شرح دعای صباح (تقوی قزوینی): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
## شجره اجداد حضرت خاتمالانبیاء فخر اوصیاء محمد مصطفی(ص) و [[امام علی علیهالسلام|مولای متقیان امیر مؤمنان علی(ع)]] إلی [[امام حسین علیهالسلام|حسین بن علی(ع).]] | ## شجره اجداد حضرت خاتمالانبیاء فخر اوصیاء محمد مصطفی(ص) و [[امام علی علیهالسلام|مولای متقیان امیر مؤمنان علی(ع)]] إلی [[امام حسین علیهالسلام|حسین بن علی(ع).]] | ||
## گواهی اجتهاد مرحوم مؤلف از سوی مرجع عالیقدر مرحوم آیتاللهالعظمی سید ابوالحسن موسوی اصفهانی<ref>ر.ک: پیشگفتار و مقدمه، ص3-39</ref>. | ## گواهی اجتهاد مرحوم مؤلف از سوی مرجع عالیقدر مرحوم آیتاللهالعظمی سید ابوالحسن موسوی اصفهانی<ref>ر.ک: پیشگفتار و مقدمه، ص3-39</ref>. | ||
# شرح و تفسیر دعای صباح: در این بخش، شارح، عبارات دعا را جملهبهجمله شرح داده است و پس از شرح واژگان هر جمله، آن را ترجمه نموده است؛ مانند نمونههای زیر:«يا من دلع لسان الصباح بنطق تبلجه. «صبح»: صبح صادق عبارت از رسیدن آفتاب است در نزدیکی افق به پانزده درجه. «لسان صبح»: کنایه از سفیدی و روشنایی او است که به آن فلق صبح ثابت میشود. «تبلج»: کنایه از بهجت و تلألؤ آن سفیدی است. | # شرح و تفسیر دعای صباح: در این بخش، شارح، عبارات دعا را جملهبهجمله شرح داده است و پس از شرح واژگان هر جمله، آن را ترجمه نموده است؛ مانند نمونههای زیر:«يا من دلع لسان الصباح بنطق تبلجه. «صبح»: | ||
صبح صادق عبارت از رسیدن آفتاب است در نزدیکی افق به پانزده درجه. «لسان صبح»: کنایه از سفیدی و روشنایی او است که به آن فلق صبح ثابت میشود. «تبلج»: کنایه از بهجت و تلألؤ آن سفیدی است. | |||
ترجمه عبارت دعا: ای کسی که خارج میگردانی سفیدی صبح را به گویایی بهجت و تلألؤ او»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص45</ref>. | ترجمه عبارت دعا: ای کسی که خارج میگردانی سفیدی صبح را به گویایی بهجت و تلألؤ او»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص45</ref>. | ||
«و شعشع ضياء الشمس بنور تأججه: «شعاع»: در لغت به معنی پراکندگی نور است. «ضیاء»: عبارت از نوری است که مکتسب از غیر نباشد، بهمثل روشنی آفتاب؛ قال الله تعالی: «هو الذي جععل الشمس ضياء و القمر نورا». در بعضی از مواضع در مطلق نور هم استعمال میشود. «تأجج»: عبارت از برافروختگی آتش است. | |||
ترجمه عبارت دعا: ای کسی که پراکنده نمودی روشنایی آفتاب را به نور برافروختگی او که تابش به سایر موجودات دارد و همه از نور او استفاده میکنند<ref>ر.ک: همان، ص46</ref>. | ترجمه عبارت دعا: ای کسی که پراکنده نمودی روشنایی آفتاب را به نور برافروختگی او که تابش به سایر موجودات دارد و همه از نور او استفاده میکنند<ref>ر.ک: همان، ص46</ref>. | ||
توضیحات شارح، شامل معانی لغوی کلمات، نکات تفسیری و معرفتی و مباحث مرتبط با توحید، خداشناسی و مقامات اهلبیت است. | توضیحات شارح، شامل معانی لغوی کلمات، نکات تفسیری و معرفتی و مباحث مرتبط با توحید، خداشناسی و مقامات اهلبیت است. | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۱: | ||
[[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | [[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | ||
[[رده:ادعیه خاص (صباح، صنمی قریش، عدیله، کمیل، مشلول، ندبه)]] | [[رده:ادعیه خاص (صباح، صنمی قریش، عدیله، کمیل، مشلول، ندبه)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1404]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1404 توسط غلامرضا بدرخانی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1404 توسط غلامرضا بدرخانی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1404 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1404 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۵۰
شرح دعای صباح، اثر سید ابوالقاسم تقوی قزوینی (1301-1358ق)، در شرح و تفسیر دعای صباح (از جمله راز و نیازهای ملکوتی و آسمانی مولای متقیان علی(ع) در پیشگاه خداوند) است، که بهضمیمه «صدوده حدیث با شرح و ترجمه» به قلم سید ابوالفضل تقوی، به چاپ رسیده است.
| شرح دعای صباح(تقوی قزوینی، ابوالقاسم) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تقوی قزوینی، ابوالقاسم (نويسنده) تقوی، ابوالفضل (شارح و مترجم) |
| عنوانهای دیگر | صد و ده حدیث |
| ناشر | دار الغدیر للمطبوعات |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1372ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | دعاها - دعای صباح - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ت7 269/02 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
کتاب مشتمل است بر:
- پیشگفتار و مقدمه سید ابوالفضل تقوی، فرزند شارح؛
- شرح و تفسیر دعای صباح؛
- شرح و ترجمه احادیث برگزیده از اصول کافی (صدوده حدیث).
گزارش محتوا
- پیشگفتار و مقدمه سید ابوالفضل تقوی: این بخش، مشتمل است بر:
- مطالبی پیرامون تصمیم به چاپ یکی از تألیفات مرحوم سید ابوالقاسم تقوی که بهصورت مجموعه خطی نفیسی از ایشان به یادگار مانده است و سرانجام گزینش شرح حاضر و روبهرو شدن با مشکلات و به تعویق افتادن چاپ و سپس فراهم آمدن فرصت چاپ و درخواست از تهیهکننده (سید ابوالفضل تقوی) مبنی بر اینکه قبل از درج مباحث پدر، شرحی را پیرامون حضرت امیر(ع) و ویژگیهای دعای صباح بنگارند.
- تعریف دعای صباح.
- حقیقت دعا و آثار آن.
- شمهای از حسب و نسب و فضایل مولای متقیان علی(ع) و اعترافات دانشمندان.
- از دعاهای صحیفه سجادیه.
- زندگینامه آیتالله سید ابوالقاسم تقوی: عمده مطالب این زندگینامه از دستخط خود صاحب ترجمه با اضافاتی اقتباس و نگاشته شده است.
- شجره احفاد حسین بن علی(ع) امام المعصوم، سیدالشهداء إلی سید ابوالقاسم التقوی القزوینی.
- شجره اجداد حضرت خاتمالانبیاء فخر اوصیاء محمد مصطفی(ص) و مولای متقیان امیر مؤمنان علی(ع) إلی حسین بن علی(ع).
- گواهی اجتهاد مرحوم مؤلف از سوی مرجع عالیقدر مرحوم آیتاللهالعظمی سید ابوالحسن موسوی اصفهانی[۱].
- شرح و تفسیر دعای صباح: در این بخش، شارح، عبارات دعا را جملهبهجمله شرح داده است و پس از شرح واژگان هر جمله، آن را ترجمه نموده است؛ مانند نمونههای زیر:«يا من دلع لسان الصباح بنطق تبلجه. «صبح»:
صبح صادق عبارت از رسیدن آفتاب است در نزدیکی افق به پانزده درجه. «لسان صبح»: کنایه از سفیدی و روشنایی او است که به آن فلق صبح ثابت میشود. «تبلج»: کنایه از بهجت و تلألؤ آن سفیدی است.
ترجمه عبارت دعا: ای کسی که خارج میگردانی سفیدی صبح را به گویایی بهجت و تلألؤ او»[۲].
«و شعشع ضياء الشمس بنور تأججه: «شعاع»: در لغت به معنی پراکندگی نور است. «ضیاء»: عبارت از نوری است که مکتسب از غیر نباشد، بهمثل روشنی آفتاب؛ قال الله تعالی: «هو الذي جععل الشمس ضياء و القمر نورا». در بعضی از مواضع در مطلق نور هم استعمال میشود. «تأجج»: عبارت از برافروختگی آتش است. ترجمه عبارت دعا: ای کسی که پراکنده نمودی روشنایی آفتاب را به نور برافروختگی او که تابش به سایر موجودات دارد و همه از نور او استفاده میکنند[۳]. توضیحات شارح، شامل معانی لغوی کلمات، نکات تفسیری و معرفتی و مباحث مرتبط با توحید، خداشناسی و مقامات اهلبیت است.
- شرح و ترجمه احادیث برگزیده از اصول کافی (صدوده حدیث): در این بخش اولین حدیث از امام باقر(ع)، پیرامون «پاداش بهاندازه عقل»[۴] و آخرین حدیث از پیامبر(ص)، پیرامون «صفات بندگان راستین» است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.