عمدة الطالب لنيل المآرب: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مقدمه نويس' به 'مقدمهنويس') |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[بهوتي، منصور بن یونس]] (نويسنده) | [[بهوتي، منصور بن یونس]] (نويسنده) | ||
[[آل اسماعیل، محمد بن عبدالرحمن ]] ( | [[آل اسماعیل، محمد بن عبدالرحمن ]] (مقدمهنويس) | ||
[[نهام، عدنان بن سالم ]] ( | [[نهام، عدنان بن سالم ]] (مقدمهنويس) | ||
[[جاسر، مطلق بن جاسر]] ( محقق) | [[جاسر، مطلق بن جاسر]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۲
عمدة الطالب لنیل المآرب في الفقه علی مذهب الأحمد الأمثل مذهب الإمام أحمد بن محمد بن حنبل | |
---|---|
پدیدآوران | بهوتي، منصور بن یونس (نويسنده)
آل اسماعیل، محمد بن عبدالرحمن (مقدمهنويس) نهام، عدنان بن سالم (مقدمهنويس) جاسر، مطلق بن جاسر (محقق) |
سال نشر | 1431ق - 2010م |
چاپ | 1 |
موضوع | فقه حنبلی -- رساله عملیه |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP ۱۷۹/۶۵ /ب۹ع۸ |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
عمدة الطالب لنيل المآرب، تألیف منصور بن یونس بن ادریس بهوتی حنبلی (متوفی 1051ق)، کتابی در موضوع فقه حنبلی است. این اثر با مقدمه محمد بن عبدالرحمن بن حسین آل اسماعیل و عدنان بن سالم نهام و با تحقیق مطلق بن جاسر بن مطلق منتشر شده است.
آنگونه که در مقدمه کتاب آمده این اثر خلاصه کتب مذهب حنبلی با ساختاری محکم و تألیفی متقن و جملاتی هماهنگ بدون هرگونه پیچیدگی و خللی است و البته این از بهوتی بعید نیست؛ چراکه شروح و حواشی دیگری نیز نوشته است[۱].
کتاب عمدة الطالب در فقه حنبلی از کتب مورد اعتماد و گرانقدر و جامع مسائل مذهب حنبلی است. این کتاب مورد توجه شیخ عثمان نجدی قرار گرفته و آن را در کتابش مسمی به «هداية الراغب» شرح کرده است[۲].
این کتاب، متن فقهی مختصر در فقه امام احمد بن حنبل است. شیخ عبدالقادر بدران درباره آن مینویسد: «کتابی مختصر و ظریف و عالی، به قلم منصور بهوتی است که برای مبتدئین نوشته است»[۳].
اهمیت کتاب
امور زیر نشانگر اهمیت این کتاب است:
- جایگاه رفیع مؤلف کتاب در مذهب حنبلی، که شیخ مذهب و خاتمه محققین در زمان خودش بوده است.
- این کتاب آخرین کتابی است که شیخ منصور تصنیف کرده است. بین تألیف این کتاب و وفات شیخ منصور تنها هفت ماه فاصله بوده است؛ چراکه در شوال سال 1050ق، نوشتن کتاب را به پایان رساند و در ربیعالاول 1051ق، وفات یافت؛ یعنی این کتاب را پس از آنکه کتب معتبر حنفی را شرح کرده و حاشیه زده، نوشته است.
- از جمله دلایل اهمیت این کتاب اعتنای علما به این متن است. ابوزید بکر بن عبدالله آن را از کتب مورد اعتماد شمرده است.
- این کتاب به جهت سهولت عبارت و وضوح آن ممتاز است. در ترکیبهای لغوی آن تعقید و پیچیدگی وجود ندارد. درعینحال با اختصار و اتقانی نوشته شده که تنها از عالم محققی چون منصور بهوتی ساخته است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمههای کتاب.