جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURجستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبیJ1.jpg | عنوان =جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = امیدسالار، محمود (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =بنیا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =5ج8الف / 4495 PIR | ||
| موضوع = | | موضوع =فردوسي، ابو القاسم، 329 - 416؟ق. شاهنامه - نقد و تفسير | ||
شعر فارسی - قرن 4ق. - تاريخ و نقد | |||
ادبيات فارسی - تاريخ و نقد | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =بنیاد موقوفات دکتر افشار با همکاری نشر سخن | | ناشر =بنیاد موقوفات دکتر افشار با همکاری نشر سخن | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
| سال نشر =1398 | | سال نشر =1398 | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE152375AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ =يکم | ||
| شابک =0ـ96ـ6053ـ964ـ978 | | شابک =0ـ96ـ6053ـ964ـ978 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی''' تألیف محمود | '''جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی''' تألیف [[امیدسالار، محمود|محمود امیدسالار]]، این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر [[امیدسالار، محمود|محمود امیدسالار]] در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب در دو بخش تدوین شده است. | کتاب در دو بخش تدوین شده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر محمود امیدسالار در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است. | این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر [[امیدسالار، محمود|محمود امیدسالار]] در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است. | ||
نویسنده در زمینههای ادب فارسی بهویژه حماسه و اسطوره و شاهنامه و فرهنگ عامه صاحب بصیرت و ممارست است. او در پژوهشهای خود همیشه منابع و متون اصلی و اساسی (فارسی و عربی» را مورد نظر دارد و در استفاده از منابع ایرانشناسان خارجی به آنها میپردازد که در ردۀ برتر قرار دارند و آرایشان ماندگار و استوار است. | نویسنده در زمینههای ادب فارسی بهویژه حماسه و اسطوره و شاهنامه و فرهنگ عامه صاحب بصیرت و ممارست است. او در پژوهشهای خود همیشه منابع و متون اصلی و اساسی (فارسی و عربی» را مورد نظر دارد و در استفاده از منابع ایرانشناسان خارجی به آنها میپردازد که در ردۀ برتر قرار دارند و آرایشان ماندگار و استوار است. | ||
نوشتههای این کتاب در دو بخش تبویب شده است. بخش اول مقالاتی است که به فردوسی و شاهنامه اختصاص دارد. نویسنده با انتشار بیست مقالۀ دقیق در مباحث شاهنامهشناسی نشان داده که در این قلمرو از متخصصان دقیق، کنجکاو و نکتهیاب است. در این نوشتارها مباحثی همچون خوانش بعضی از واژگان | نوشتههای این کتاب در دو بخش تبویب شده است. بخش اول مقالاتی است که به [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] اختصاص دارد. نویسنده با انتشار بیست مقالۀ دقیق در مباحث شاهنامهشناسی نشان داده که در این قلمرو از متخصصان دقیق، کنجکاو و نکتهیاب است. در این نوشتارها مباحثی همچون خوانش بعضی از واژگان [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، نکاتی دربارۀ شاهنامهشناسی، شخصیتهای مختلف شاهنامه و..... ارائه شده است. | ||
در دومین نوشتار این بخش نویسنده به بررسی ترکیب «ببر بیان» در شاهنامه پرداخته است. این واژه به دو معنی است و در مجموع 21 بار در این کتاب به کار رفته است. چهار مرتبه به معنی نوعی حیوان درنده از قبیل گربههای وحشی مانند شیر و پلنگ و جز آن و هفده مرتبه هم به معنی جامه یا زرهی متعلق به رستم. | در دومین نوشتار این بخش نویسنده به بررسی ترکیب «ببر بیان» در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] پرداخته است. این واژه به دو معنی است و در مجموع 21 بار در این کتاب به کار رفته است. چهار مرتبه به معنی نوعی حیوان درنده از قبیل گربههای وحشی مانند شیر و پلنگ و جز آن و هفده مرتبه هم به معنی جامه یا زرهی متعلق به رستم. | ||
دومین بخش مقالات مرتبط به مباحث ادبی و چند نقد پژوهشی و تصحیح لغوی کتب مهم است. در این بخش هفده مقاله و نوشتار آمده است. در یکی از مقالات این بخش به کوششهای [[فضلالله مهتدی]] (صبحی) پرداخته شده و نویسنده توانسته نشان بدهد که ارزش نوشتههای صبحی تا چه میزان بوده است. | |||
یکی دیگر از نوشتارهای این بخش دربارۀ متن [[گرشاسبنامه|گرشاسپنامۀ]] [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی طوسی]] است. در ابتدای این نوشتار آمده است: «[[گرشاسبنامه|گرشاسپنامۀ]] [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی طوسی]] از حیث شیوایی و فصاحت دومین و از نظر داستانسرایی به نظر نگارنده چهارمین منظومۀ حماسی ایران است. چهارمین، از این رو میگویم که بر خلاف [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و صاحب بهمننامه و کوشنامه که گویا ایرانشاه بن ابی الخیر باشد، و هر دو داستانسرایان بهتری هستند، [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی]] گهگاه آنقدر در شیرینکاریهای عروضی و بدیعی فرو میرود که رشتۀ داستان را از دست مینهد و مشغول خودنمایی شاعرانه میشود». (ص 509)<ref>[https://literaturelib.com/books/4302 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(دی) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(دی) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1403]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۰
جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی تألیف محمود امیدسالار، این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر محمود امیدسالار در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است.
| جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امیدسالار، محمود (نویسنده) |
| ناشر | بنیاد موقوفات دکتر افشار با همکاری نشر سخن |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1398 |
| چاپ | يکم |
| شابک | 0ـ96ـ6053ـ964ـ978 |
| موضوع | فردوسي، ابو القاسم، 329 - 416؟ق. شاهنامه - نقد و تفسير
شعر فارسی - قرن 4ق. - تاريخ و نقد ادبيات فارسی - تاريخ و نقد |
| کد کنگره | 5ج8الف / 4495 PIR |
ساختار
کتاب در دو بخش تدوین شده است.
گزارش کتاب
این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر محمود امیدسالار در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است.
نویسنده در زمینههای ادب فارسی بهویژه حماسه و اسطوره و شاهنامه و فرهنگ عامه صاحب بصیرت و ممارست است. او در پژوهشهای خود همیشه منابع و متون اصلی و اساسی (فارسی و عربی» را مورد نظر دارد و در استفاده از منابع ایرانشناسان خارجی به آنها میپردازد که در ردۀ برتر قرار دارند و آرایشان ماندگار و استوار است.
نوشتههای این کتاب در دو بخش تبویب شده است. بخش اول مقالاتی است که به فردوسی و شاهنامه اختصاص دارد. نویسنده با انتشار بیست مقالۀ دقیق در مباحث شاهنامهشناسی نشان داده که در این قلمرو از متخصصان دقیق، کنجکاو و نکتهیاب است. در این نوشتارها مباحثی همچون خوانش بعضی از واژگان شاهنامه، نکاتی دربارۀ شاهنامهشناسی، شخصیتهای مختلف شاهنامه و..... ارائه شده است.
در دومین نوشتار این بخش نویسنده به بررسی ترکیب «ببر بیان» در شاهنامه پرداخته است. این واژه به دو معنی است و در مجموع 21 بار در این کتاب به کار رفته است. چهار مرتبه به معنی نوعی حیوان درنده از قبیل گربههای وحشی مانند شیر و پلنگ و جز آن و هفده مرتبه هم به معنی جامه یا زرهی متعلق به رستم.
دومین بخش مقالات مرتبط به مباحث ادبی و چند نقد پژوهشی و تصحیح لغوی کتب مهم است. در این بخش هفده مقاله و نوشتار آمده است. در یکی از مقالات این بخش به کوششهای فضلالله مهتدی (صبحی) پرداخته شده و نویسنده توانسته نشان بدهد که ارزش نوشتههای صبحی تا چه میزان بوده است.
یکی دیگر از نوشتارهای این بخش دربارۀ متن گرشاسپنامۀ اسدی طوسی است. در ابتدای این نوشتار آمده است: «گرشاسپنامۀ اسدی طوسی از حیث شیوایی و فصاحت دومین و از نظر داستانسرایی به نظر نگارنده چهارمین منظومۀ حماسی ایران است. چهارمین، از این رو میگویم که بر خلاف فردوسی و صاحب بهمننامه و کوشنامه که گویا ایرانشاه بن ابی الخیر باشد، و هر دو داستانسرایان بهتری هستند، اسدی گهگاه آنقدر در شیرینکاریهای عروضی و بدیعی فرو میرود که رشتۀ داستان را از دست مینهد و مشغول خودنمایی شاعرانه میشود». (ص 509)[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات