خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURخطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسیJ1.jpg | عنوان =خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی | عنوانهای دیگر = | پدیدآوران = صفینیا، نصرت (نویسنده) | زبان =فارسی | کد کنگره =PIR 2297/ش 2ص 71393 | موضوع =شاهنامه فردو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[صفینیا، نصرت]] (نویسنده) | [[صفینیا، نصرت]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =PIR | | کد کنگره =PIR 4497/ش 2ص 71393 | ||
| موضوع =شاهنامه فردوسی -- شاهان و فرمانروایان -- نقد و تفسیر | | موضوع =شاهنامه فردوسی -- شاهان و فرمانروایان -- نقد و تفسیر | ||
| ناشر =هورآفرید | | ناشر =هورآفرید | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
}} | }} | ||
'''خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی''' تألیف نصرت صفینیا (متولد 1321ش)؛ پژوهشگر ادبی؛ کتابی است که به گردآوری و تحلیل سخنرانیها و پندهای شاهان و فرمانروایان ایرانی در شاهنامه فردوسی میپردازد و با توضیحاتی مختصر، اهمیت این خطابهها را در ساختار سیاسی و فرهنگی ایران باستان نشان میدهد. | '''خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی''' تألیف [[صفینیا، نصرت|نصرت صفینیا]] (متولد 1321ش)؛ پژوهشگر ادبی؛ کتابی است که به گردآوری و تحلیل سخنرانیها و پندهای شاهان و فرمانروایان ایرانی در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسی]] میپردازد و با توضیحاتی مختصر، اهمیت این خطابهها را در ساختار سیاسی و فرهنگی ایران باستان نشان میدهد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه | کتاب «خطبهها و اندرزهای شاهان در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسی]]» به بررسی آیین سخنرانی شاهان ایرانی در هنگام بر تخت نشستن و همچنین اندرزهای آنان به جانشینان و بزرگان کشور میپردازد. نویسنده با استناد به [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسی]] نشان میدهد که از دیرباز، رسم بر این بوده است که پادشاهان در آغاز فرمانروایی خود، در انجمن بزرگان حاضر شده و برنامهها و خط مشی حکومت خود را اعلام میکردند. | ||
این اثر با اشاره به تاریخچه شاهنامه و منابع مورد استفاده فردوسی آغاز میشود و سپس به بررسی سلسلههای پادشاهی پیشدادیان و کیانیان میپردازد. نویسنده توضیح میدهد که چگونه شاهان ایرانزمین برای تصمیمگیریهای مهم با ردان، موبدان و سران لشکر مشورت میکردند و این انجمن بزرگان از قدرت قابل توجهی برخوردار بود. | این اثر با اشاره به تاریخچه [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] و منابع مورد استفاده [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] آغاز میشود و سپس به بررسی سلسلههای پادشاهی پیشدادیان و کیانیان میپردازد. نویسنده توضیح میدهد که چگونه شاهان ایرانزمین برای تصمیمگیریهای مهم با ردان، موبدان و سران لشکر مشورت میکردند و این انجمن بزرگان از قدرت قابل توجهی برخوردار بود. | ||
کیومرث به عنوان نخستین پادشاه ایرانی معرفی شده، اما اولین خطابه ثبت شده در انجمن بزرگان از هوشنگ است. جمشید نخستین پادشاهی است که هم نقش شهریاری و هم موبدی را ادغام کرد، اما خودپرستی او منجر به شورش مردم و به قدرت رسیدن ضحاک شد. از ضحاک هیچ خطابهای در انجمن بزرگان ثبت نشده است. | کیومرث به عنوان نخستین پادشاه ایرانی معرفی شده، اما اولین خطابه ثبت شده در انجمن بزرگان از هوشنگ است. جمشید نخستین پادشاهی است که هم نقش شهریاری و هم موبدی را ادغام کرد، اما خودپرستی او منجر به شورش مردم و به قدرت رسیدن ضحاک شد. از ضحاک هیچ خطابهای در انجمن بزرگان ثبت نشده است. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(شهریور 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(شهریور 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۳۰
خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی تألیف نصرت صفینیا (متولد 1321ش)؛ پژوهشگر ادبی؛ کتابی است که به گردآوری و تحلیل سخنرانیها و پندهای شاهان و فرمانروایان ایرانی در شاهنامه فردوسی میپردازد و با توضیحاتی مختصر، اهمیت این خطابهها را در ساختار سیاسی و فرهنگی ایران باستان نشان میدهد.
| خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صفینیا، نصرت (نویسنده) |
| ناشر | هورآفرید |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 ش |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-9092-56-0 |
| موضوع | شاهنامه فردوسی -- شاهان و فرمانروایان -- نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR 4497/ش 2ص 71393 |
ساختار
این کتاب در یک جلد و بدون تقسیمبندی فصلهای مجزا، به صورت پیوسته خطبههای شاهان را از هوشنگ آغاز کرده و با سخن پایانی یزدگرد سوم به پایان میبرد.
گزارش کتاب
کتاب «خطبهها و اندرزهای شاهان در شاهنامه فردوسی» به بررسی آیین سخنرانی شاهان ایرانی در هنگام بر تخت نشستن و همچنین اندرزهای آنان به جانشینان و بزرگان کشور میپردازد. نویسنده با استناد به شاهنامه فردوسی نشان میدهد که از دیرباز، رسم بر این بوده است که پادشاهان در آغاز فرمانروایی خود، در انجمن بزرگان حاضر شده و برنامهها و خط مشی حکومت خود را اعلام میکردند.
این اثر با اشاره به تاریخچه شاهنامه و منابع مورد استفاده فردوسی آغاز میشود و سپس به بررسی سلسلههای پادشاهی پیشدادیان و کیانیان میپردازد. نویسنده توضیح میدهد که چگونه شاهان ایرانزمین برای تصمیمگیریهای مهم با ردان، موبدان و سران لشکر مشورت میکردند و این انجمن بزرگان از قدرت قابل توجهی برخوردار بود.
کیومرث به عنوان نخستین پادشاه ایرانی معرفی شده، اما اولین خطابه ثبت شده در انجمن بزرگان از هوشنگ است. جمشید نخستین پادشاهی است که هم نقش شهریاری و هم موبدی را ادغام کرد، اما خودپرستی او منجر به شورش مردم و به قدرت رسیدن ضحاک شد. از ضحاک هیچ خطابهای در انجمن بزرگان ثبت نشده است.
فریدون در اولین روز ماه مهر تاجگذاری کرد و جشن مهرگان را بنیان نهاد. منوچهر اولین پادشاهی بود که به طور رسمی جانشین خود را در انجمن بزرگان معرفی کرد و رسم وصیت به جانشین را پایهگذاری نمود. کیخسرو اولین شاه ایرانی بود که پیش از مرگ، اندرزهای خود را به بزرگان ارائه داد.
زیباترین و طولانیترین خطابهها از آن اردشیر بابکان، بنیانگذار سلسله ساسانی است که در آن بر دادگری به عنوان گنج بیپایان پادشاهی تأکید میکند. کتاب با گردآوری این خطابهها و ارائه توضیحاتی مختصر درباره هر یک، منبع ارزشمندی برای درک ساختار سیاسی، فرهنگی و اخلاقی ایران باستان فراهم میکند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات