مثنوی بهروز و بهرام: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURمثنوی بهروز و بهرامJ1.jpg | عنوان = مثنوی بهروز و بهرام | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = شیرازی، وقار (شاعر) جلالیان، عبدالحسین (تنظیم‌کننده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = شعر فارسی - قرن ۱۳ -...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۹: خط ۹:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =  
    | کد کنگره =PIR ۵۶۸۶/د۴م۲
    | موضوع = شعر فارسی - قرن ۱۳ - مجموعه‌ها، مثنوی‌های فارسی
    | موضوع = شعر فارسی,Persian poetry,شعر فارسی,Persian poetry,شعر فارسی,Persian poetry,شعر فارسی,Persian poetry, -- تاریخ و نقد, -- History and criticism, -- تاریخ و نقد, -- History and criticism, -- قرن ۹ق., -- 15th century, -- قرن ۹ق., -- 15th century, -- قرن ۱۳ق., -- 19th century, -- قرن ۱۳ق., -- 19th century,a03,a03,a01,a01,a04,a04,a02,a02
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = یزدان
    | ناشر = یزدان
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    }}
    }}


    '''مثنوی بهروز و بهرام''' سروده وقار شیرازی؛ این مثنوی عاشقانه در ۱۴۴۰ بیت بر وزن خسرو و شیرین نظامی سروده شده و داستان عشق و زندگی دو برادر از بزرگان گیلان به نام‌های بهرام و بهروز را روایت می‌کند که وقار شیرازی آن را در ربیع‌الثانی ۱۲۶۶ قمری در هندوستان به پایان رسانده است.
    '''مثنوی بهروز و بهرام''' سروده [[شیرازی، وقار|وقار شیرازی]]؛ این مثنوی عاشقانه در ۱۴۴۰ بیت بر وزن [[خسرو و شیرین]] [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] سروده شده و داستان عشق و زندگی دو برادر از بزرگان گیلان به نام‌های بهرام و بهروز را روایت می‌کند که [[شیرازی، وقار|وقار شیرازی]] آن را در ربیع‌الثانی ۱۲۶۶ قمری در هندوستان به پایان رسانده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    این کتاب شامل پیشگفتاری درباره زندگی و آثار وقار شیرازی و متن کامل مثنوی بهروز و بهرام در ۱۶۴ صفحه است.
    این کتاب شامل پیشگفتاری درباره زندگی و آثار [[شیرازی، وقار|وقار شیرازی]] و متن کامل مثنوی بهروز و بهرام در ۱۶۴ صفحه است.


    ==گزارش کتاب==
    ==گزارش کتاب==
    کتاب '''مثنوی بهروز و بهرام''' اثر ارزشمند وقار شیرازی، شاعر برجسته دوره قاجار و فرزند وصال شیرازی است. این مثنوی که در سال ۱۲۶۶ قمری در هندوستان سروده شده، نمونه‌ای برجسته از شعر عاشقانه فارسی در سنت مکتب بازگشت ادبی است.
    کتاب مثنوی بهروز و بهرام اثر ارزشمند [[شیرازی، وقار|وقار شیرازی]]، شاعر برجسته دوره قاجار و فرزند [[وصال شیرازی]] است. این مثنوی که در سال ۱۲۶۶ قمری در هندوستان سروده شده، نمونه‌ای برجسته از شعر عاشقانه فارسی در سنت مکتب بازگشت ادبی است.


    وقار شیرازی که در خاندان ادب‌پرور وصال پرورش یافته بود، این اثر را بر وزن خسرو و شیرین نظامی گنجوی سروده است. داستان مثنوی حول محور زندگی دو برادر از اشراف گیلان به نام‌های بهرام و بهروز می‌گردد و ماجرای عشق و زندگی آنان را به تصویر می‌کشد.
    [[شیرازی، وقار|وقار شیرازی]] که در خاندان ادب‌پرور وصال پرورش یافته بود، این اثر را بر وزن [[خسرو و شیرین]] [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] سروده است. داستان مثنوی حول محور زندگی دو برادر از اشراف گیلان به نام‌های بهرام و بهروز می‌گردد و ماجرای عشق و زندگی آنان را به تصویر می‌کشد.


    این اثر از چند جهت حائز اهمیت است:
    این اثر از چند جهت حائز اهمیت است:
    1. تداوم سنت مثنوی‌سرایی در دوره قاجار
    1. تداوم سنت مثنوی‌سرایی در دوره قاجار
    2. نشان‌دهنده توانایی وقار شیرازی در تقلید از سبک نظامی
    2. نشان‌دهنده توانایی وقار شیرازی در تقلید از سبک نظامی
    3. بازتاب‌دهنده ذوق و سلیقه ادبی دوره بازگشت ادبی
    3. بازتاب‌دهنده ذوق و سلیقه ادبی دوره بازگشت ادبی
    4. نمونه‌ای از آثار شاعری که هم در ایران و هم در هند فعالیت داشته است
    4. نمونه‌ای از آثار شاعری که هم در ایران و هم در هند فعالیت داشته است


    خط ۵۵: خط ۵۹:
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[مثنوی‌های بهرام و بهروز]]


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات(تیر 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات(تیر 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1404]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۲

    مثنوی بهروز و بهرام
    مثنوی بهروز و بهرام
    پدیدآورانشیرازی، وقار (شاعر) جلالیان، عبدالحسین (تنظیم‌کننده)
    ناشریزدان
    مکان نشرتهران
    سال نشر۱۳۹۵
    چاپاول
    شابک۹۷۸-۹۶۴-۶۵۴۵-۳۷-۳
    موضوعشعر فارسی,Persian poetry,شعر فارسی,Persian poetry,شعر فارسی,Persian poetry,شعر فارسی,Persian poetry, -- تاریخ و نقد, -- History and criticism, -- تاریخ و نقد, -- History and criticism, -- قرن ۹ق., -- 15th century, -- قرن ۹ق., -- 15th century, -- قرن ۱۳ق., -- 19th century, -- قرن ۱۳ق., -- 19th century,a03,a03,a01,a01,a04,a04,a02,a02
    زبانفارسی
    تعداد جلد۱
    کد کنگره
    PIR ۵۶۸۶/د۴م۲

    مثنوی بهروز و بهرام سروده وقار شیرازی؛ این مثنوی عاشقانه در ۱۴۴۰ بیت بر وزن خسرو و شیرین نظامی سروده شده و داستان عشق و زندگی دو برادر از بزرگان گیلان به نام‌های بهرام و بهروز را روایت می‌کند که وقار شیرازی آن را در ربیع‌الثانی ۱۲۶۶ قمری در هندوستان به پایان رسانده است.

    ساختار

    این کتاب شامل پیشگفتاری درباره زندگی و آثار وقار شیرازی و متن کامل مثنوی بهروز و بهرام در ۱۶۴ صفحه است.

    گزارش کتاب

    کتاب مثنوی بهروز و بهرام اثر ارزشمند وقار شیرازی، شاعر برجسته دوره قاجار و فرزند وصال شیرازی است. این مثنوی که در سال ۱۲۶۶ قمری در هندوستان سروده شده، نمونه‌ای برجسته از شعر عاشقانه فارسی در سنت مکتب بازگشت ادبی است.

    وقار شیرازی که در خاندان ادب‌پرور وصال پرورش یافته بود، این اثر را بر وزن خسرو و شیرین نظامی گنجوی سروده است. داستان مثنوی حول محور زندگی دو برادر از اشراف گیلان به نام‌های بهرام و بهروز می‌گردد و ماجرای عشق و زندگی آنان را به تصویر می‌کشد.

    این اثر از چند جهت حائز اهمیت است:

    1. تداوم سنت مثنوی‌سرایی در دوره قاجار

    2. نشان‌دهنده توانایی وقار شیرازی در تقلید از سبک نظامی

    3. بازتاب‌دهنده ذوق و سلیقه ادبی دوره بازگشت ادبی

    4. نمونه‌ای از آثار شاعری که هم در ایران و هم در هند فعالیت داشته است

    کتاب با پیشگفتاری درباره زندگی وقار شیرازی و جایگاه او در خاندان ادب‌پرور وصال آغاز می‌شود. وقار که در خطاطی نیز استاد بود، این مثنوی را در سفر به هندوستان سروده و آن را به سبک کلاسیک فارسی پرداخته است.

    این اثر برای پژوهشگران ادبیات دوره قاجار و علاقه‌مندان به شعر کلاسیک فارسی منبعی ارزشمند محسوب می‌شود.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها