ابونصر سراج، عبدالله بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
    جز (جایگزینی متن - 'شیخ الاسلام' به 'شیخ‌الاسلام')
     
    (۶۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR03469.jpg|بندانگشتی|ابونصر سراج، عبدالله بن علی]]
    [[پرونده:NUR03469.jpg|بندانگشتی|ابونصر سراج، عبدالله بن علی]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|ابونصر سراج، عبدالله بن علی
    ! نام!! data-type="authorName" |ابونصر سراج، عبدالله بن علی
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| سراج، ابونصر
    | data-type="authorOtherNames" | سراج، ابونصر
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" | ابوالحسن (یا ابوالحسین) على بن محمد بن یحیى بن یحیى طوسى
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|
    | data-type="authorbirthDate" |
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|378 هـ.ق
    | data-type="authorDeathDate" |378 ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |ابومحمد مرتعش
     
    جعفر خلدى
     
    ابوبكر محمد بن داود الدقى
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[اللمع في تاريخ التصوف الإسلامي]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    | data-type="authorWritings" |[[اللمع فی التصوف (ترجمه)]]
     
    [[اللمع فی التصوف]]
    [[اللمع فی التصوف]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    |- class="articleCode"
    |-class='articleCode'
    |کد مؤلف
    |کد مولف
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03469AUTHORCODE
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE3469AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''ابونصر، عبدالله بن على سراج طوسى''' (متوفای 378ق)، القاب وی طاووس الفقراء<ref>تذكرة الأولیاء، ص558 و اسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبى سعيد، ج 1، مقدمه شفيعى كدكنى، ص27 و ارزش میراث صوفيه، ص131</ref>، فقیه، شیخ‌الاسلام، شیخ الصوفیة، زاهد، صوفى، شهرت وى سراج است، او از فقهاى صوفيان در قرن چهارم هجرى است. هرچند کتاب «اللمع» او بسيار پرآوازه است، ولى درباره چگونگى و چند و چون حوادث زندگى نویسنده‌اش اطلاعات چندانى در دست نيست. او، سنى‌مذهبى متعصب و از عالمان فقه و اصول بود و خاندانش به زهد و پارسايى شناخته مى‌شد.<ref>اللمع، مقدمه مترجم ص32 - 49</ref>


    == معرفى اجمالى ==
    برخى با نظر به معناى لغوى سراج(زين‌ساز) پنداشته‌اند كه ابونصر سراج همان پير پالان‌دوز مدفون در جنوب شرقى مشهد، نزدیک صحن آستان قدس رضوى است<ref>مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، ص78، پاورقى</ref> ولى ظاهراً این ادعا درست نيست.<ref>اللمع، مقدمه مترجم ص33</ref>


    == اساتید ==
    از جمله استادان ابونصر سراج طوسى مى‌توان به ابومحمد مرتعش، جعفر خلدى، ابوبكر محمد بن داود الدقى و احمد بن محمد السايح اشاره كرد. از مطالب «اللمع» روشن مى‌شود كه ابونصر با صوفيان بسيارى در بصره، بغداد، دمشق، رام الله، انطاكيه، طرابلس، قاهره، دمیاط، بسطام، شوشتر و تبريز ديدار و گفت‌وگو كرده است<ref>تاريخ تصوف(1)، ص121</ref> و لكن ديدار او با سرى سقطى (متوفاى 253ق) و سهل تسترى (متوفاى 273 يا 283ق) كه در «تذكرة الاولیاء» آمده<ref>تذكرة الأولیاء، ص558</ref>، با نظر به كثرت فاصله زمانى، بعيد است.<ref>جست‌وجو در تصوف ایران، ص67</ref>


    ابو نصر، عبد الله بن على سراج طوسى، ملقب به طاووس الفقراء[1]، از فقهاى صوفيان در قرن چهارم هجرى است. هرچند کتاب«اللمع» او بسيار پرآوازه است، ولى در باره چگونگى و چند و چون حوادث زندگى نويسنده‌اش اطلاعات چندانى در دست نيست. او، سنى‌مذهبى متعصب و از عالمان فقه و اصول بود و خاندانش به زهد و پارسايى شناخته مى‌شد.[2]
    بسيارى از مشايخ طريقت، شاگرد بلاواسطه يا مع‌الواسطه سراج هستند.<ref>خدمات متقابل اسلام و ایران، ص561 و كليات علوم اسلامى (2)، «كلام، عرفان، حكمت عملى»، ص110</ref>یکى از شاگردان و دست‌پروردگان ابونصر سراج، به نام ابوالفضل سرخسى، راهنماى صوفى بزرگ خراسان، ابوسعيد ابوالخير شد.<ref>جست‌وجو در تصوف ایران، ص67</ref>


    برخى با نظر به معناى لغوى سراج(زين‌ساز) پنداشته‌اند كه ابو نصر سراج همان پير پالان‌دوز مدفون در جنوب شرقى مشهد، نزديك صحن آستان قدس رضوى است[3] ولى ظاهراً اين ادعا درست نيست.[4]
    ابونصر سراج از صوفيان شريعت‌مدار بود؛ به‌طورى كه صوفى واقعى را تابع شرع و حلال و حرام الهى مى‌دانست و لذا او در «اللمع» چنين تصريح كرده: «كسى كه ادعاى تصوف كند و برخى از آداب صوفيان را به‌جا آورد، ولى اساس تصوف را بر سه پايه محكم نساخته باشد، فريب خورده است؛ هرچند، بتواند در هوا راه رود يا سخنى حكيمانه گوید يا در نزد مردم مقبولیتى بيابد.


    از جمله استادان ابو نصر سراج طوسى مى‌توان به ابو محمد مرتعش، جعفر خلدى، ابو بكر محمد بن داود الدقى و احمد بن محمد السايح اشاره كرد. از مطالب«اللمع» روشن مى‌شود كه ابو نصر با صوفيان بسيارى در بصره، بغداد، دمشق، رام الله، انطاكيه، طرابلس، قاهره، دمياط، بسطام، شوشتر و تبريز ديدار و گفت‌وگو كرده است[5] و لكن ديدار او با سرى سقطى(متوفاى 253ق) و سهل تسترى(متوفاى 273 يا 283ق) كه در«تذكرة الاولياء» آمده[6]، با نظر به كثرت فاصله زمانى، بعيد است.[7]
    آن سه اصل، این است: اول، اجتناب از همه محرمات بزرگ يا كوچك؛ دوم، انجام همه واجبات سخت يا آسان و سوم، واگذاشتن دنيا برای اهل آن؛ كم يا زيادش، مگر آنچه برای مؤمن ضرورى است و آن ضرورى، چهار مورد است كه پيامبر(ص) فرمود: چهار چيز در دنياست، ولى از دنيا نيست: طعام، برای رفع گرسنگى؛ لباس، برای پوشش؛ منزلى برای سكونت و همسرى برای آرامش».<ref>اللمع في التصوف، چاپ نیکلسون، ص409 - 410</ref>


    بسيارى از مشايخ طريقت، شاگرد بلاواسطه يا مع‌الواسطه سراج هستند.[8] يكى از شاگردان و دست‌پروردگان ابو نصر سراج، به نام ابو الفضل سرخسى، راهنماى صوفى بزرگ خراسان، ابو سعيد ابو الخير شد.[9]
    سراج، «اللمع» را در دوران ترس و ناأمنى و برای دفاع از عقايد و اعمال صوفيان نگاشت و «التعرف لمذهب التصوف» كلاباذى نيز در همین فضا و برای چنين هدفى پديد آمد.<ref>تاريخ و جغرافياى تصوف، ص25</ref>


    ابو نصر سراج از صوفيان شريعت‌مدار بود؛ به‌طورى كه صوفى واقعى را تابع شرع و حلال و حرام الهى مى‌دانست و لذا او در«اللمع» چنين تصريح كرده: «كسى كه ادعاى تصوف كند و برخى از آداب صوفيان را به‌جا آورد، ولى اساس تصوف را بر سه پايه محكم نساخته باشد، فريب خورده است؛ هرچند، بتواند در هوا راه رود يا سخنى حكيمانه گويد يا در نزد مردم مقبوليتى بيابد.
    از آثار ديگر ابونصر سراج، خبرى نداريم و اگر به فرض، کتاب ديگرى غير از «اللمع» نيز نگاشته، اكنون هيچ اثرى از آن در دست نيست.  


    آن سه اصل، اين است: اول، اجتناب از همه محرمات بزرگ يا كوچك؛ دوم، انجام همه واجبات سخت يا آسان و سوم، واگذاشتن دنيا براى اهل آن؛ كم يا زيادش، مگر آنچه براى مؤمن ضرورى است و آن ضرورى، چهار مورد است كه پيامبر(ص) فرمود: چهار چيز در دنياست، ولى از دنيا نيست: طعام، براى رفع گرسنگى؛ لباس، براى پوشش؛ منزلى براى سكونت و همسرى براى آرامش».[10]
    == وفات ==
    سراج طوسى، در ماه رجب سال 378ق، در طوس از دنيا رفت.<ref>اللمع، مقدمه مترجم، ص33</ref> گویند: پدر ابونصر و به روايتى خودش، در حال نماز وفات كرد.<ref>جست‌وجو در تصوف ایران، ص67</ref>


    سراج، «اللمع» را در دوران ترس و ناأمنى و براى دفاع از عقايد و اعمال صوفيان نگاشت و«التعرف لمذهب التصوف» كلاباذى نيز در همين فضا و براى چنين هدفى پديد آمد.[11]
    ==منابع مقاله==


    از آثار ديگر ابو نصر سراج، خبرى نداريم و اگر به فرض، کتاب ديگرى غير از«اللمع» نيز نگاشته، اكنون هيچ اثرى از آن در دست نيست. سراج طوسى، در ماه رجب سال 378ق، در طوس از دنيا رفت.[12] گويند: پدر ابو نصر و به روايتى خودش، در حال نماز وفات كرد.[13]
    # جمعى از مؤلفان (1388ش)، تاريخ و جغرافياى تصوف، تهران، نشر کتاب مرجع.
    # دهباشى، مهدى و میرباقرى‌فرد، سيد‌ ‎على اصغر (1386ش)، تاريخ تصوف(1)، تهران، دوم، سمت.
    # زرين‌كوب، عبدالحسين (2536ش)، ارزش میراث صوفيه، تهران، امیرکبیر.
    # زرين‌كوب، عبدالحسين (1363ش)، جست‌وجو در تصوف ایران، تهران، دوم، امیرکبیر.
    # سجادى، سيد‌ ‎ضياء‌الدين (1372ش)، مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، تهران، يازدهم، سمت.
    # السراج الطوسى، ابونصر، اللمع في التصوف(1914م)، صححه رنولد آلن نیکلسون، ليدن، مطبعه بريل.
    # السراج الطوسى، ابونصر، اللمع في التصوف(1382ش)، تصحيح و تحشيه رينولد آلن نیکلسون، ترجمه دكتر مهدى محبتى، تهران، انتشارات اساطير.
    # [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نيشابورى]]، فريد‌الدين (1386ش)، تذكرة الأولیاء، تهران، شانزدهم، انتشارات زوار.
    # مطهرى، مرتضى (1390ش)، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، چهل و یکم، انتشارات صدرا.
    # مطهرى، مرتضى (1389ش)، كليات علوم اسلامى (2)، «كلام، عرفان، حكمت عملى»، تهران، سى و پنجم، انتشارات صدرا.
    # میهنى محمد بن منور (1386ش)، اسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبى سعيد، به اهتمام دكتر [[شفیعی کدکنی، محمدرضا|محمدرضا شفيعى كدكنى]]، تهران، هفتم، انتشارات آگاه.


    == منابع مقاله ==
    ==پانویس==
    <references/>


    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}


    1. جمعى از مؤلفان(1388ش)، تاريخ و جغرافياى تصوف، تهران، نشر کتاب مرجع.
    2. دهباشى، مهدى و ميرباقرى‌فرد، سيد على اصغر(1386ش)، تاريخ تصوف(1)، تهران، دوم، سمت.
    3. زرين‌كوب، عبد الحسين(2536ش)، ارزش ميراث صوفيه، تهران، اميركبير.
    4. زرين‌كوب، عبد الحسين(1363ش)، جست‌وجو در تصوف ايران، تهران، دوم، اميركبير.
    5. سجادى، سيد ضياء الدين(1372ش)، مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، تهران، يازدهم، سمت.
    6. السراج الطوسى، ابو نصر، اللمع فى التصوف(1914م)، صححه رنولد آلن نيكلسون، ليدن، مطبعه بريل.
    7. السراج الطوسى، ابو نصر، اللمع فى التصوف(1382ش)، تصحيح و تحشيه رينولد آلن نيكلسون، ترجمه دكتر مهدى محبتى، تهران، انتشارات اساطير.
    8. [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نيشابورى]] ، فريد الدين(1386ش)، تذكرة الأولياء، تهران، شانزدهم، انتشارات زوار.
    9. مطهرى، مرتضى(1390ش)، خدمات متقابل اسلام و ايران، تهران، چهل و يكم، انتشارات صدرا.
    10. مطهرى، مرتضى(1389ش)، كليات علوم اسلامى(2)، «كلام، عرفان، حكمت عملى»، تهران، سى و پنجم، انتشارات صدرا.
    11. ميهنى محمد بن منور(1386ش)، اسرار التوحيد فى مقامات الشيخ أبى سعيد، به اهتمام دكتر محمد رضا شفيعى كدكنى، تهران، هفتم، انتشارات آگاه.
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .


    .
    [[اللمع فی التصوف (ترجمه)]]  
     
    .
     
    .
     
    []1). تذكرة الأولياء، ص 558 و اسرار التوحيد فى مقامات الشيخ أبى سعيد، ج 1، مقدمه شفيعى كدكنى، ص 27 و ارزش ميراث صوفيه، ص 131 []2). اللمع، مقدمه مترجم ص 32 - 49 []3). مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، ص 78، پاورقى []4). اللمع، مقدمه مترجم ص 33 []5). تاريخ تصوف(1)، ص 121[]6). تذكرة الأولياء، ص 558 []7). جست‌وجو در تصوف ايران، ص 67 []8). خدمات متقابل اسلام و ايران، ص 561 و كليات علوم اسلامى(2)، «كلام، عرفان، حكمت عملى»، ص 110 []9). جست‌وجو در تصوف ايران، ص 67 []10). اللمع فى التصوف، چاپ نيكلسون، ص 409 - 410 []11). تاريخ و جغرافياى تصوف، ص 25 []12). اللمع، مقدمه مترجم، ص 33 []13). جست‌وجو در تصوف ايران، ص 67
    == وابسته‌ها ==
    {{وابسته‌ها}}
    [[اللمع فی التصوف ( ترجمه)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


    [[اللمع فی التصوف]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[اللمع فی التصوف]]  


    [[اللمع في تاريخ التصوف الاسلامي]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[اللمع في تاريخ التصوف الاسلامي]]  


    [[اللمع في تاريخ التصوف الإسلامي (قاهره)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[اللمع في تاريخ التصوف الإسلامی (قاهره)]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۰

    ابونصر سراج، عبدالله بن علی
    نام ابونصر سراج، عبدالله بن علی
    نام‌های دیگر سراج، ابونصر
    نام پدر  ابوالحسن (یا ابوالحسین) على بن محمد بن یحیى بن یحیى طوسى
    متولد
    محل تولد
    رحلت 378 ق
    اساتید ابومحمد مرتعش

    جعفر خلدى

    ابوبكر محمد بن داود الدقى

    برخی آثار اللمع فی التصوف (ترجمه)

    اللمع فی التصوف

    کد مؤلف AUTHORCODE03469AUTHORCODE

    ابونصر، عبدالله بن على سراج طوسى (متوفای 378ق)، القاب وی طاووس الفقراء[۱]، فقیه، شیخ‌الاسلام، شیخ الصوفیة، زاهد، صوفى، شهرت وى سراج است، او از فقهاى صوفيان در قرن چهارم هجرى است. هرچند کتاب «اللمع» او بسيار پرآوازه است، ولى درباره چگونگى و چند و چون حوادث زندگى نویسنده‌اش اطلاعات چندانى در دست نيست. او، سنى‌مذهبى متعصب و از عالمان فقه و اصول بود و خاندانش به زهد و پارسايى شناخته مى‌شد.[۲]

    برخى با نظر به معناى لغوى سراج(زين‌ساز) پنداشته‌اند كه ابونصر سراج همان پير پالان‌دوز مدفون در جنوب شرقى مشهد، نزدیک صحن آستان قدس رضوى است[۳] ولى ظاهراً این ادعا درست نيست.[۴]

    اساتید

    از جمله استادان ابونصر سراج طوسى مى‌توان به ابومحمد مرتعش، جعفر خلدى، ابوبكر محمد بن داود الدقى و احمد بن محمد السايح اشاره كرد. از مطالب «اللمع» روشن مى‌شود كه ابونصر با صوفيان بسيارى در بصره، بغداد، دمشق، رام الله، انطاكيه، طرابلس، قاهره، دمیاط، بسطام، شوشتر و تبريز ديدار و گفت‌وگو كرده است[۵] و لكن ديدار او با سرى سقطى (متوفاى 253ق) و سهل تسترى (متوفاى 273 يا 283ق) كه در «تذكرة الاولیاء» آمده[۶]، با نظر به كثرت فاصله زمانى، بعيد است.[۷]

    بسيارى از مشايخ طريقت، شاگرد بلاواسطه يا مع‌الواسطه سراج هستند.[۸]یکى از شاگردان و دست‌پروردگان ابونصر سراج، به نام ابوالفضل سرخسى، راهنماى صوفى بزرگ خراسان، ابوسعيد ابوالخير شد.[۹]

    ابونصر سراج از صوفيان شريعت‌مدار بود؛ به‌طورى كه صوفى واقعى را تابع شرع و حلال و حرام الهى مى‌دانست و لذا او در «اللمع» چنين تصريح كرده: «كسى كه ادعاى تصوف كند و برخى از آداب صوفيان را به‌جا آورد، ولى اساس تصوف را بر سه پايه محكم نساخته باشد، فريب خورده است؛ هرچند، بتواند در هوا راه رود يا سخنى حكيمانه گوید يا در نزد مردم مقبولیتى بيابد.

    آن سه اصل، این است: اول، اجتناب از همه محرمات بزرگ يا كوچك؛ دوم، انجام همه واجبات سخت يا آسان و سوم، واگذاشتن دنيا برای اهل آن؛ كم يا زيادش، مگر آنچه برای مؤمن ضرورى است و آن ضرورى، چهار مورد است كه پيامبر(ص) فرمود: چهار چيز در دنياست، ولى از دنيا نيست: طعام، برای رفع گرسنگى؛ لباس، برای پوشش؛ منزلى برای سكونت و همسرى برای آرامش».[۱۰]

    سراج، «اللمع» را در دوران ترس و ناأمنى و برای دفاع از عقايد و اعمال صوفيان نگاشت و «التعرف لمذهب التصوف» كلاباذى نيز در همین فضا و برای چنين هدفى پديد آمد.[۱۱]

    از آثار ديگر ابونصر سراج، خبرى نداريم و اگر به فرض، کتاب ديگرى غير از «اللمع» نيز نگاشته، اكنون هيچ اثرى از آن در دست نيست.

    وفات

    سراج طوسى، در ماه رجب سال 378ق، در طوس از دنيا رفت.[۱۲] گویند: پدر ابونصر و به روايتى خودش، در حال نماز وفات كرد.[۱۳]

    منابع مقاله

    1. جمعى از مؤلفان (1388ش)، تاريخ و جغرافياى تصوف، تهران، نشر کتاب مرجع.
    2. دهباشى، مهدى و میرباقرى‌فرد، سيد‌ ‎على اصغر (1386ش)، تاريخ تصوف(1)، تهران، دوم، سمت.
    3. زرين‌كوب، عبدالحسين (2536ش)، ارزش میراث صوفيه، تهران، امیرکبیر.
    4. زرين‌كوب، عبدالحسين (1363ش)، جست‌وجو در تصوف ایران، تهران، دوم، امیرکبیر.
    5. سجادى، سيد‌ ‎ضياء‌الدين (1372ش)، مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، تهران، يازدهم، سمت.
    6. السراج الطوسى، ابونصر، اللمع في التصوف(1914م)، صححه رنولد آلن نیکلسون، ليدن، مطبعه بريل.
    7. السراج الطوسى، ابونصر، اللمع في التصوف(1382ش)، تصحيح و تحشيه رينولد آلن نیکلسون، ترجمه دكتر مهدى محبتى، تهران، انتشارات اساطير.
    8. عطار نيشابورى، فريد‌الدين (1386ش)، تذكرة الأولیاء، تهران، شانزدهم، انتشارات زوار.
    9. مطهرى، مرتضى (1390ش)، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، چهل و یکم، انتشارات صدرا.
    10. مطهرى، مرتضى (1389ش)، كليات علوم اسلامى (2)، «كلام، عرفان، حكمت عملى»، تهران، سى و پنجم، انتشارات صدرا.
    11. میهنى محمد بن منور (1386ش)، اسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبى سعيد، به اهتمام دكتر محمدرضا شفيعى كدكنى، تهران، هفتم، انتشارات آگاه.

    پانویس

    1. ↑ تذكرة الأولیاء، ص558 و اسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبى سعيد، ج 1، مقدمه شفيعى كدكنى، ص27 و ارزش میراث صوفيه، ص131
    2. ↑ اللمع، مقدمه مترجم ص32 - 49
    3. ↑ مقدمه‌اى بر مبانى عرفان و تصوف، ص78، پاورقى
    4. ↑ اللمع، مقدمه مترجم ص33
    5. ↑ تاريخ تصوف(1)، ص121
    6. ↑ تذكرة الأولیاء، ص558
    7. ↑ جست‌وجو در تصوف ایران، ص67
    8. ↑ خدمات متقابل اسلام و ایران، ص561 و كليات علوم اسلامى (2)، «كلام، عرفان، حكمت عملى»، ص110
    9. ↑ جست‌وجو در تصوف ایران، ص67
    10. ↑ اللمع في التصوف، چاپ نیکلسون، ص409 - 410
    11. ↑ تاريخ و جغرافياى تصوف، ص25
    12. ↑ اللمع، مقدمه مترجم، ص33
    13. ↑ جست‌وجو در تصوف ایران، ص67

    وابسته‌ها

    برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/w/index.php?title=ابونصر_سراج،_عبدالله_بن_علی&oldid=660090»