کچکول نامه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1403 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1403 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1403 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۰
کچکول نامه | |
---|---|
پدیدآوران | داهری، مخدوم ابوالحسن (نويسنده) قاسمی، غلام مصطفی (محقق) |
ناشر | حواریون |
مکان نشر | پاکستان - حیدر آباد |
سال نشر | 1344ش - 1965م |
چاپ | 1 |
موضوع | شعر فارسی - قرن 11ق. - شعر عرفانی - قرن 11ق. - نقشبندیه |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 1344 3ک 6248 PIR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کچکولنامه، از آثار شاعر سندی و صوفی طریقت نقشبندیه قرن دوازدهم هجری قمری، مخدوم ابوالحسن داهری نقشبندی (متوفای 1181ق) مجموعه اشعاری است که دیدگاههای کلامی، فلسفی و عرفانی سراینده را توضیح میدهد. این کتاب را پژوهشگر معاصر غلاممصطفی قاسمی، تحقیق و تصحیح کرده و شخصیت پدیدآورنده و اثر حاضر را همدلانه و طرفدارانه معرفی کرده است.
هدف و روش
- غلاممصطفی قاسمی، اثر حاضر را کمبرگ، ولی پُربار شمرده و افزوده است:
- این رساله سرشار از مسائل کلامی و اصطلاحات معرفتی است و سرایندهاش از روش فلسفی بیزار شده و به قانون شریعت روی کرده است و اعتقاد اسلامی را توضیح میدهد که آن را سواد اعظم (اهلسنت) انتخاب کردهاند.
- داهری نقشبندی بعد از مناجات به درگاه مجیب الدعوات، سبیل الله را ذکر میکند که نجاتدهنده از جمیع مهلکات است....[۱].
سراینده اشعار خودش را چنین معرفی کرده است:
بگوید بوالحسن کاین خوشنمیقه | نوشتم در معانی بس دقیقه | |
نهادم نام او کچکولنامه | بود کچکولنامه بهر عامه[۲] |
.
ساختار و محتوا
- در این مجموعه اشعار، برخی از مسائل مورد توجه عبارت است از: نفرت از روش فلسفی، فرقه ناجیه، سلوک و قرب فرائض و قرب نوافل، حقیقت تصوف، وحدت وجود، حضرات خمس، توبه، أنا الحقّ و شطحیات.
نمونه مباحث
چو یک الله گفتی در بدایت | بگفتی نامهایش بینهایت | |
هزاران حمد ربّ العالمین را | که اول نور احمد کرد پیدا[۳] |
به الفاظی نکوهیده قبیحه | همین سازند الفاظ فضیحه | |
ببین دیوان شیرازی ز حافظ | نه الفاظش بگوید هیچ لافظ[۴] |
یکی خالق نکوکار است یزدان | دگر بدکار خالق اهرمن دان | |
همین گفتارشان شرک شدید است | مذاهب فلسفه جمله پلید است[۵] |
شده ختمش بفضل الله افضل | الهی کن نصیبم راه افضل | |
صواب و حقّ نداند غیر مولی | نه هادی کس بود جز حقّ تعالی[۶] |
انتقاد
- در اثر حاضر از نظر روشی و محتوایی (کلامی، فلسفی و عرفانی)، برجستگی خاصی مشاهده نمیشود، ولی پدیدآورنده که اثر خودش را با شیفتگی «خوشنمیقه» و دارای معانی «بس دقیقه» شمرده، ارزش والای دیوان لسانالغیب شیرازی را، که یکی از شاهکارهای ادبی و عرفانی جهان اسلام است، درنیافته است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.