الغاية في اختصار النهاية: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR97879J1.jpg | عنوان = الغاية في اختصار النهاية | عنوان‌های دیگر = نهاية المطلب في دراية المذهب. برگزیده | پدیدآورندگان | پدیدآوران = امام الحرمین، عبد الملک بن عبد الله (نويسنده) ابن عبد السلام، عبد العزیز بن عبد...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[امام الحرمین، عبد الملک بن عبد الله]] (نويسنده) | [[امام الحرمین، عبد الملک بن عبد الله]] (نويسنده) | ||
[[ | [[ابن عبدالسلام، عبدالعزیز بن عبدالسلام]] (خلاصه کننده) | ||
[[طباع، إیاد خالد]] ( محقق) | [[طباع، إیاد خالد]] ( محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP ۱۷۵/۵/الف۸ن۹۰۱۲ | ||
| موضوع = | | موضوع =نقد و تفسیر امام الحرمین، عبدالملک بن عبدالله، ۴۱۹ - ۴۷۸ق. نها‌یة المطلب فی درایة المذهب,قرن ۵ق.-- نقد و تفسیر فقه شافعی,قرن ۵ق.-- نقد و تفسیر فقه اهل سنت,قرن ۷ق فقه شافعی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دار النوادر | | ناشر = دار النوادر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الغاية في اختصار النهاية''' اثر ابومحمد عزالدين عبدالعزيز بن عبدالسلام بن ابى‌القاسم بن محمد مهذب سلمى دمشقى (577- 660ق)، فقيه و خطیب شافعى، در تلخیص | '''الغاية في اختصار النهاية''' اثر [[ابن عبدالسلام، عبدالعزیز بن عبدالسلام|ابومحمد عزالدين عبدالعزيز بن عبدالسلام بن ابى‌القاسم بن محمد مهذب سلمى دمشقى]] (577- 660ق)، فقيه و خطیب شافعى، در تلخیص «[[نهاية المطلب في دراية المذهب]]» [[امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله|عبدالملک بن عبدالله جوینی]] (419- 478ق) که با تحقیق [[طباع، إیاد خالد|ایاد خالد طباع]] منتشر شده است. | ||
کتاب «نهاية المطلب في دراية المذهب» را از نخستین کتاب‌هایی دانسته‌اند که در مذهب فقهی شافعی تدوین شده و در آن، در جمع‌آوری اقوال، وجوه و متون اصحاب، بین دو روش مکتب عراقی و خراسانی، جمع شده است. نویسنده در این کتاب، روش شارح «المختصر» مزنی را در پیش گرفته و لذا در مقدمه کتاب، چنین گفته است: «من تمام تلاش خود را کردم تا به فصول و مسائل «المختصر» بپردازم و در این راه، صرفا به الفاظ مختصر مزنی تمرکز نکرده‌ام، چنانکه امامان گذشته آن را توضیح داده‌اند...». محققین بر این باورند که این کتاب که ابن صلاح آن را «المذهب الکبير» نامیده، نخستین گام برای تحریر مذهب شافعی است. لذا این کتاب، به دلیل گستردگی علم نویسنده آن و نیز قدرت ارائه مطالب توسط وی، مورد نظر علما بوده و در نقل بسیاری از متون پیشینیان، به آن تمسک جسته‌اند<ref>مقدمه، ص203- 205</ref>. | کتاب «نهاية المطلب في دراية المذهب» را از نخستین کتاب‌هایی دانسته‌اند که در مذهب فقهی شافعی تدوین شده و در آن، در جمع‌آوری اقوال، وجوه و متون اصحاب، بین دو روش مکتب عراقی و خراسانی، جمع شده است. نویسنده در این کتاب، روش شارح «المختصر» مزنی را در پیش گرفته و لذا در مقدمه کتاب، چنین گفته است: «من تمام تلاش خود را کردم تا به فصول و مسائل «المختصر» بپردازم و در این راه، صرفا به الفاظ مختصر مزنی تمرکز نکرده‌ام، چنانکه امامان گذشته آن را توضیح داده‌اند...». محققین بر این باورند که این کتاب که ابن صلاح آن را «المذهب الکبير» نامیده، نخستین گام برای تحریر مذهب شافعی است. لذا این کتاب، به دلیل گستردگی علم نویسنده آن و نیز قدرت ارائه مطالب توسط وی، مورد نظر علما بوده و در نقل بسیاری از متون پیشینیان، به آن تمسک جسته‌اند<ref>مقدمه، ص203- 205</ref>. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده: فقه و اصول]] | ||
[[رده: فقه مذاهب]] | |||
[[رده: فقه اهل سنت]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1403 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1403 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۳۱
| الغاية في اختصار النهاية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امام الحرمین، عبد الملک بن عبد الله (نويسنده)
ابن عبدالسلام، عبدالعزیز بن عبدالسلام (خلاصه کننده) طباع، إیاد خالد ( محقق) |
| عنوان‌های دیگر | نهاية المطلب في دراية المذهب. برگزیده |
| ناشر | دار النوادر |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1437ق - 2016م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | نقد و تفسیر امام الحرمین، عبدالملک بن عبدالله، ۴۱۹ - ۴۷۸ق. نها‌یة المطلب فی درایة المذهب,قرن ۵ق.-- نقد و تفسیر فقه شافعی,قرن ۵ق.-- نقد و تفسیر فقه اهل سنت,قرن ۷ق فقه شافعی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 8 |
| کد کنگره | BP ۱۷۵/۵/الف۸ن۹۰۱۲ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الغاية في اختصار النهاية اثر ابومحمد عزالدين عبدالعزيز بن عبدالسلام بن ابى‌القاسم بن محمد مهذب سلمى دمشقى (577- 660ق)، فقيه و خطیب شافعى، در تلخیص «نهاية المطلب في دراية المذهب» عبدالملک بن عبدالله جوینی (419- 478ق) که با تحقیق ایاد خالد طباع منتشر شده است.
کتاب «نهاية المطلب في دراية المذهب» را از نخستین کتاب‌هایی دانسته‌اند که در مذهب فقهی شافعی تدوین شده و در آن، در جمع‌آوری اقوال، وجوه و متون اصحاب، بین دو روش مکتب عراقی و خراسانی، جمع شده است. نویسنده در این کتاب، روش شارح «المختصر» مزنی را در پیش گرفته و لذا در مقدمه کتاب، چنین گفته است: «من تمام تلاش خود را کردم تا به فصول و مسائل «المختصر» بپردازم و در این راه، صرفا به الفاظ مختصر مزنی تمرکز نکرده‌ام، چنانکه امامان گذشته آن را توضیح داده‌اند...». محققین بر این باورند که این کتاب که ابن صلاح آن را «المذهب الکبير» نامیده، نخستین گام برای تحریر مذهب شافعی است. لذا این کتاب، به دلیل گستردگی علم نویسنده آن و نیز قدرت ارائه مطالب توسط وی، مورد نظر علما بوده و در نقل بسیاری از متون پیشینیان، به آن تمسک جسته‌اند[۱].
این کتاب ارزشمند، توسط سه تن از فقها و بزرگان مذهب شافعی، تلخیص شده است: نخست توسط خود مؤلف، پس از آن، توسط ابوسعد عبدالله بن محمد موصلی (متوفی 585ق) تحت عنوان «صفوة المذهب في اختصار نهاية المطلب» و سپس، توسط عز بن عبدالسلام در کتاب حاضر[۲].
در صحت انتساب این کتاب به شارح، تردیدی وجود نداشته و تمامی کسانی که به ترجمه و شرح حال او پرداخته‌اند، از جمله تقی‌الدی سبکی، ابن شاکر کتبی، ابن تغری بردی، زرکشی، تاج‌الدین سبکی، ابن حجر عسقلانی، جلال‌الدین سیوطی و... این شرح را جزو آثار او، ذکر کرده‌اند[۳].
شارح در ابتدا تصمیم به تلخیص و ترکیب مطالب «النهاية» با کتاب «الحاوی» ماوردی، در کتابی تحت عنوان «الجمع بين الحاوي والنهاية» را داشت اما به دلیل علاقه فراوانی که به «النهاية» داشت، آن را تکمیل نکرده و به تلخیص همین کتاب، پرداخته است[۴].
علما و فقهای بسیاری، در توضیح عبارات جوینی، از این شرح استفاده کرده‌اند که این امر، نشانگر ارزش و اهمیت بسیاری این کتاب، در میان علما می‌باشد[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.