خانه خدا در کلام ابن ابی العوجاء که امام صادق(ع) وعده به هلاکت او داد و چنین نیز شد <ref>ر.ک: همان، ص355-357</ref>. | در فصل پایانی به افتراهایی میپردازد که بر اعمال عبادی وارد شده، مانند دیوانگی خواندن طواف خانه خدا در کلام ابن ابی العوجاء که امام صادق(ع) وعده به هلاکت او داد و چنین نیز شد <ref>ر.ک: همان، ص355-357</ref>. | ||