کاریز فرهنگ؛ جشننامه استاد حسین مسرت: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURکاریز فرهنگJ1.jpg | عنوان =کاریز فرهنگ؛ جشننامه استاد حسین مسرت | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = غلامرضایی، فرزانه (نویسنده) دهقان دهنوی، زهرا (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناش...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR ۸۳۶۱/س۴ی۸۷ ۱۳۹۸ | ||
| موضوع = | | موضوع =مسرت، حسين، ۱۳۳۹ - -- يادنامهها,نويسندگان ايراني -- يزد -- قرن ۱۴,کتابداران -- ايران -- يزد -- سرگذشتنامه,نسخهشناسي -- ايران -- يزد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =اندیشمندان یزد | | ناشر =اندیشمندان یزد | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''کاریز فرهنگ؛ جشننامه استاد حسین مسرت''' تألیف جمعی از نویسندگان به کوشش فرزانه غلامرضایی، زهرا دهقان | '''کاریز فرهنگ؛ جشننامه استاد حسین مسرت''' تألیف جمعی از نویسندگان به کوشش [[غلامرضایی، فرزانه|فرزانه غلامرضایی،]] [[دهقان دهنوی، زهرا|زهرا دهقان دهنوی]]، این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشتها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد «[[حسین مسرت]]» که آیینۀ تمامنمای صداقت، فروتنی، درستکاری و عشق است در زندگی و دانشورزی، تقدیم شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
در گذر زمان و رخ دادن حادثههای گوناگون، از مهمترین چیزهایی که روح انسان را حلاوتی میبخشد و دل او را گرمی میدهد، یکی هم یادکردن از مردان و زنانی است که در هر برهۀ تاریخی سیاه و سپید، چراغ دانش را روشن نگه داشته، نور خرد و انسانیت و والامنشی به اطراف و اکناف روزگار تاباندهاند. نام حسین مسرت یکی از آن نامهاست که شایسته است در آن سوی پنجرۀ تاریخ بر زبان آید و کسی را قوت ببخشد و روشن بدارد. | در گذر زمان و رخ دادن حادثههای گوناگون، از مهمترین چیزهایی که روح انسان را حلاوتی میبخشد و دل او را گرمی میدهد، یکی هم یادکردن از مردان و زنانی است که در هر برهۀ تاریخی سیاه و سپید، چراغ دانش را روشن نگه داشته، نور خرد و انسانیت و والامنشی به اطراف و اکناف روزگار تاباندهاند. نام حسین مسرت یکی از آن نامهاست که شایسته است در آن سوی پنجرۀ تاریخ بر زبان آید و کسی را قوت ببخشد و روشن بدارد. | ||
اصطلاح «کتابداری» دربارۀ حسین مسرت پیش از آنکه یادآور شغلی با همین نام باشد که وی سالهای عمر خود را به بهترین شکل صرف آن کرده است، یادآور مرام و مسلکی است که وی در برخورد با کتاب در پیش گرفته است. اصطلاح کسی را «داری کردن» در گویش مردم یزد، به معنی خدمت کردن و بزرگ داشتن و محبت و توجه صرف کسی کردن است؛ این تعبیر یزدی بیشتر نشاندهندۀ مرام و مسلک و شیوۀ زندگی مسرت است که کتاب را مانند شخصی ارجمند و بلندمرتبه «داری» کرد و سالهای عمر و جوانی را چنان به دقت و ظرافتی وقف شناختن و پروردن کتاب کرد که گویی «نازک آرای تن ساق گلی» را به جان کشته و آبیاری کرده است و بهراستی چه وقفی والاتر و ارزشمندتر از وقف عمر و اشتیاق و عشق؟ | اصطلاح «کتابداری» دربارۀ [[حسین مسرت]] پیش از آنکه یادآور شغلی با همین نام باشد که وی سالهای عمر خود را به بهترین شکل صرف آن کرده است، یادآور مرام و مسلکی است که وی در برخورد با کتاب در پیش گرفته است. اصطلاح کسی را «داری کردن» در گویش مردم یزد، به معنی خدمت کردن و بزرگ داشتن و محبت و توجه صرف کسی کردن است؛ این تعبیر یزدی بیشتر نشاندهندۀ مرام و مسلک و شیوۀ زندگی مسرت است که کتاب را مانند شخصی ارجمند و بلندمرتبه «داری» کرد و سالهای عمر و جوانی را چنان به دقت و ظرافتی وقف شناختن و پروردن کتاب کرد که گویی «نازک آرای تن ساق گلی» را به جان کشته و آبیاری کرده است و بهراستی چه وقفی والاتر و ارزشمندتر از وقف عمر و اشتیاق و عشق؟ | ||
آنچه حسین مسرت را میان پژوهشگران دیگر ممتاز میکند، کتابداری و آشنایی او با پسکوچههای کتاب است و آنچه او را از دیگر کتابداران متمایز میکند، روحیۀ پژوهش و قلمفرسایی اوست. جمع این دو ویژگی، وی را که گویی شاگرد خلف دیگر چهرۀ ماندگار این دیار، استاد ایرج افشار است، به پیری فرزانه و مرشد راهی بدل کرده که شمع راه بسیاری از محققان، نویسندگان و کتابخوانان بوده است. و چهبسا افرادی که وی به شایستگی آنان را به مسیر سبز دانش و پژوهش سوق داده و به راه انداخته است. | آنچه [[حسین مسرت]] را میان پژوهشگران دیگر ممتاز میکند، کتابداری و آشنایی او با پسکوچههای کتاب است و آنچه او را از دیگر کتابداران متمایز میکند، روحیۀ پژوهش و قلمفرسایی اوست. جمع این دو ویژگی، وی را که گویی شاگرد خلف دیگر چهرۀ ماندگار این دیار، استاد ایرج افشار است، به پیری فرزانه و مرشد راهی بدل کرده که شمع راه بسیاری از محققان، نویسندگان و کتابخوانان بوده است. و چهبسا افرادی که وی به شایستگی آنان را به مسیر سبز دانش و پژوهش سوق داده و به راه انداخته است. | ||
این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشتها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد | این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشتها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد «[[حسین مسرت]]» که آیینۀ تمامنمای صداقت، فروتنی، درستکاری و عشق است در زندگی و دانشورزی، تقدیم شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4002 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات(بهمن) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(بهمن) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1403]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۵۵
کاریز فرهنگ؛ جشننامه استاد حسین مسرت تألیف جمعی از نویسندگان به کوشش فرزانه غلامرضایی، زهرا دهقان دهنوی، این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشتها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد «حسین مسرت» که آیینۀ تمامنمای صداقت، فروتنی، درستکاری و عشق است در زندگی و دانشورزی، تقدیم شده است.
| کاریز فرهنگ؛ جشننامه استاد حسین مسرت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | غلامرضایی، فرزانه (نویسنده) دهقان دهنوی، زهرا (نویسنده) |
| ناشر | اندیشمندان یزد |
| مکان نشر | یزد |
| سال نشر | 1398 |
| شابک | 8ـ136ـ484ـ600ـ978 |
| موضوع | مسرت، حسين، ۱۳۳۹ - -- يادنامهها,نويسندگان ايراني -- يزد -- قرن ۱۴,کتابداران -- ايران -- يزد -- سرگذشتنامه,نسخهشناسي -- ايران -- يزد |
| کد کنگره | PIR ۸۳۶۱/س۴ی۸۷ ۱۳۹۸ |
ساختار
کتاب در پنج بخش تدوین شده است.
گزارش کتاب
در گذر زمان و رخ دادن حادثههای گوناگون، از مهمترین چیزهایی که روح انسان را حلاوتی میبخشد و دل او را گرمی میدهد، یکی هم یادکردن از مردان و زنانی است که در هر برهۀ تاریخی سیاه و سپید، چراغ دانش را روشن نگه داشته، نور خرد و انسانیت و والامنشی به اطراف و اکناف روزگار تاباندهاند. نام حسین مسرت یکی از آن نامهاست که شایسته است در آن سوی پنجرۀ تاریخ بر زبان آید و کسی را قوت ببخشد و روشن بدارد.
اصطلاح «کتابداری» دربارۀ حسین مسرت پیش از آنکه یادآور شغلی با همین نام باشد که وی سالهای عمر خود را به بهترین شکل صرف آن کرده است، یادآور مرام و مسلکی است که وی در برخورد با کتاب در پیش گرفته است. اصطلاح کسی را «داری کردن» در گویش مردم یزد، به معنی خدمت کردن و بزرگ داشتن و محبت و توجه صرف کسی کردن است؛ این تعبیر یزدی بیشتر نشاندهندۀ مرام و مسلک و شیوۀ زندگی مسرت است که کتاب را مانند شخصی ارجمند و بلندمرتبه «داری» کرد و سالهای عمر و جوانی را چنان به دقت و ظرافتی وقف شناختن و پروردن کتاب کرد که گویی «نازک آرای تن ساق گلی» را به جان کشته و آبیاری کرده است و بهراستی چه وقفی والاتر و ارزشمندتر از وقف عمر و اشتیاق و عشق؟
آنچه حسین مسرت را میان پژوهشگران دیگر ممتاز میکند، کتابداری و آشنایی او با پسکوچههای کتاب است و آنچه او را از دیگر کتابداران متمایز میکند، روحیۀ پژوهش و قلمفرسایی اوست. جمع این دو ویژگی، وی را که گویی شاگرد خلف دیگر چهرۀ ماندگار این دیار، استاد ایرج افشار است، به پیری فرزانه و مرشد راهی بدل کرده که شمع راه بسیاری از محققان، نویسندگان و کتابخوانان بوده است. و چهبسا افرادی که وی به شایستگی آنان را به مسیر سبز دانش و پژوهش سوق داده و به راه انداخته است.
این کتاب، دربرگیرندۀ مجموعه مقالات، یادداشتها، خاطرات و نوشتارهایی است که به استاد «حسین مسرت» که آیینۀ تمامنمای صداقت، فروتنی، درستکاری و عشق است در زندگی و دانشورزی، تقدیم شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات