پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURپند پیرانJ1.jpg | عنوان =پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = سبزیان پور، وحید (تحقیق و توضیح) خزلی، مسلم (تحقیق و توضیح) |زبان | زبان =فارسی | کد کنگره =BP ۲۹/۵ /س۲پ۹ ۱۳۹۳ | موضو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP | | کد کنگره =BP 249/5/پ9پ9 | ||
| موضوع = | | موضوع = داستان های اخلاقی داستان های عرفانی فارسی -- قرن 5ق نثر فارسی -- قرن 5ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =یار دانش | | ناشر =یار دانش | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ''' تحقیق و توضیح وحید سبزیانپور و مسلم | '''پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ''' تحقیق و توضیح [[سبزیان پور، وحید|وحید سبزیانپور]] و [[خزلی، مسلم|مسلم خزلی]]، پژوهشگران؛ بررسی عمیق و جامعی است از منابع و مآخذ کتاب «پند پیران» که از متون عرفانی ارزشمند قرن پنجم هجری به شمار میرود و حاوی ۱۷۷ حکایت اخلاقی و عرفانی است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ» اثر وحید سبزیانپور و مسلم | کتاب «پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ» اثر [[سبزیان پور، وحید|وحید سبزیانپور]] و [[خزلی، مسلم|مسلم خزلی]]، پژوهشی دقیق و نظاممند در شناسایی و تحلیل منابع و مآخذ کتاب «پند پیران» است که از متون عرفانی مهم قرن پنجم هجری محسوب میشود. این اثر ارزشمند حاوی ۱۷۷ حکایت کوتاه و بلند با درونمایههای اخلاقی، تعلیمی و صوفیانه است. | ||
پند پیران که نویسنده آن ناشناخته باقی مانده، از جمله متون کهنی است که حکایات آن درباره عارفان و صوفیان بزرگ قرن اول هجری به بعد، پیامبران، امامان، خلفای راشدین، صحابه پیامبر، تابعین و خلفای اموی و عباسی نقل شده است. شخصیتهای برجستهای همچون ابراهیم ادهم، رابعه | پند پیران که نویسنده آن ناشناخته باقی مانده، از جمله متون کهنی است که حکایات آن درباره عارفان و صوفیان بزرگ قرن اول هجری به بعد، پیامبران، امامان، خلفای راشدین، صحابه پیامبر، تابعین و خلفای اموی و عباسی نقل شده است. شخصیتهای برجستهای همچون ابراهیم ادهم، [[رابعه عدویه]]، [[ذوالنون مصری]] و جنید بغدادی در این حکایات حضور دارند. | ||
پژوهش حاضر با روشی علمی و دقیق به ریشهیابی این حکایات در منابع فارسی و عربی پرداخته است. از مجموع ۱۷۷ حکایت، محققان توانستهاند منبع ۷۴ حکایت را در منابع عربی همعصر یا پیش از آن، و چهار حکایت را در منابع فارسی همعصر یا پیش از آن شناسایی کنند. همچنین منبع ۲۰ حکایت در منابع عربی و ۲۶ حکایت دیگر در منابع فارسی پس از پند پیران یافته شده است. | پژوهش حاضر با روشی علمی و دقیق به ریشهیابی این حکایات در منابع فارسی و عربی پرداخته است. از مجموع ۱۷۷ حکایت، محققان توانستهاند منبع ۷۴ حکایت را در منابع عربی همعصر یا پیش از آن، و چهار حکایت را در منابع فارسی همعصر یا پیش از آن شناسایی کنند. همچنین منبع ۲۰ حکایت در منابع عربی و ۲۶ حکایت دیگر در منابع فارسی پس از پند پیران یافته شده است. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
روش کار پژوهشگران بدین صورت بوده که ابتدا داستانهای کتاب پند پیران بر اساس چاپ متینی نقل شده و سپس در بخش توضیحات، ریشههای آنها در منابع فارسی و عربی نشان داده شده است. در مواردی که حکایات در منابع با اختلاف نقل شدهاند، متن کامل آنها آورده شده تا میزان شباهت و تفاوت مشخص شود. | روش کار پژوهشگران بدین صورت بوده که ابتدا داستانهای کتاب پند پیران بر اساس چاپ متینی نقل شده و سپس در بخش توضیحات، ریشههای آنها در منابع فارسی و عربی نشان داده شده است. در مواردی که حکایات در منابع با اختلاف نقل شدهاند، متن کامل آنها آورده شده تا میزان شباهت و تفاوت مشخص شود. | ||
این پژوهش نه تنها به شناسایی منابع کتاب پند پیران پرداخته، بلکه گامی مهم در درک بهتر شیوههای نقل و اقتباس در متون عرفانی کهن فارسی برداشته است. کتاب با ۲۲۶ صفحه و به صورت مقابلهای منتشر شده و منبع ارزشمندی برای | این پژوهش نه تنها به شناسایی منابع کتاب پند پیران پرداخته، بلکه گامی مهم در درک بهتر شیوههای نقل و اقتباس در متون عرفانی کهن فارسی برداشته است. کتاب با ۲۲۶ صفحه و به صورت مقابلهای منتشر شده و منبع ارزشمندی برای تحقیق متون عرفانی، داستانهای اخلاقی و تاریخ تصوف در ایران به شمار میرود.<ref>[https://literaturelib.com/books/2059 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(شهریور 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(شهریور 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۵۸
پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ تحقیق و توضیح وحید سبزیانپور و مسلم خزلی، پژوهشگران؛ بررسی عمیق و جامعی است از منابع و مآخذ کتاب «پند پیران» که از متون عرفانی ارزشمند قرن پنجم هجری به شمار میرود و حاوی ۱۷۷ حکایت اخلاقی و عرفانی است.
| پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبزیان پور، وحید (تحقیق و توضیح) خزلی، مسلم (تحقیق و توضیح) |
| ناشر | یار دانش |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۳ |
| چاپ | ۱ |
| موضوع | داستان های اخلاقی داستان های عرفانی فارسی -- قرن 5ق نثر فارسی -- قرن 5ق |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | ۱ |
| کد کنگره | BP 249/5/پ9پ9 |
ساختار
کتاب در ۲۲۶ صفحه و به صورت تحلیل تطبیقی حکایات با منابع فارسی و عربی سازماندهی شده است.
گزارش کتاب
کتاب «پند پیران؛ پژوهشی در منابع و مآخذ» اثر وحید سبزیانپور و مسلم خزلی، پژوهشی دقیق و نظاممند در شناسایی و تحلیل منابع و مآخذ کتاب «پند پیران» است که از متون عرفانی مهم قرن پنجم هجری محسوب میشود. این اثر ارزشمند حاوی ۱۷۷ حکایت کوتاه و بلند با درونمایههای اخلاقی، تعلیمی و صوفیانه است.
پند پیران که نویسنده آن ناشناخته باقی مانده، از جمله متون کهنی است که حکایات آن درباره عارفان و صوفیان بزرگ قرن اول هجری به بعد، پیامبران، امامان، خلفای راشدین، صحابه پیامبر، تابعین و خلفای اموی و عباسی نقل شده است. شخصیتهای برجستهای همچون ابراهیم ادهم، رابعه عدویه، ذوالنون مصری و جنید بغدادی در این حکایات حضور دارند.
پژوهش حاضر با روشی علمی و دقیق به ریشهیابی این حکایات در منابع فارسی و عربی پرداخته است. از مجموع ۱۷۷ حکایت، محققان توانستهاند منبع ۷۴ حکایت را در منابع عربی همعصر یا پیش از آن، و چهار حکایت را در منابع فارسی همعصر یا پیش از آن شناسایی کنند. همچنین منبع ۲۰ حکایت در منابع عربی و ۲۶ حکایت دیگر در منابع فارسی پس از پند پیران یافته شده است.
یکی از یافتههای مهم این پژوهش، شناسایی تفاوتهای روایی در نقل حکایات است. در برخی موارد، نام شخصیتهای روایت در پند پیران با سایر منابع تفاوت دارد. همچنین گاه حکایاتی درباره شخصیتهایی نقل شده که از لحاظ زمانی در دورههای مختلف میزیستهاند که نشان از خلاقیت نویسنده در گردآوری و بازآفرینی داستانها دارد.
روش کار پژوهشگران بدین صورت بوده که ابتدا داستانهای کتاب پند پیران بر اساس چاپ متینی نقل شده و سپس در بخش توضیحات، ریشههای آنها در منابع فارسی و عربی نشان داده شده است. در مواردی که حکایات در منابع با اختلاف نقل شدهاند، متن کامل آنها آورده شده تا میزان شباهت و تفاوت مشخص شود.
این پژوهش نه تنها به شناسایی منابع کتاب پند پیران پرداخته، بلکه گامی مهم در درک بهتر شیوههای نقل و اقتباس در متون عرفانی کهن فارسی برداشته است. کتاب با ۲۲۶ صفحه و به صورت مقابلهای منتشر شده و منبع ارزشمندی برای تحقیق متون عرفانی، داستانهای اخلاقی و تاریخ تصوف در ایران به شمار میرود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات