آداب السلوک، شرح اسماء الحسنی، معراجنامه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن]] (نویسنده) | ||
[[افتخارزاده، محمودرضا]] (مترجم) | [[افتخارزاده، محمودرضا]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =1392 4041ت5ق / 288 BP | ||
| موضوع = آداب | | موضوع =آداب طريقت | ||
خدا - نامها | |||
معراج | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = جامی | | ناشر = جامی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''آداب | '''آداب السلوک، شرح اسماء الحسنی، معراجنامه''' تألیف [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری نیشابوری]] (۳۷۶-۴۶۵ق)، ترجمۀ [[افتخارزاده، محمودرضا|محمودرضا افتخارزاده]]؛ این کتاب ترجمۀ سه رساله عرفانی با عناوین «ترتیب السلوک، التحبیر فی التذکیر و کتاب المعراج» است. [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری نیشابوری]] از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان در سدۀ پنجم هجری است که در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام بسیار ورزیده و کوشیده تا میان «شریعت» و «طریقت» از طریق فقه و حدیث پیوندی استوار برقرار کند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۵: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «آداب السلوک و شرح اسماء الحسنی (ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی)» تألیف ابوالقاسم قشیری | کتاب «آداب السلوک و شرح اسماء الحسنی (ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی)» تألیف [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری نیشابوری]]، با ترجمۀ [[افتخارزاده، محمودرضا|محمودرضا افتخارزاده]]، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات جامی در تهران منتشر شده است. این اثر ارزشمند، ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی از قشیری نیشابوری، عارف و متکلم برجستۀ سدۀ پنجم هجری است. | ||
ابوالقاسم قشیری نیشابوری که در ربیع الاول سال ۳۷۶ هجری قمری در روستای «استوا»ی نیشابور متولد شد، از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان محسوب میشود. وی علوم اسلامی و حساب را از ابوالقاسم علیمانی آموخت و فقه و کلام را از ابواسحاق اسفراینی فراگرفت. قشیری در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام ویژهای داشته تا نشان دهد که سرچشمۀ طریقت، شریعت است. | [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری نیشابوری]] که در ربیع الاول سال ۳۷۶ هجری قمری در روستای «استوا»ی نیشابور متولد شد، از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان محسوب میشود. وی علوم اسلامی و حساب را از ابوالقاسم علیمانی آموخت و فقه و کلام را از [[ابواسحاق اسفراینی]] فراگرفت. قشیری در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام ویژهای داشته تا نشان دهد که سرچشمۀ طریقت، شریعت است. | ||
سه رسالۀ ترجمه شده در این کتاب عبارتند از: | سه رسالۀ ترجمه شده در این کتاب عبارتند از: | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۵: | ||
رسالۀ «التحبیر فی التذکییر» یا «شرح اسماء الحسنی» که به شرح روایی عرفانی اسماء و صفات الهی پرداخته است. ویژگی دلانگیز این رساله، داستانهای بسیار کوتاه عارفانهای است که قشیری نقل کرده است. در این اثر، قشیری بیشتر در نقش متکلم و محدث ظاهر میشود تا عارف. | رسالۀ «التحبیر فی التذکییر» یا «شرح اسماء الحسنی» که به شرح روایی عرفانی اسماء و صفات الهی پرداخته است. ویژگی دلانگیز این رساله، داستانهای بسیار کوتاه عارفانهای است که قشیری نقل کرده است. در این اثر، قشیری بیشتر در نقش متکلم و محدث ظاهر میشود تا عارف. | ||
رسالۀ «المعراج» که روایت متشرعانۀ معراج رسول اکرم(ص) است و بر پایۀ آیات قرآنی و احادیث و روایات و اخبار نوشته شده است. قشیری در پایان این رساله، فصلی به گفتار عارفان پیرامون معراج رسول(ص) اختصاص داده و به نقد برخی آراء پرداخته است. در این رساله، وی بیشتر در مقام محدث و متکلم قرار دارد تا عارف. | رسالۀ «المعراج» که روایت متشرعانۀ معراج رسول اکرم(ص) است و بر پایۀ آیات قرآنی و احادیث و روایات و اخبار نوشته شده است. [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]] در پایان این رساله، فصلی به گفتار عارفان پیرامون معراج رسول(ص) اختصاص داده و به نقد برخی آراء پرداخته است. در این رساله، وی بیشتر در مقام محدث و متکلم قرار دارد تا عارف. | ||
این کتاب با ارائه ترجمۀ روان سه رسالۀ مهم عرفانی قشیری، منبع ارزشمندی برای علاقمندان به عرفان اسلامی و آثار کهن فارسی فراهم کرده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/1615 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این کتاب با ارائه ترجمۀ روان سه رسالۀ مهم عرفانی [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|قشیری]]، منبع ارزشمندی برای علاقمندان به عرفان اسلامی و آثار کهن فارسی فراهم کرده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/1615 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۹: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات(آبان 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(آبان 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1404]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۲
آداب السلوک، شرح اسماء الحسنی، معراجنامه تألیف ابوالقاسم قشیری نیشابوری (۳۷۶-۴۶۵ق)، ترجمۀ محمودرضا افتخارزاده؛ این کتاب ترجمۀ سه رساله عرفانی با عناوین «ترتیب السلوک، التحبیر فی التذکیر و کتاب المعراج» است. قشیری نیشابوری از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان در سدۀ پنجم هجری است که در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام بسیار ورزیده و کوشیده تا میان «شریعت» و «طریقت» از طریق فقه و حدیث پیوندی استوار برقرار کند.
| آداب السلوک و شرح اسماء الحسنی (ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی) | |
|---|---|
J1.jpg) | |
| پدیدآوران | قشیری، عبدالکریم بن هوازن (نویسنده) افتخارزاده، محمودرضا (مترجم) |
| ناشر | جامی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1392 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-600-176-073-0 |
| موضوع | آداب طريقت
خدا - نامها معراج |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1392 4041ت5ق / 288 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
این کتاب در ۳۵۲ صفحه و شامل سه رسالۀ اصلی به همراه پیوستها و نمایهها تنظیم شده است.
گزارش کتاب
کتاب «آداب السلوک و شرح اسماء الحسنی (ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی)» تألیف ابوالقاسم قشیری نیشابوری، با ترجمۀ محمودرضا افتخارزاده، در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات جامی در تهران منتشر شده است. این اثر ارزشمند، ترجمۀ سه رسالۀ عرفانی از قشیری نیشابوری، عارف و متکلم برجستۀ سدۀ پنجم هجری است.
ابوالقاسم قشیری نیشابوری که در ربیع الاول سال ۳۷۶ هجری قمری در روستای «استوا»ی نیشابور متولد شد، از بزرگان مکتب کلامی اشاعره خراسان محسوب میشود. وی علوم اسلامی و حساب را از ابوالقاسم علیمانی آموخت و فقه و کلام را از ابواسحاق اسفراینی فراگرفت. قشیری در همۀ آثارش به احادیث، روایات، اخبار و قصص اهتمام ویژهای داشته تا نشان دهد که سرچشمۀ طریقت، شریعت است.
سه رسالۀ ترجمه شده در این کتاب عبارتند از:
رسالۀ «ترتیب السلوک فی طریق الله تعالی» که رسالهای بسیار کوتاه در طی طریق و آداب سیر و سلوک است و بر پایۀ تجربههای شخصی قشیری یا آنچه میان او و استادش ابوعلی دقاق گذشته، نوشته شده است. در این رساله، قشیری بیشتر در مقام عارف ظاهر میشود تا فقیه و محدث و متکلم.
رسالۀ «التحبیر فی التذکییر» یا «شرح اسماء الحسنی» که به شرح روایی عرفانی اسماء و صفات الهی پرداخته است. ویژگی دلانگیز این رساله، داستانهای بسیار کوتاه عارفانهای است که قشیری نقل کرده است. در این اثر، قشیری بیشتر در نقش متکلم و محدث ظاهر میشود تا عارف.
رسالۀ «المعراج» که روایت متشرعانۀ معراج رسول اکرم(ص) است و بر پایۀ آیات قرآنی و احادیث و روایات و اخبار نوشته شده است. قشیری در پایان این رساله، فصلی به گفتار عارفان پیرامون معراج رسول(ص) اختصاص داده و به نقد برخی آراء پرداخته است. در این رساله، وی بیشتر در مقام محدث و متکلم قرار دارد تا عارف.
این کتاب با ارائه ترجمۀ روان سه رسالۀ مهم عرفانی قشیری، منبع ارزشمندی برای علاقمندان به عرفان اسلامی و آثار کهن فارسی فراهم کرده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات