تاریخ زبان: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURتاریخ زبانJ1.jpg | عنوان =تاریخ زبان | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = سوییت، هنری (نویسنده) صفوی، کورش (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =علمی | مکان نشر =تهران | سال نشر =1397 | کد اتو...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE' به 'AUTOMATIONCODE......AUTOMATIONCODE') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[سوییت، هنری ]] (نویسنده) | [[سوییت، هنری]] (نویسنده) | ||
[[صفوی، کورش]] (مترجم) | [[صفوی، کورش]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =P ۱۲۱/س۹۶ت۲ ۱۳۹۷ | ||
| موضوع = | | موضوع =زبانشناسی تاریخی,زبان | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =علمی | | ناشر =علمی | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر =1397 | | سال نشر =1397 | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE......AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک =7ـ369ـ404ـ964ـ978 | | شابک =7ـ369ـ404ـ964ـ978 | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاریخ زبان''' تألیف هنری | '''تاریخ زبان''' تألیف [[سوییت، هنری|هنری سوییت]]، ترجمه [[صفوی، کورش|کورش صفوی]]، این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
زبان را میتوان بیان اندیشه به کمک آواهای گفتار معرفی کرد. به عبارت دیگر هر جمله یا واژهای که ما برای بیان نظراتمان تولید میکنیم، بر حسب ماهیت آواییشان، صورتی خاص خود دارند و کموبیش از معنی مشخصی برخوردارند. نخستین نکته در مطالعۀ زبان، تشخیص همین دوگانگی صورت و معنی است که به ترتیب وجه صوری و وجه منطقی یا روانی زبان را پدید میآورند. | زبان را میتوان بیان اندیشه به کمک آواهای گفتار معرفی کرد. به عبارت دیگر هر جمله یا واژهای که ما برای بیان نظراتمان تولید میکنیم، بر حسب ماهیت آواییشان، صورتی خاص خود دارند و کموبیش از معنی مشخصی برخوردارند. نخستین نکته در مطالعۀ زبان، تشخیص همین دوگانگی صورت و معنی است که به ترتیب وجه صوری و وجه منطقی یا روانی زبان را پدید میآورند. | ||
پس از انقلاب سر ویلیام جونز آنچه بر حسب سنت، فقهاللغۀ تاریخی نامیده میشد، به دانش تازهای به نام فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی تغییر هویت داد. این روش جدید در مطالعۀ تاریخ زبانها، پس از انقلاب دو سوسور و معرفی دانش نوین زبانشناسی، بهتدریج و با شکلبندی تازهای، به بخشی از زبانشناسی تاریخی تغییر نام داد. این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است. | پس از انقلاب [[سر ویلیام جونز]] آنچه بر حسب سنت، فقهاللغۀ تاریخی نامیده میشد، به دانش تازهای به نام فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی تغییر هویت داد. این روش جدید در مطالعۀ تاریخ زبانها، پس از انقلاب دو سوسور و معرفی دانش نوین زبانشناسی، بهتدریج و با شکلبندی تازهای، به بخشی از زبانشناسی تاریخی تغییر نام داد. این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است. | ||
نخستین چاپ متن اصلی این نوشته به سال 1900 میلادی باز میگردد؛ یعنی شانزده سال پیش از انتشار کتاب «دورۀ زبانشناسی عمومی». در آن تاریخ سوسور هنوز سه دورۀ کلاسهایش را برگزار نکرده است؛ ولی از انتشار این کتاب باخبر است؛ زیرا در کلاسهایش به این نوشته ارجاع میدهد و گاه به نقد آرای نویسندهاش میپردازد. به عبارت سادهتر این کتاب جدیدترین مرجعی است که سوسور برای معرفی آرای متخصصان فقهاللغه در اختبار دارد. | نخستین چاپ متن اصلی این نوشته به سال 1900 میلادی باز میگردد؛ یعنی شانزده سال پیش از انتشار کتاب «دورۀ زبانشناسی عمومی». در آن تاریخ سوسور هنوز سه دورۀ کلاسهایش را برگزار نکرده است؛ ولی از انتشار این کتاب باخبر است؛ زیرا در کلاسهایش به این نوشته ارجاع میدهد و گاه به نقد آرای نویسندهاش میپردازد. به عبارت سادهتر این کتاب جدیدترین مرجعی است که سوسور برای معرفی آرای متخصصان فقهاللغه در اختبار دارد. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در فصل پایانی این کتاب به معرفی نگرش گستردهتری در باب زبان پرداخته شده و مباحثی طرح شده که در فقهاللغۀ همگانی بسیار جذاب مینمایند؛ از جمله خصوصیات فردی زبانها و نیز رابطه میان زبان و ملیت.<ref>[https://literaturelib.com/books/3538 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | در فصل پایانی این کتاب به معرفی نگرش گستردهتری در باب زبان پرداخته شده و مباحثی طرح شده که در فقهاللغۀ همگانی بسیار جذاب مینمایند؛ از جمله خصوصیات فردی زبانها و نیز رابطه میان زبان و ملیت.<ref>[https://literaturelib.com/books/3538 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:مقالات(فروردین 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(فروردین 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۷
| تاریخ زبان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سوییت، هنری (نویسنده) صفوی، کورش (مترجم) |
| ناشر | علمی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1397 |
| شابک | 7ـ369ـ404ـ964ـ978 |
| موضوع | زبانشناسی تاریخی,زبان |
| کد کنگره | P ۱۲۱/س۹۶ت۲ ۱۳۹۷ |
تاریخ زبان تألیف هنری سوییت، ترجمه کورش صفوی، این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است.
ساختار
کتاب از هشت فصل تدوین شده است.
گزارش کتاب
زبان را میتوان بیان اندیشه به کمک آواهای گفتار معرفی کرد. به عبارت دیگر هر جمله یا واژهای که ما برای بیان نظراتمان تولید میکنیم، بر حسب ماهیت آواییشان، صورتی خاص خود دارند و کموبیش از معنی مشخصی برخوردارند. نخستین نکته در مطالعۀ زبان، تشخیص همین دوگانگی صورت و معنی است که به ترتیب وجه صوری و وجه منطقی یا روانی زبان را پدید میآورند.
پس از انقلاب سر ویلیام جونز آنچه بر حسب سنت، فقهاللغۀ تاریخی نامیده میشد، به دانش تازهای به نام فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی تغییر هویت داد. این روش جدید در مطالعۀ تاریخ زبانها، پس از انقلاب دو سوسور و معرفی دانش نوین زبانشناسی، بهتدریج و با شکلبندی تازهای، به بخشی از زبانشناسی تاریخی تغییر نام داد. این کتاب یکی از شاخصترین نوشتهها در زمانۀ حیات فقهاللغۀ تاریخی ـ تطبیقی است و معلوم میکند زبانشناسی جدید تا چه میزان تحت تأثیر آرای متفکران آن زمانه شکل گرفته است.
نخستین چاپ متن اصلی این نوشته به سال 1900 میلادی باز میگردد؛ یعنی شانزده سال پیش از انتشار کتاب «دورۀ زبانشناسی عمومی». در آن تاریخ سوسور هنوز سه دورۀ کلاسهایش را برگزار نکرده است؛ ولی از انتشار این کتاب باخبر است؛ زیرا در کلاسهایش به این نوشته ارجاع میدهد و گاه به نقد آرای نویسندهاش میپردازد. به عبارت سادهتر این کتاب جدیدترین مرجعی است که سوسور برای معرفی آرای متخصصان فقهاللغه در اختبار دارد.
فقهاللغۀ تطبیقی موضوعی است که از دیدگاههای متعددی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و هر یک از این نگرشها میتوانند نقاظ ضعف و قوت خاص خود را داشته باشند. بخش نخست این کتاب به معرفی دانش زبان، گستره، روشهای مطالعه و بحث دربارۀ حیات زبان اختصاص یافته است. در این بخش تمام تلاش نویسنده این بوده که به شکلی روشن و به کمک نمونههای متعددی مطالب را بیان کند و تا حد امکان از تعمیمهای زائد، ذکر بدیهیات و نیز پیچیدهگویی و طرح رمز و رازهای زبانی بپرهیزد.
برای معرفی دقیق و روشن مطالب و با توجه به مخاطب چنین نوشتهای، بخش دیگری به نکات فصل اول افزوده شده و در این بخش به ساخت زبانهای همخانواده با زبان انگلیسی پرداخته شده است. این همان خانوادۀ زبانهایی است که آریایی یا هندوژرمنی نامیده میشود. در همین بخش به قرابتهای این زبانها با زبانهایی اشاره شده که به سایر خانوادههای زبانی تعلق دارند. این نکات ابزار مناسبی را در اختیار خوانندۀ متن قرار میدهد تا با حوزۀ مطالعۀ زبان آشنا شوند و بتوانند به درک مسائلی برسند که همواره نادیده گرفته شدهاند.
در فصل پایانی این کتاب به معرفی نگرش گستردهتری در باب زبان پرداخته شده و مباحثی طرح شده که در فقهاللغۀ همگانی بسیار جذاب مینمایند؛ از جمله خصوصیات فردی زبانها و نیز رابطه میان زبان و ملیت.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات